Het was op tv (hoeveel verdienen je collega’s) en dat zag ik niet maar ik hoorde er wel over op de radio.
Ik neem aan dat die paar jaar toen ik in loondienst werkte – als docent op de School voor de Journalistiek – ik evenveel betaald kreeg als andere docenten.
Als freelancer stuitte ik toevallig wel op een ongelijke betaling.
Het was voor een blad dat sowieso best veel betaalde en waar *mijn* artikelen meer dan die van andere freelancers op de cover stonden.
Ik was een keer op bezoek in het kantoor van de hoofdredacteur en hij liet me tien minuten alleen en ik keek wat rond en zag een stapel met artikelen voor het volgende nummer. Met een bijdrage van een collega-freelancer.
Ik bladerde er zo’n beetje doorheen en was er niet kapot van (hij had nóóit een cover!) en stuitte toen opeens op de rekening.
Tien procent meer dan mijn gage.
Omdat ik zelf had rondgesnuffeld leek me dit niet het moment om een WTF!-gesprek aan te gaan met de hoofdredacteur.
We babbelden dus over plannen en pas bij mijn eerste mogelijke artikel (ik ben even kwijt of het zijn voorstel was of het mijne) vroeg ik om 10 procent meer gage.
De afspraak voor het artikel ging niet door.
Ik weet nog steeds niet of de hoofdredacteur me kwalijk nam dat ik blijkbaar in zijn papieren had gekeken (maar… waarom lagen ze eigenlijk open en bloot op die tafel en ging hij tien minuten weg? wat had ik dán moeten doen?! dit was in de tijd vóór de smartphones).
Ik dénk dat hij mijn eis te hoog vond. Waarom? geen idee.
Zonder argumentatie van zijn kant kan ik er ook alleen maar naar raden.
Wat ik evenmin weet is of bij een soort van argumentatie als ‘sorry, geen geld voor’ ik zou hebben gezegd: nou laat dan maar, dan doe ik het wel voor minder.
Shabnam zegt
Heb je na deze afspraak die niet doorging nog wel andere artikelen geschreven voor dat blad of was het toen helemaal einde verhaal? Dat zou ik wel heel jammer vinden.
Jeanne zegt
Het was einde verhaal na 3-4 jaar