Ik wóu hier melden wat mijn gewicht nu is en dat ik ga proberen af te vallen.
Hóe.
En dat dan bijhouden.
Zo’n beetje als Bridget Jones in haar Diary (daar leidde het niet echt tot iets maar het was wel grappig om te lezen).
Nu hoor ik vanmiddag op Radio 1 dat ik dat *niet* moet doen.
Meedelen dát je gaat afvallen pleziert nl je ziel. Zodat die denkt dat het doel al bijna is bereikt. Terwijl je nog niks hebt gedaan. Met als gevaar dat er van dat ‘doen’ weinig meer komt.
Ook niet doen: datum in de toekomst prikken.
Dus geen ‘op 1 (of 2) januari begin ik’ maar gewoon beginnen.
Omdat die datum anders iets ‘magisch’ krijgt.
Eveneens niet-doen: anderen erbij betrekken opdat die op je zullen passen en wanneer je naar de kroketten graait zullen zeggen “zou je dat nou wel doen?”
Dan leg je de verantwoordelijkheid bij die anderen en wordt het niks.
Wél doen: gewoon beginnen, het niemand vertellen en stug volhouden.
Een advies dat ik graag doorgeef.
Voor wat het waard is.
Gewoon beginnen, het niemand vertellen en stug volhouden. Ja, het is wel zo maar oh oh oh wat is het moeilijk. Alles is zo lekker en al dat bewegen waar je eigenlijk voor naar buiten moet . . . . .
Zou het niet helpen als we het niet over (niet) eten maar over dat bewegen het hebben en elkaar de deur uit praten, zou dat niet kunnen helpen? Of geldt daar hetzelfe voor? Ik ben bang van wel 🙁
Mbt mezelf: minder en/of gezonder eten vind ik nog te overwegen, bewegen vertik ik.
Ik ben gestopt het in ieder geval aan mijn man te vertellen als ik weer een poging tot…. doe. Bij alles wat ik dan naar binnen schuif komt er dan commentaar waar ik echt niet op zit te wachte. Dus als ik wat voor goede voornemens dan ook heb. Ik hou ze stil. Dan kan ik gewoon doen wat ik wil en heb ik ook alleen aan mezelf verantwoording af te leggen en geloof me… haha…. dat is moeilijk zat 😉