Toen ik met Lodewijk was getrouwd hadden we een heel hecht contact met zijn broer en diens echtgenote.
Veel etentjes over en weer, intieme gesprekken.
Toen Lodewijk dood ging, veranderde dat in etentjes nu-en-dan.
Die wat moeizaam verliepen, en dat is een understatement.
Alles wat ooit vertrouwd was, was verdwenen.
Het was over en weer ongemak.
We hielden het een paar jaar vol en toen niet meer.
Een paar jaar dáárna hoorde ik van Roelof die de broer was tegengekomen dat ze intussen waren verhuisd maar dat ze mij geen verhuisbericht hadden gestuurd.
Ik was er niet echt verdrietig over omdat het ‘contact’ amper meer contact was.
Maar *bot* vond ik het toch wel.
Dat is nu pakweg 20 jaar geleden.
Ik heb nog herinneringen. Een paar fijne, een paar rare.
Stomtoevallig las ik vandaag ergens een stukje van Beatrijs Ritsema.
Het ging over 3 vriendinnen die genoeg hadden van vriendin 4 en hoe konden ze die nou pijnloos dumpen?
Antw: dat kan niet.
Als je iemand uit je vriendenkring wil verwijderen moet je dat zeggen en een reden geven en dat is altijd pijnlijk.
Geef een reactie