Sammie is hersteld.
Hij sliep vannacht op bed, hij wou eten (ook harde brokjes) en hij kwam net zelfs naar beneden voor de rosbief – ipv me uit te testen of ik die op bed zou komen serveren.
Zelf had ik vanochtend een erg mooie radio-ervaring.
Het Filiaal met Joris van de Kerkhof.
Het ging over een vrouw die hoogzwanger was en die in een Vogelaarwijk woont.
Ze was bij de verloskundige en per vraag bleek er meer mis met haar te zijn. Boulimia, borderline, zichzelf krassen, andere kinderen -tijdelijk- uit huis geplaatst.
Ze vertelde er makkelijk over maar dat was niet wat me trof. Het was de manier waarop Joris van de Kerkhof met haar omging.
Zo ‘normaal’. Zoals hij dat ook doet met kinderen (wat misschien een merkwaardige vergelijking is). Ik bedoel iets als: hij deed niet extra omzichtig.
Ik probeerde het op Fanlog te beschrijven, wat ik er zo goed aan vond. Lukte niet.
Nu probeer ik het hier en weer lukt het niet.
Wat ik nu zo jammer vind: vrijwel niemand die ik ken (in ut echt of virtueel) luistert naar het Radio 1 Journaal.
Zodat ik niemand kan vragen: hoorde jij dat ook, begrijp je wat ik bedoel – hoe zou jij het omschrijven.
Fijn dat Sammie weer beter is 🙂
Helaas heb je niets aan mij wat dat interview/gesprek betreft, ik luister zelden naar de radio, maar als ik luister is het wel radio 1.
Ik heb het ook niet gehoord, maar uit jouw beschrijving heb ik wel een idee wat je bedoelt. En als dat klopt, dan snap ik zeker dat je erdoor geraakt was.
Hoorde het tussendoor. Ondanks de narigheid van het verhaal een ontspannen en aandachtige benadering, nergens een toontje, geen gezalf, rustig vragen stellend, niet mevrouw als rariteit behandeld maar zoals ze is. Respectvol.
Intieme ervaring, ook voor de luisteraar.
Zoiets wou ik zeggen.
Ik vond het erg knap.
Daar blinkt Joris ook in uit: mensen heel open benaderen en ze niet ‘vreemd’ of ‘minder’ vinden. Hij luistert onbevangen naar hun verhaal en gaat daar zonder (voor)oordelen op in. Meesterlijk!
Mij viel hetzelfde op. Hij probeert niet dingen te verhullen of zo nep-tactisch te doen wat vaak juist zo kleinerend over kan komen.