Aftellen

Al weken en vandaag uren tel ik af tot dat vreselijke, afschuwelijke, enge borstkankeronderzoek.

Ik bewijs het gelijk van de bevriende arts dat stress dé manier is om weer de opvliegers te krijgen waar ik al een tijdje vrijwel vanaf was.
Zodat ik nu maar hoop dat ik niet 1 klamme zweetbal ben wanneer de dames van de borskankerbus straks mijn borsten gaan pletten.

Nu onder de douche. En dan over een uur op pad.
Met de TomTom én de beschrijving van Routenet.
In de hoop dat die allebei -of tenminste 1 ervan- up to date zijn aangezien de verkeerssituatie op de ring van Alkmaar het afgelopen jaar ingrijpend is gewijzigd.

Dan een week alles verdringen en dan weer de dagen gaan aftellen tot de uitslag -waarschijnlijk- in de bus valt en met trillende handen de envelop openen om te kijken of ze een ‘je mag weer twee jaar rustig ademhalen’ of een ‘hierbij: je doodvonnis’ hebben opgestuurd.