Mijn huis is niet geïsoleerd.
Boven, op mijn werkkamer, kun je als je goed kijkt de gaten in de muur zien.
En je kunt de papieren op mijn bureau op en neer zien gaan door de wind.
Beneden weigert sinds deze winter de verwarming in de bijkeuken dienst.
Die is nu zó koud dat een flesje water van de konijnen dat ik er vannacht per ongeluk liet staan, helemaal was bevroren.
De keuken, grenzend aan de bijkeuken, is ook erg koud.
Loki’s etensbakjes staan op kranten en de kranten gaan net als het papier op mijn werkkamer ritmisch op en neer.
Ik heb eens bij de aannemer van het dorp gevraagd hoeveel tijd het zou kosten om mijn werkkamer te isoleren, hopend op 1 dag (omdat ik langer dan dat geen werklui om me heen verdraag).
Hij zei: een week.
Daarmee ging dat over.
Iemand beloofde ‘een keer te kijken naar de verwarming in de bijkeuken’ wat er niet van is gekomen.
Zodat ik nu met dikke kleren, twee dassen en een winterjas in de kamer beneden op mijn laptop Netflix zit te kijken.
Een aantal keren per dag hol ik naar buiten en voorzie de konijnen van vers water dat snel bevriest en van eten waar ze hopelijk ook *snel* iets van eten.
Vandaag was het windkracht 7.
Volgens de voorspelling is het morgen windkracht 6.
En daarna windkracht 4 en dan is ook de vorst overdag voorbij.
Hopelijk zullen we het allemaal overleven.
Loki vindt het trouwens ook helemaal niet leuk. Hij wil wel af en toe naar buiten maar niet langer dan een minuut of vijf.
oehoeboeroe zegt
brrrr, ik benijd je niet. Hopelijk wordt het gauw wat warmer en vooral minder oostenwinderig!
Jeanne zegt
Het is de straf van wonen aan de polder.
Meestal is dat geweldig, ik zie er de zon opkomen. Maar bij oostenwind komt die over het toch al koude water zo de tuin in.