Over mezelf en andere dieren
Aan de aardige mensen die af en toe vragen hoe het met me gaat: ‘beter’.
Net zat ik op mezelf te googlen (niet om te weten hoe het gaat, om een andere reden en dat leverde niets op).
Google vond voor me een artikel dat ik ooit (in 2011) heb geschreven over stamboom-onderzoek.
Goed geschreven goed artikel (dat ik glad was vergeten).
Ik print het uit hoewel ik niet denk dat ik er nog ooit iets mee zal doen.
Loki dood, dus.
Eerst versteende ik (zo’n beetje) en toen kreeg ik van iem van wie ik het niet had verwacht een lief troost-kadootje en ging ik huilen. Om niet meer te stoppen met huilen.
Wat nu al zeker 5 dagen duurt.Wat pijn doet. Letterlijk (ook nog!) DUS opgezocht.
Hier zijn een paar concrete tips:
Diep ademhalen: Adem rustig in door je neus en uit door je mond, en concentreer je op je ademhaling.
Ontspan je gezichtsspieren: Probeer je voorhoofd, kaken en mond te ontspannen.
Zoek afleiding: Denk aan iets vrolijks, doe iets leuks, of praat met iemand die je vertrouwt.
Loop even weg: Ga naar een andere ruimte, of loop een rondje buiten om even afstand te nemen van de situatie.
Verander je houding: Ga rechtop zitten of staan, of verander je lichaamshouding op een andere manier die je helpt om je rustiger te voelen.
Schrijf je gevoelens op: Schrijven kan helpen om je emoties te uiten en te verwerken.
Accepteer je gevoelens: Soms helpt het om je emoties gewoon te accepteren en te erkennen dat het oké is om je zo te voelen.”
Voor wie er iets aan heeft (ik niet).
De lieve Loki-man ‘sliep in’ op de ochtend van 24 juli.
Die middag of nee, eigenlijk direct al, voelde ik keelpijn.
Shit, dacht ik: verkouden.
Dat bleef ik denken.
Ik was ook al aan het aarzelen: ik heb voor volgende week een afspraak bij mijn mondhygiëniste en een paar dagen later een afspraak bij mijn nieuwe tandarts – moet ik die nu afzeggen.
Vanochtend terwijl ik nog in bed lag viel een kwartje.
“Door overmatig aanspannen van bepaalde keel- en halsspieren kan de keel dichtgeknepen aanvoelen. Ook de stembanden worden aangestuurd door spieren. Bij een verkeerd stemgebruik kunnen de halsspieren overbelast raken waardoor er een dichtgeknepen gevoel in de keel ontstaat.
Als u minder gespannen bent, worden de klachten vaak vanzelf minder.”
Gisteren is DA Martin langs gekomen om Loki te laten inslapen.
Hij zou komen tussen 11 en 1 en dat vond ik ruim maar hij was er al even na half 12 en Lookje lag onder een kast waar Martin hem makkelijk onderuit kon trekken.
We gingen met hem zitten op bed en ik hád de illusie dat toen Loki wegzakte hij zijn lieve gezichtje naar mij keerde en langzaam wegzakte.
Klinkt je tuin ineens stiller? Dat klopt.
Na het broedseizoen en zodra de jongen het nest verlaten, zwijgen de meeste vogels. Ze hoeven geen partner meer te lokken of hun territorium te verdedigen – en dat hoor je meteen.
Rond diezelfde tijd begint ook nog eens de rui: een complete vervanging van hun verenkleed, die 2 tot 3 maanden duurt, afhankelijk van de soort.
Omdat vliegen dan moeilijker is, blijven vogels vaker uit zicht en sparen ze hun energie. Juist dan kunnen ze jouw hulp goed gebruiken.
Eiwitrijk voer, vers water en rustige plekjes in de tuin maken een wereld van verschil.
(= citaat)
25 jaar had ik dierenarts Martin die een paar maanden geleden opeens zijn praktijk verkocht en in het niks verdween.
Zeker nu met Loki die aan het dementeren is denk ik: waar is Martin!
Ongeveer een maand geleden was ik in de praktijk om Loki te laten trimmen.
Ik vroeg de assistente waar Martin ev opnieuw zou beginnen?
NIET, zei ze want ze sprak hem geregeld en had niks gehoord.
