Soms kan ik als een berg tegen iets op zien, vermoed ik beren op de weg of anders wel wolven.
Zo zie ik elk jaar verschrikkelijk op tegen het verzamelen van mijn papieren voor de aangifte IB.
Vroeger was dat terecht.
De laatste jaren werp ik aan het begin van het jaar alles dat van belang is voor de aangifte over het vorige jaar direct in een aparte la.
Toch vrees ik nog steeds het ergste en stel ik het bijeen zoeken uit en uit en nog een keer uit.
Tot het vandaag zover is en alles zit binnen een klein half uur in een envelop voor de belastingman.
Morgen aangetekend verzenden en klaar is Jeanne.
Tenzij de belastingman me twee dagen later opbelt met de vraag waarom iets heel essentieels er niet bij zit en of ik dat nog even kan nazenden.
Want meer dan dit heb ik écht niet.
In elk geval niet ‘vindbaar’.
Geweldig. Dat karwei is tenminste achter de rug. Hoop dat alles compleet is.