Gisteren was het volgens mij 90 dagen voor ik naar Amerika vlieg dus bel ik de KLM om mijn stoelen vast te leggen.
Nee, zegt de man: het is donderdag pas 90 dagen.
Dus sta ik nóg vroeger dan anders op en bel vanochtend om 6 uur (dat nummer zou 24/7 te bellen zijn) de KLM. Maar het nummer is alleen tussen 8 en 23 uur open.
Dús bel ik om 8.03 en krijg een slechte lijn zodat ik nóg een keer bel.
Nu krijg ik een aardige vrouw en zeg dat ik een B-stoel wil en dan zoveel mogelijk naar voren.
Ik heb de plattegrond van de Airbus A330 voor me en kan het niet geloven wanneer ze zegt: 10B. Want dat is mijn droomstoel, de stoel aan de exit-row waarvoor ik van plan was op 21 april om half vier op te staan. Omdat die stoelen (met bijbetaling) pas 30 uur voor vertrek beschikbaar (zouden?) zijn.
Dan de vlucht naar Phoenix (Airbus 320). Nu graag C (daar zijn het drie op een rij) vooraan.
5C zegt ze. Alweer mijn ideale stoel!
Ik denk: zal ik nu zeggen dat het exit-row-stoelen zijn?
Maar ik vraag of het nu echt vast ligt en of ik een bevestiging krijg. Geen bevestiging en het ligt vrijwel zeker vast maar je weet het pas echt zeker wanneer je 30 uur voor vertrek online incheckt.
Dat zijn stoelen voor zéér betrouwbare en koelbloedige mensen die, in geval van nood, de handel naar zich toe moeten trekken en vervolgens de deur uit de sponning duwen. Maar in ruil daarvoor zitten ze wel zeer comfortabel voor zover daar in vliegtuigen sprake van is.
This must be your lucky day! 😀
Ik ben eigenlijk bang dat ze straks ontdekken dat ze die stoelen helemaal niet hadden mogen vrijgeven en dat ze me dan ergens achterin in het midden zetten.