Saskia

Ik haal de Volkskrant uit de brievenbus, leg die ergens naast mijn bureau want: geen tijd voor ivm
– eerst fanloggen
– dan R. ophalen die met caaf Carla naar de dierenarts zal gaan
– intussen zal ik de plaatjes verwerken in deel 4 van de twitterserie (morgen op fanlog)

Maar mijn oog valt op de foto rechtsboven. Wat een mooie vrouw!
Ik haal Intermezzo uit de krant: ‘Saskia Poldervaart, feministe’.
Wat grappig, denk ik – die ken ik. Van Dolle Mina.
Ik blader naar het artikel en lees: ze gaat dood.
Herinneringen in mijn hoofd. Leuke, vrolijke meid was Saskia. Ze woonde ietsje van mij vandaan. Ik op de Weesperzijde, zij in de Oosterparkbuurt. Ik herinner me nu weer dat ik een keer bij haar op bezoek was. Omdat zij Pauline Bart te logeren had (schreef ik hier eerder over).

Hoogblond – Saskia. Met een grote, gulle lach. Grote wat onregelmatige tanden. Een lange paardestaart.
Hartstikke aardig.

Ik laat Intermezzo liggen om al die andere dingen te doen en lees het artikel pas nu.
Zo weinig herkenning.
Wat niet gek is natuurlijk. We kenden elkaar veertig jaar geleden. En ook toen waren we niet meer dan bevriende kennissen in het actiewezen.

Volgens het artikel weet ze sinds februari dat ze een hersentumor heeft en gaat ze over een maand dood.
Wat ze helemaal ok vindt omdat het leven mooi was.

Ik bestudeer de foto’s.
Wat een prachtige vrouw. Mooi gekleed op de foto’s. Mooi opgemaakt. Mooi gefotografeerd.