Gisteren overkomt het me weer.
Iemand begroet me met “alles goed?” en een fractie van een seconde denk ik dat het een serieuze vraag is.
Wat het natuurlijk niet is.
Het juiste antwoord is: “ja” waarop de ander zegt “lekker”.
En ik mijn moment van totale verbijstering verdring.
Nóg beter dan “ja” is de reactie: “ja, en jij?”
Waarop die ander zegt “prima” (oid) en dan ik weer “mooi”.
Hoe deden we dat vroeger toch?
Volgens mij zeiden we iets vaags als ‘hoi’ ter begroeting.
Goeie ouwe tijd.
En vooral niet zeggen hoe het werkelijk met je gaat, want dan ben je wel erg negatief bezig. Waarom worden die idiote vragen gesteld waarop geen eerlijk antwoord mag worden gegeven. Medeleven? Dacht het niet. Fatsoen misschien?
Volgens mij is het gewoon de hedendaagse dooddoener.
Missch nog niet eens slecht bedoeld.
Maar als het écht klote met je gaat zoals nu met mij, dan komt het heel idioot over.