Ik zet R. om vijf voor twaalf in Amsterdam af en kom pas twee uur later in Grootschermer aan.
Wegomlegging. Of meer: weeraflegging. Wie richting Alkmaar wil *moet* afrit 3 van de afgezette A8 nemen en aan het eind van de afrit staan er alleen borden naar Zaanlinks en Zaanrechts. Zodat ik verdwaal in Zaan, geen idee meer heb waar ik ben en wanneer ik dat idee weer wel heb kan aansluiten in de file van dagjesmensen.
Gelukkig zijn mijn dieren blij dat ik er ben en ben ik ook blij dat ik er ben.
Ik kijk snel wat achtergelaten berichten van R. door en nog amper mailberichten en al helemaal geen brievenpostberichten.
Ik zoek op de radio naar Radio 1 en hoor op een ander station over een 15-jarige jongen die met vrienden is uit geweest en zich coma had gezopen en door die ‘vrienden’ op straat is achtergelaten. Dat gebeurde in De Rijp – waar gelukkig burtbewoners de politie belden.
Thuis.
Fijn dat je weer terug bent. Wens je een mooie nacht.
Je bent weer thuis!!! Ik heb je gemist. Heel akelig dat Bella Donna overleed terwijl je weg was. Die zal ik ook missen, er was veel te beleven met haar. Ik vond het echt een speciaal konijn.
@Femke: Sally deed me vanochtend aan BD denken.
Die had als gebruiksaanwijzing: als ik met hapjes kwam moest ik haar als eerste iets geven dat de anderen niet kregen.
Bv een blaadje aardbei.
Dan was het goed.
Vanochtend stond Sally ook op de achterpoten te zeuren, ik gaf blaadje dovenetel, zij *gromde* terwijl ze het aannam en snel opvrat en wéér op de achterpoten voor het volgende privé-hapje.
En daarna wéér grommen etc.
Terwijl ze me nog helemaal niet kent.
Dat mag ik wel. Eigenwijs, egocentrisch stukje vreten, dit konijn.
En gelukkig niet de caven aanvallen, wat altijd een risico is bij een dergelijk konijn.
Ja, dat is ook wat ik bij Bella Donna bedoelde: eigenwijs. Daarom gebeurde er altijd zoveel. Wat leuk dat Sally op haar lijkt, schitterend met dat gegrom haha! En gelukkig dat ze de caven blijkbaar ok vindt.
Ik dacht vanochtend echt: wie denk jij wel dat je bent, grommend krengetje!
Maar ik werd er héél blij van, want van zo’n konijn kan ik moeiteloos houden – gewoon zeggen wat ze wil (hapjes!), niet dankbaar zijn maar ze *eisen*.
Geen bibberende onzekerheid, zelfbewust.
Een vrouw naar mijn hart (ik wou dat ik zo was).