Jeanne's Weblog

Ik heb een google alert op mijn naam staan. Al heel lang en ik ben vergeten waarom ik het heb ingevoerd.
Misschien in de hoop op een positieve recensie. Zoals als bij Anja Meulenbelt (die ik heel hoog heb) maar ik ben nooit verder gekomen dan dat iemand een van mijn boeken via marktplaats aanbiedt.

Vandaag krijg ik bericht dat iemand bij google heeft gezocht naar mijn naam en dan ‘In memoriam’.
Klik.

Een naamgenote die als roepnaam Jenny had blijkt een jaar geleden te zijn overleden.
Ze was toen 92 jaar en weduwe en een hoop mensen rouwen om haar maar wat ik lief vind: “Haar trouwe viervoeter Pitou” en dan een afdruk van een hondepootje.

Ik denk dat Lexje aka SusieQ (baby I love you!) het ook vervelend zou vinden als ik dood ging maar ze zou er niet aan hechten om in mijn rouw advertentie te worden vermeld – bovendien heb ik bij de notaris laten vastleggen dat ik geen advertentie hóef (zonde van het geld).

Blijft natuurlijk de vraag wie in google heeft gezocht op mijn naam in combinatie met ‘is dood’en waaróm.

Aan de aardige mensen die af en toe vragen hoe het met me gaat: ‘beter’.

Net zat ik op mezelf te googlen (niet om te weten hoe het gaat, om een andere reden en dat leverde niets op).
Google vond voor me een artikel dat ik ooit (in 2011) heb geschreven over stamboom-onderzoek.

Goed geschreven goed artikel (dat ik glad was vergeten).
Ik print het uit hoewel ik niet denk dat ik er nog ooit iets mee zal doen.

Loki dood, dus.
Eerst versteende ik (zo’n beetje) en toen kreeg ik van iem van wie ik het niet had verwacht een lief troost-kadootje en ging ik huilen. Om niet meer te stoppen met huilen.
Wat nu al zeker 5 dagen duurt.Wat pijn doet. Letterlijk (ook nog!) DUS opgezocht.
Hier zijn een paar concrete tips:

Diep ademhalen: Adem rustig in door je neus en uit door je mond, en concentreer je op je ademhaling.
Ontspan je gezichtsspieren: Probeer je voorhoofd, kaken en mond te ontspannen.
Zoek afleiding: Denk aan iets vrolijks, doe iets leuks, of praat met iemand die je vertrouwt.
Loop even weg: Ga naar een andere ruimte, of loop een rondje buiten om even afstand te nemen van de situatie.
Verander je houding: Ga rechtop zitten of staan, of verander je lichaamshouding op een andere manier die je helpt om je rustiger te voelen.
Schrijf je gevoelens op: Schrijven kan helpen om je emoties te uiten en te verwerken.
Accepteer je gevoelens: Soms helpt het om je emoties gewoon te accepteren en te erkennen dat het oké is om je zo te voelen.”

Voor wie er iets aan heeft (ik niet).

De lieve Loki-man ‘sliep in’ op de ochtend van 24 juli.
Die middag of nee, eigenlijk direct al, voelde ik keelpijn.

Shit, dacht ik: verkouden.
Dat bleef ik denken.
Ik was ook al aan het aarzelen: ik heb voor volgende week een afspraak bij mijn mondhygiëniste en een paar dagen later een afspraak bij mijn nieuwe tandarts – moet ik die nu afzeggen.

Vanochtend terwijl ik nog in bed lag viel een kwartje.
“Door overmatig aanspannen van bepaalde keel- en halsspieren kan de keel dichtgeknepen aanvoelen. Ook de stembanden worden aangestuurd door spieren. Bij een verkeerd stemgebruik kunnen de halsspieren overbelast raken waardoor er een dichtgeknepen gevoel in de keel ontstaat.
Als u minder gespannen bent, worden de klachten vaak vanzelf minder.”

Gisteren is DA Martin langs gekomen om Loki te laten inslapen.
Hij zou komen tussen 11 en 1 en dat vond ik ruim maar hij was er al even na half 12 en Lookje lag onder een kast waar Martin hem makkelijk onderuit kon trekken.

We gingen met hem zitten op bed en ik hád de illusie dat toen Loki wegzakte hij zijn lieve gezichtje naar mij keerde en langzaam wegzakte.

Klinkt je tuin ineens stiller? Dat klopt.
Na het broedseizoen en zodra de jongen het nest verlaten, zwijgen de meeste vogels. Ze hoeven geen partner meer te lokken of hun territorium te verdedigen – en dat hoor je meteen.

Rond diezelfde tijd begint ook nog eens de rui: een complete vervanging van hun verenkleed, die 2 tot 3 maanden duurt, afhankelijk van de soort.
Omdat vliegen dan moeilijker is, blijven vogels vaker uit zicht en sparen ze hun energie. Juist dan kunnen ze jouw hulp goed gebruiken.

Eiwitrijk voer, vers water en rustige plekjes in de tuin maken een wereld van verschil.
(= citaat)

25 jaar had ik dierenarts Martin die een paar maanden geleden opeens zijn praktijk verkocht en in het niks verdween.
Zeker nu met Loki die aan het dementeren is denk ik: waar is Martin!

