Een paar jaar geleden was ik me heel erg bewust van: dit is niet zomaar ‘een zomer’.
Dit is de laatste van 18 (of daar omtrent) zomers die ik nog ga meemaken.
Ik moest er dus van genieten – en dat deed ik ook.
Deze zomer is glad aan me voorbij gegaan en ik aan de zomer.
Ik deed m’n ding (meest: werken en Fanlog).
Ik had het soms warm.
Verder niks.
Nu is de zomer voorbij en misschien niet per se vandaag maar over een week ben ik weg en wanneer ik op 4 oktober terug kom is de zomer zeker voorbij.
Ik denk: o shit.
Ik denk: waar ging hij naartoe voorbij, die mooie zomer.
Ik denk: ik moet minder slordig omgaan met mijn leven.
Nog maar 16 jaar te gaan (normaal gesproken). Zo niet minder.
Is dat eng of is dat eng, als gedachte.
In een boek van Thomas Verbogt staat: “Het meeste vergeet je. Het meeste gaat gewoon voorbij. Je denkt dat je het kunt pakken, maar daar moet je moeite voor doen. En terwijl je dat beseft, beseft dat je het beseft, is het te laat, en is er weer nieuwe tijd voorbij aan het gaan.”
Een recensent merkte bij deze passage op op: “Beseffen dat je iets beseft kan gekmakend zijn”. Of eng dus.
Kijk, de tijd VLIEGT voorbij of je bent depressief.
Genieten is niet verplicht.
Als je maar het gevoel hebt dat wat je doet de moeite waard is. En gun jezelf ook tijd om te verspillen. Een mens kan niet altijd op zijn tenen lopen!