Toch omdat je immers maar nooit weet, google ik dit weekend en verdomd: hij is opnieuw begonnen bij Dierenkliniek Heerhugowaard!
Ik stuur een mail maar verwacht niks omdat het immers weekend is.
Toch ben ik er over aan het malen.
Ik repeteer tekstjes.
Teveel tekstjes.
Dat is wat ‘malen’ is.
En ik ben aan het paniekeren.
Nou heb ik hem gevonden maar wát als hij me niet wil/kan helpen?
(laat dit maar aan mij over)
Ik meen dat ik al eens vermeldde dat ik niet meer lees.
Dat weerhield me niet om de meest recente VN-Thriller-gids te bestellen. Soort macht der gewoonte.
Vroeger deed ik zo geweldige ontdekkingen. Die in de praktijk vaak tegenvielen maar dat was wel jammer maar niet echt erg.
Alleen de leuke kleine samenvattinkjes vond ik al opwindend.
Deze niet-lezeres opent nu de Thriller-gids en leest de eerst stukjes. Ik vind een stukje dat me aanspreekt en zoek het op bij Amazon.
Hopend dat ik missch een stukje gratis kan downloaden.
Amazon wijst me erop dat ik dit boek in het voorjaar van 2024 heb gekocht.
Handig, zo’n abonnement (in dit geval op de Kindle).
Ik bestelde bij Dirck een paar dozen wijn.
Omdat ik geen zin had die flessen telkens per 2-4 bij de Plus met de hand-tas te kopen.
1x ging dat goed.
Vorige week donderdag bestelde ik een paar dozen en toen ik kon kiezen uit ‘wanneer bezorgen’ koos ik voor afgelopen zaterdag.
Omdat die bezorger (mits niet op vakantie) aardig is.
PostNL gaf door: komt tussen 14 en 16.
Ok.
Om 15:30 kreeg ik door dat er iets tussen was gekomen, pakket ging naar PostNL-punt in Stompetoren.
Daarna nog wat vage meldingen en dinsdag: pakket staat in Stompetoren en daar moet u het ophalen. NB pakket is ZWAAR. Dat kan ik helemaal niet tillen! Moet ook nog eens snel anders gaat het terug naar de verzender.
(ik zeg maar zo etc)
Mijn buurvrouw E. en ik zijn niet echt vriendinnen maar ik denk dat we elkaar wel aardig vinden.
Over een paar dagen gaat ze met haar jongste zoon op vakantie – de oudere kinderen gaan hun eigen weg.
Ik doe een briefje in de bus met een kleine attentie (geld voor op Schiphol) en na een paar dagen nog wat namens haar kat Loeki en vandaag een paar magneten met het verhaaltje dat het spaargeld van Lexje op is (wat ook zeer goed zou kunnen).
Waarna zij mij een video stuurt van twee mooie grote groene vogels stuurt – vogels zitten in haar tuin (die dus grenst aan mijn tuin).
Halsbandparkieten?? Idd.
Wat geweldig! Google: ze vormen een paartje voor het leven, ze kunnen 34 jaar worden!
Ik google wat ze graag eten eten stuit ook op idioten die willen weten wat je ze vooral niet moet geven opdat ze wég gaan.
Ik neem me voor morgen op het achterste terras te voeren..
En camera mee?
Maar al tref ik ze niet, alleen al de gedachte dat ze daar in de buurt (hebben) gezeten!
Alle vogels vind ik geweldig.
Alle insecten.
Alle slakken.
Maar dit is dus weer een extraatje.
Dank je, natuur.
A long, long time ago… kocht ik wel eens iets op eBay.
Toen heel lang niet. Nu wil ik een paar boeken graag hebben (het zijn deels getekende boeken, ik ben niet opeens toch dikke pillen met lettertjes aan het verslinden).
Een aantal van die boeken wil ik op dierenveilingen te koop zetten, een deel kado doen. De meeste die ik ontvang zijn in goede staat. Variërend van ok tot zeer goed. Maar 1 boek valt uit elkaar zodra ik het aanraak en geloof me, ik ben een voorzichtige aanraker, niet een ruwe openvouwer.
Ik kijk op de website van eBay. Wat te doen bij een probleem? ‘Hebt u contact opgenomen met de verkoper?’ vraagt eBay.