Ongeveer een maand geleden was ik in de praktijk om Loki te laten trimmen.
Ik vroeg de assistente waar Martin ev opnieuw zou beginnen?
NIET, zei ze want ze sprak hem geregeld en had niks gehoord.

Toch omdat je immers maar nooit weet, google ik dit weekend en verdomd: hij is opnieuw begonnen bij Dierenkliniek Heerhugowaard!
Ik stuur een mail maar verwacht niks omdat het immers weekend is.
Toch ben ik er over aan het malen.

Ik repeteer tekstjes.
Teveel tekstjes.
Dat is wat ‘malen’ is.

En ik ben aan het paniekeren.
Nou heb ik hem gevonden maar wát als hij me niet wil/kan helpen?
(laat dit maar aan mij over)

Mijn buurvrouw E. en ik zijn niet echt vriendinnen maar ik denk dat we elkaar wel aardig vinden.
Over een paar dagen gaat ze met haar jongste zoon op vakantie – de oudere kinderen gaan hun eigen weg.

Ik doe een briefje in de bus met een kleine attentie (geld voor op Schiphol) en na een paar dagen nog wat namens haar kat Loeki en vandaag een paar magneten met het verhaaltje dat het spaargeld van Lexje op is (wat ook zeer goed zou kunnen).
Waarna zij mij een video stuurt van twee mooie grote groene vogels stuurt – vogels zitten in haar tuin (die dus grenst aan mijn tuin).

Halsbandparkieten?? Idd.
Wat geweldig! Google: ze vormen een paartje voor het leven, ze kunnen 34 jaar worden!
Ik google wat ze graag eten eten stuit ook op idioten die willen weten wat je ze vooral niet moet geven opdat ze wég gaan.

Ik neem me voor morgen op het achterste terras te voeren..
En camera mee?
Maar al tref ik ze niet, alleen al de gedachte dat ze daar in de buurt (hebben) gezeten!
Alle vogels vind ik geweldig.
Alle insecten.
Alle slakken.

Maar dit is dus weer een extraatje.
Dank je, natuur.

A long, long time ago… kocht ik wel eens iets op eBay.
Toen heel lang niet. Nu wil ik een paar boeken graag hebben (het zijn deels getekende boeken, ik ben niet opeens toch dikke pillen met lettertjes aan het verslinden).

Een aantal van die boeken wil ik op dierenveilingen te koop zetten, een deel kado doen. De meeste die ik ontvang zijn in goede staat. Variërend van ok tot zeer goed. Maar 1 boek valt uit elkaar zodra ik het aanraak en geloof me, ik ben een voorzichtige aanraker, niet een ruwe openvouwer.
Ik kijk op de website van eBay. Wat te doen bij een probleem? ‘Hebt u contact opgenomen met de verkoper?’ vraagt eBay.
Aarzeling. Ik besluit dat idd te doen. Niet op een eisende manier maar: uitleggen. Wat me is overkomen en dat ik niet wil retourneren omdat dat te duur is naar Amerika. De 4 boeken samen kostten $ 35. Plus een giga fortuin voor (terug)zenden (wat al voldoende reden is om dat niet eens te overwegen.)

Als ik de verkoper was, zou ik reageren met: balen! Fijn dat je wel blij bent met de andere drie boeken. Zal ik de kosten voor dat kapotte boek vergoeden?
Niet deze verkoper! Allereerst trekt ze in twijfel dat het boek kapot kan zijn gegaan want dit soort boeken plegen juist erg ‘sturdy’ te zijn. Missch heeft de verzender (= eBay) een fout gemaakt? Ik probeer in gesprek te blijven maar… hierna geen sjoege meer.

Terzijde: de titel van het boek(je): “That woman must be on drugs” en dan laat ik in het midden op wie van ons dat slaat.

Er was een tijd dat ik heel veel las.
Daar kwam de klad in.
Wat ik nog wel doe is de krant lezen wanneer ik wacht op een bezorging van PostNL of DHL.
Leuke krant trouwens, die Volkskrant.

Vandaag las ik hem weer.
Er stond een lang artikel in over Bestsellers.
Interessant, dacht ik – missch kom ik nog op een idee.

Maar de belangrijkste boodschap was dat steeds minder mensen boeken lezen.
Dat hielp dus niet erg.

Ooit was ik met Roelof in New York.
We gingen naar twee opera’s in de NYCO: Turk in Italy en La Loca.
De Nederlandse Bariton John Bröcheler trad op.
Na 1 van die opera’s (ben vergeten welke) kwam hij naar ons toe.
We zaten op het terras aan de overkant.

Een geweldige ervaring.

Er is een radiospotje dat ik behoorlijk irritant vind.
Een zangeres krijst dat ze iemand wil ZIJN!!!!
Ik neig tot ‘goed je best doen op school, kleine meid.
En niet zo zeuren’.
Want ik heb sterk de indruk dat ze denkt dat ‘iemand ZIJN’ iets is dat uit de lucht komt als je het maar genoeg krijst.

Ook moet ik denken aan dat liedje van Kirsty MacColl met The Pogues.
Fairy tale of New York.
Zijn tekst: “I could have been someone…”
En dan zij: “Well so could anyone..”

The Pogues and Kirsty MacColl – Fairytale of New York (1987)
byu/MulciberTenebras invideos