Lang geleden kwam Cypertje bij me wonen.
Cypertje was een kater die na tien jaar werd weggedaan door zijn vrouwtje omdat hij haar opeens aanviel. Zomaar uit het niks alle nageltjes in haar hoofd.
Ze vermoedde dat het was omdat hij vond dat ze niet genoeg thuis was.
Bij huismus ik gedroeg Cyper zich voorbeeldig en is hij nog aangenaam oud geworden.
Sinds een paar dagen ben ik zelf slachtoffer van volgens mij niet geprovoceerde aanvallen.
Door Sammie.
Midden in de nacht opeens een kras over mijn wang. Of – gisternacht en ook vannacht – een klauw met uitgeslagen nagels diep in mijn hoofdhuid.
Au! roep ik en zie de kleine kater op een halve meter belangstellend toekijken wat er gaat gebeuren.
Ook overdag moet hij weinig van me hebben.
Eten wil hij wel. En soms komt hij ook tegen me aan liggen.
Maar als ik wil aaien krijg ik een grauw.
Willen de kattenpsychologen die dit log lezen nú opstaan en me van advies dienen?
Sammie lijkt me een beetje zinnig.
Plaats dit maar eens op een kattenforum, dan weten ze vast wel raad.
Goeie tip, smurf!
Had ik nooit aan gedacht (als niet-forumbezoeker).
Maar ik ga speuren.
Is-ie gecastreerd?
@ Lyda: uiteraard.
Voorjaar? Maar ja, wat doe je d’r aan…
heb je / is er iets verandert in jouw gedrag?
tussen de katten onderling?
Misschien voelt hij zich gewoon niet zo lekker.
Als mensen niet lekker in hun vel zitten,kunnen ze soms ook onverwacht en onaangenaam uit de hoek komen.
Negeren wil ook wel eens helpen!
En als hij uithaalt naar je,zou ik hem echt streng toespreken…of verban hem een tijdje uit je slaapkamer.Katten zijn soms net kinderen.
Ik denk: voorjaar – ondanks castratie – dan wel: frustratie over buiten te lang te koud, of: hij heeft ergens pijn. Kunnen ze heel geheimzinnig over doen.
Buiten de slaapkamer sluiten kan niet: alle drie de katten zijn gewend aan op bed slapen en mn ouwe Eebje valt dit niet uit te leggen.
Wat er is veranderd: hij is weer closer dan een tijdje geleden met Guus.
En (goed nieuws): vannacht is het goed gegaan.
closer met Guus… hm, daar zie ik ook niet direct een oorzaak in, jij wel?
het duurt hem gewoon te lang voordat het lente wordt, en hij houdt jou daarvoor verantwoordelijk,
Hannah
@ Hannah: en dat lijkt me nog de meest aannemelijke verklaring!
Hoe gaat het inmiddels?
Aan de vensterbank foto te zien zijn ze allemaal zeer gelukkig;-)
Zo lang ik het feit dat hij tegen me aan ligt niet interpreteer als: nu mag ik ‘m aaien, gaat alles goed.