Aarzeling. Ik besluit dat idd te doen. Niet op een eisende manier maar: uitleggen. Wat me is overkomen en dat ik niet wil retourneren omdat dat te duur is naar Amerika. De 4 boeken samen kostten $ 35. Plus een giga fortuin voor (terug)zenden (wat al voldoende reden is om dat niet eens te overwegen.)
Als ik de verkoper was, zou ik reageren met: balen! Fijn dat je wel blij bent met de andere drie boeken. Zal ik de kosten voor dat kapotte boek vergoeden?
Niet deze verkoper! Allereerst trekt ze in twijfel dat het boek kapot kan zijn gegaan want dit soort boeken plegen juist erg ‘sturdy’ te zijn. Missch heeft de verzender (= eBay) een fout gemaakt? Ik probeer in gesprek te blijven maar… hierna geen sjoege meer.
Terzijde: de titel van het boek(je): “That woman must be on drugs” en dan laat ik in het midden op wie van ons dat slaat.
Er was een tijd dat ik heel veel las.
Daar kwam de klad in.
Wat ik nog wel doe is de krant lezen wanneer ik wacht op een bezorging van PostNL of DHL.
Leuke krant trouwens, die Volkskrant.
Vandaag las ik hem weer.
Er stond een lang artikel in over Bestsellers.
Interessant, dacht ik – missch kom ik nog op een idee.
Maar de belangrijkste boodschap was dat steeds minder mensen boeken lezen.
Dat hielp dus niet erg.
Ooit was ik met Roelof in New York.
We gingen naar twee opera’s in de NYCO: Turk in Italy en La Loca.
De Nederlandse Bariton John Bröcheler trad op.
Na 1 van die opera’s (ben vergeten welke) kwam hij naar ons toe.
We zaten op het terras aan de overkant.
Een geweldige ervaring.
Dit is niet de eerste keer dat ik klaag over de Bergman kliniek en ik ben bang dat het ok niet de laatste zal zijn.
Wat me vandaag overkwam: ik kreeg ooit oogdruppels voorgeschreven (Monoprost) die helse pijn deden, ik belde het help-nummer van Bergman en kreeg te horen: doorgaan!! en: u wordt terug gebeld (wat niet gebeurde). Een aantal druppels verder kreeg ik Cosopt waardoor mijn haar uitviel maar vooruit – en toen kreeg ik weer ándere druppels met opnieuw erge pijn en ging ik zelfstandig terug naar Cosopt omdat de helplijn opnieuw niet híelp. (lees: niet eens de telefoon oppakte)
Vandaag bij de apotheek. Ik had Cosopt aangevraagd, herhaling.
Maar opeens vergoedt mijn verzekeraar dat niet meer.
Advies van aardig meisje: bel Bergman en zeg dat ze een recept sturen dat je het echt moet hebben omdat je anders teveel pijn hebt van bijwerkingen.
Ik bel Bergman en krijg eerst! een aardig meisje dat het zal doorgeven.
Maak meteen via weer ander aardig meisje afspraak met mijn oogarts.
In die bevestiging staat: u wordt gedruppeld, neem chauffeur en zonnebril mee.
Maar dat hoeft al heel lang niet meer.
Opnieuw gebeld. Gezegd dat ik het meestal even bespreek aan de balie en dat het dan niet hoeft.
Verveeld trutje: “als het anders niet hoeft zal het nu ook wel niet hoeven”.
Laat ik nou nét weer wat vertrouwen in ze hebben gehad!
Zoveel herinneringen.
Met Roelof ontdekte ik de klassieke muziek.
Soms een beetje tegen heug en meug en wil en dank: concerten die ik oprecht niet snapte! en dan vroeg ik Roelof of hij daar nou ook ‘verhaaltjes’ bij moest bedenken maar dat was niet zo.
Ik was dus echt ‘een beginner’.
Ook moeizaam: de ‘passies’.
Beter: Alfred Brendel.
Pianist.
En laat die nu opeens dood zijn.
94 en ik weet het: daar ’teken’ je voor.
Mij brengt het vooral herinneringen terug.
Van waar niet heen gaan en waar wél (Brendel) en hoe geweldig dat was en dat we een kast vol Brendel hadden en dat die nog best moeilijk te verdelen waren toen we uit elkaar gingen.
Ik heb al vele jaren (zeker 10) dezelfde mondhygiëniste.
