Wat ben ik toch een stomme, weinig assertieve, gedweëe muts.
Hoe kan ik nou “we bellen wel als de auto klaar is en misschien is dat morgen” als “nou, ok” accepteren!
Waarom word ik niet boos, doe wanhopig, barst in snikken uit (wat dan ook!) en roep: “ik móet die auto uiterlijk morgenochtend half tien hebben!”
Ik had mijn verjaardag in de strijd kunnen gooien.
Dat zou immers iedereen begrijpen: ik ben vrijdag jarig en moet morgen alles in huis halen voor de visite.
Maar “laat ik niet moeilijk doen” denk ik.
Daar ben ik dus mooi klaar mee 🙁
Geef een reactie