In München wou ik twee dingen (behalve genieten van Lucrezia Borgia).
1) foto’s van Edita Gruberova
2) haar handtekening
Mbt 1: dat was lastig omdat ik klein ben en de meeste andere mensen groot maar gelukkig nam R. er een paar die mooi waren
Mbt 2: dat is een kwestie van in de rij staan en de kunst is haar te laten opkijken zodat je in haar prachtige ogen kunt verzinken en dat kan door een tekst (welke dan ook) te spreken zodat zij ’thank you’ mompelt en dan overgaat tot de orde van de dag.
R. nam een foto van het moment dat ik wegdraaide na de handtekening en de blik in de prachtige blauwe ogen en het vlakke ’thank you’.
Op de originele foto sta ik te stralen en kijkt ZIJ naar de volgende handtekeningenvrager.
Mijn webmistress liet mij intact maar speelde *iets* met de ogen van HAAR zodat het nu lijkt alsof ze mijn richting op kijkt.
wat een mooie foto, je kijkt zo blij 🙂