Haar volg ik van tandarts naar tandarts.
Met haar bespreek ik ook ‘wat te doen’ wanneer die tandarts verkast.
Zo had ik een aantal jaren Bert in Oosthuizen en toen ging die naar Zandvoort.
Even (= 1 bezoekje) probeerde ik een ander, toen besloot ik Bert te volgen. Wat betekent telkens 5 kwartier heen én weer terug rijden. En als er een ‘ingreep’ wordt aangekondigd die begeleiding vergt, moet ik iem vinden die bereid is me te rijden.
Niet leuk. Dus stelde ik dit keer de verplichte controle telkens uit.
Bert is nu de Grote Baas en simpele controles worden gedaan door lager personeel.
Zo trof ik woensdag Bas – van wie ik eerst uitvoerig de reviews met mijn mondhygiëniste had doorgenomen.
Die waren positief. Zijn indruk op mij was ook positief.
Hij vertelde me dat hij ook werkt in een praktijk in Obdam = veel dichterbij.
Ik belde die praktijk om me daar in te schrijven.
En werd 4 minuten in de wacht gezet.
Opgehangen (ik).
Toen nog een keer 4 minuten maar toen trof ik een meisje/krengetje.
Ik legde uit en ook dat Bas me had gezegd dat ze nog patiënten aannamen.
*grom* (zij) en toen: wat is uw BSN.
Wat me in de zenuwen niet te binnen schoot (waar je dat makkelijk kunt vinden) en toen: “daarna moet u nog wel bij de oude praktijk de gegevens opvragen”.
Ik was 1 stap verwijderd van ‘nouladanmaar!’ Niet omdat ik zelf iets moest ondernemen maar omdat krengetje zo duidelijk haar best deed me af te schrikken.
Net het formulier ingevuld en BSN komt er helemaal niet op voor!
Er is een radiospotje dat ik behoorlijk irritant vind.
Een zangeres krijst dat ze iemand wil ZIJN!!!!
Ik neig tot ‘goed je best doen op school, kleine meid.
En niet zo zeuren’.
Want ik heb sterk de indruk dat ze denkt dat ‘iemand ZIJN’ iets is dat uit de lucht komt als je het maar genoeg krijst.
Ook moet ik denken aan dat liedje van Kirsty MacColl met The Pogues.
Fairy tale of New York.
Zijn tekst: “I could have been someone…”
En dan zij: “Well so could anyone..”
The Pogues and Kirsty MacColl – Fairytale of New York (1987)
byu/MulciberTenebras invideos
Ooit had ik een webshop die ter ziele ging. Ik had er nog veel leuke spullen van, grotendeels gekocht in Amerika.
Nu zet ik die op veilingen voor goede dierendoelen.
En koop ik voor die doelen ook nog *bij*.
Tot de organisator van zo’n doel erin slaagt mij weer het ‘Gekke Hendrika-gevoel’ te geven.
Waarmee ik bedoel dat ik geen extreme dankbaarheid hoef maar een béétje dankbaarheid of op z’n minst waardering is toch wel leuk.
Dús een eigen goed doel bedacht en ja! ‘Dankjewel’ is de reactie.
Althans: de eerste reactie. Daarna wordt ook dát zomaar aannemen zonder die woorden op papier te krijgen die kennelijk niet meer ‘van deze tijd zijn’.
Ik overweeg nu even artikelen aan te bieden en van de winst voor mezelf hippe truitjes te kopen.
En kekke laarsjes.
Ware het niet dat ik niet zo’n type ben.
Van hippe truitjes en kekke laarsjes bedoel ik.
Ik en ieg sómmigen met mij (van wie ik het weet omdat ik het ooit vroeg) checken wel eens online of mensen-van-vroeger nog leven.
In mijn geval gaat het vooral om mensen die ik niet (meer) zo aardig vind en die ik iets slechts toewens.
Zo zocht ik vandaag naar een aangetrouwd familielid aan wie ik altijd al de pest had gehad maar helaas – ze leeft nog.
Ik vond haar in het ‘Utrechts Archief’ en what do you know! daar vond ik ook mezelf! in een sobere versie maar toch.
Raar, hoor.
Doomen, A.W.J.T. (Jeanne), echtgenote van (etc) te Grootschermer. Geen geb.datum.
Ook geen sterfdatum.
Dat laatste valt wel weer mee.