Ik denk al een week of wat: wat is m’n handtas toch licht.
Maar ik denk dan: zal wel komen omdat ik weinig muntgeld in m’n portemonnee heb.
Vandaag besef ik: het is het mapje met autopapieren.
Dat er *niet* is.
Ik mail R: “Kan het zijn dat jij het me niet terug gegeven hebt.”
Wel degelijk zegt R. (die me belt).
Toen hij me ophaalde van Schiphol in de auto.
Zit het niet in mijn reishandtas?
Nee. Daarin is niet eens ruimte.
In het kastje in de auto dan misschien?
Ik trek een jas aan en ga op inspectie.
Inderdaad.
Al drie weken zitten al de autopapieren heel handig voor een ev. dief in het kastje rechts voor meegeleverd.
Dankzij R. die wou voorkomen dat hij de papieren per ongeluk meenam (is een keer gebeurd) en dankzij ik die na bijna 24 uur reizen giga-duf aankwam en maar 1 gedachte had: opbergen.
Daar heeft het dan toch maar 3 weken veilig gelegen! 😉
Even een algemene tip tussendoor: je hoort vaak dat rovers de bijrijdersdeur openrukken als je voor een stoplicht staat en je tas weggrissen. Of ze slaan de ruit in (ja echt!) Dus leg je tas nooit in het zicht in de auto!
Maar goed dat je dat vooraf niet wist!
Hoewel, dan had het er ook geen drie weken gelegen natuurlijk.