Mijn interne wekker doet me om vijf over half zes op de wekker kijken.
Vandaag: de godin zij dank, ik heb nog een uur.
Maar dan moet ik echt op en probeer ik enthousiast te zijn over ´het Radio 1 Journaal… met Márcel Oósten!´.
En ja – blèh denk ik en sleep me door anderhalf uur om pas tegen het eind op te leven (mooie reportage van Joris van de Kerkhof).
Stukjes – stukjes.
Dan de middaguitzending van zeseneenhalfuur. Meest leuk.
En het vliegt voorbij.
Alleen ben ik daarna absoluut kapot en afgepeigerd. Ik lig een half uur op de bank, kijk stukje X Factor, stukje Parla, stukje Brigitte Kaandorp.
Te moe, te moe.
Truste dus maar.
(en mag ik nu een hele mooie droom?)
Geef een reactie