De telefoon gaat en ik denk: dat zal de dierenarts zijn dat hij morgen komt enten.
Maar het is de belastingman die opent met "ik heb een brief van u gehad" en ik stap niet in de stilte met een toelichting of een verweer maar laat het initiatief aan hem.
Hij begrijpt niet hoe in "zo korte tijd" ik al genoeg van hem kan hebben (hij zei het anders) en of het kwam om dat ene stuk dat hij moest nazenden en sociale angsthaas ik heeft eindelijk eens iets aan haar ijzeren geheugen mbt dingen die haar zijn aangedaan.
Zodat ik hem met alle data en aantal emails en de juffrouwen van het call center en wanneer hij niet terugbelde of dagen te laat en hoe hij steeds niet op de hoogte bleek van mijn vragen en dan dat laatste gesprek waarin hij de ´mevrouwtje-mevrouwtje´-toon aansloeg.
En (nu nog meer zeer ingehouden verontwaardiging) dat we ook een keer een heel leuk gesprek hadden gehad en dat we toen hadden afgesproken elkaar te tutoyeren en dat hij dat in dat vorige gesprek ook opeens vergeten bleek.
Hij probeert nog wat in de zin van ´als u dat zo ervaart´ maar ik houd vol dat het om zijn *fouten* gaat en dat ik geen zin meer heb in doormodderen en dat ik niet alleen mijn eigen stukken terug wil (zoals hij voorstelt) maar zijn berekeningen voor mijn aangifte IB.
Ik krijg ze.
En ik denk: had 1x gezegd "je hebt helemaal gelijk en belastingman zegt sorry" dan was ik dolgraag weer aan boord gesprongen.
Maar hij zegt het niet wat maar weer bewijst dat dit een verstandige beslissing was.
Denk ik.
Renesmurf zegt
Dat denk ik ook.
Mensen kunnen zich ,om wat voor reden dan ook, vergissen, maar dat toegeven is wel op zijn plaats.
Porky zegt
Als iets zo moeizaam verloopt en het voelt niet goed dan is stopzetten het beste.
Bea zegt
Zit er niet ergens een kundige belastingvrouw in de buurt?
Jeanne zegt
@ Bea: helaas.