Ik vind Edita Gruberova prachtig.
Op het toneel maar vooral wanneer ik haar in de ogen kijk en ik dreig te verzuipen terwijl zij een obligaat ’thank you’ prevelt.
Is die vrouw 66 denk ik dan? Ik zie een leeftijdloze schoonheid met prachtige lichtblauwe ogen en een gladde huid die *niet* is gelift.
Soms zie ik foto’s van mijn idool waarop ze ietsje minder mooi is.
Nou ja, we staan allemaal wel eens iets minder flatteus ergens op.
Vandaag vind ik een foto van de voorstelling in Madrid die R. en ik hebben gezien.
Beeldschoon is ze.
(en overduidelijk gefotoshopped want ze is prachtig maar niet rimpelloos)
Een paar dagen geleden zag ik een andere foto.
Van een repetitie in Leverkusen begin deze maand.
Héél gemeen door een krant bij de -lovende- recensie gezet.
Niks photoshop.
Véél rimpels.
Maar ook denk ik: zo kan *ik* me door het leven begeven maar een idool dat weet dat er openbare ogen op haar zijn gericht dus NIET.
Geef een reactie