Een paar dagen geleden vond ik Baukje Poeze die mijn betovergrootmoeder blijkt te zijn.
Haar man, mijn betovergrootvader, is Guillelmus van Alten.
Ze trouwden op 12 februari 1853 en kregen in 1857 een dochter Johanna en 6 jaar later een dochter Maria (mijn overgrootmoeder).
Baukje was niet de 1e vrouw van mijn betovergrootvader.
Op 10 februari 1852 trouwde hij (toen 26) met Johanna Huberg (22).
Op 23 augustus 1852 kregen ze een dochter, Janna.
Wat doet veronderstellen dat het een moetje was.
Janna overlijdt na 15 dagen op 7 september. Haar moeder, Johanna, is een dag eerder al dood gegaan.
Waarna mijn overgrootvader een half jaar wacht voordat hij Baukje (23 jaar) huwt.
Dat is géén moetje (afgaand op de kinderen die pas jaren later volgden).
Maar hoe heftig was de liefde eerst voor Johanna en toen voor Baukje?
who knows ?
Tja, niemand dus.
Was ook niet een echte vraag….
Maar ‘who knows’ was neem ik aan ook geen echt ‘antwoord’.
hi hi, een vraag die niemand meerkan beantwoorden
@ hihi – natuurlijk is die vraag niet te beantwoorden.
Aan sommige mensen zijn in de lucht geworpen vragen blijkbaar niet besteed.
Denken in termen van (romantische) liefde voor je betovers voor hun eerste periode samen, dat zegt iets over nou en over jou, ons.
Maar in die tijd, liefde? je beviel elkaar, paste sociaal gezien bij elkaar en raakte aan elkaar gewoon. je moest elkaar natuurlijk wel mogen, dat is de selectie en als je elkaar dan nog goed ligt dan kom je samen een heel eind. dan raak je aan elkaar gehecht, en voilá – dat is liefde. Zo denk ik dat het ging.
Je overgrootvader met die mooie naam, wilde gewoon niet lang alleen blijven, na z’n huwelijk. Wat erg anders van Johanna en Janna. Dat het huwelijk een moetje was zegt niet dat ze al niet hun plannen hebben gehad.
Mooie zoektocht trouwens Jeanne,
ik deed de mijne in januari j.l, en verbleef een hele maand in de regio in Brabant ervoor. Over of ik nu wortels vond twijfel ik wel.
Groet
@Johanna: je hebt gelijk mbt die ‘liefde’.
Maar ook op die manier bezien is het interessant.
Je schrijft dat jij in januari je zoektocht deed – ben je na die ene maand gestopt?
En wortels. Ach.
Ik denk dat het voor mij van belang is me te hechten in iets. Juist omdat ik geen familie heb waarmee ik iets héb.
Misschien is het ook de logisch volgende stap na mijn fascinatie met de graven van ánderen.
De band met de doden, degenen die vooraf gingen.
over en uit
@anneke: je bedoelt “ik wil het laatste woord hebben en béng nu smijt ik de deur dicht”?
Nice.
@Jeanne, dat kan ik begrijpen -hechten in iets-
ik heb ook geen familie meer waarmee ik iets heb (ben 53)
Zocht vaderslijn uit in januari, wist er helemaal niets over. Bezocht ook graven en archieven, en vond dan de hele stamboom al uitgezocht door iemand dus dat was makkelijk. Bezocht een oude tante, dat was mooi, tweemaal lange gesprekken met haar. Na deze maand was ik tevreden, verzadigd met ’t allemaal. Ja, ’t was wel goed genoeg, en vertrok weer uit het Brabantse land terug naar de Randstad. Bijzondere tijd was het zeker!
Verschil: moeder vertelde ons vaak en levendig, herhalend ook, de verhalen over háár ouderlijk huis en kinder- en jeugdtijd; kon het proeven, ruiken en voor me zien. Misschien had ik al wel voldoende wortels hierdoor.
Mijn grootvader trouwde in 1919 met Lena Bontekoe
en kreeg samen haar 4 kinderen . Toen zij stierf in 1925 kwam haar zus Jetske in huis .Daar trouwde hij mee in 1926 en kreeg met haar nog 3 kinderen waaronder mijn vader .
Als kind legde ik mijn opa het vuur aan de schenen :Naast wie zou hij gaan staan in de hemel ?
Mijn diepgelovige opa vond dat zelf ook een probleem , want hij was ook van Jetske veel gaan houden .
@Johanna en @Jetty bedankt voor jullie persoonlijke verhalen.
Ik vind het heel bijzonder dat jullie ze delen.
Ook dat ‘hecht’ me ergens in/aan.
” Aan sommige mensen zijn in de lucht geworpen vragen blijkbaar niet besteed”
Klopt, aan mij niet.
En reageren op dit topic is voor mij (hierna) over en uit.
Had ik dan met zoete woordjes moeten schrijven (zo ik dat al kan) dat ik de verdere zoektocht naar voormoeders van anderen best begrijp (doe ik dat?), maar dat ik verder geen comments meer zal geven. Jouw zoektocht naar je voormoeders en -vaders is de jouwe.
Ik ben eigenlijk alleen maar ingestapt om je op Genlias te attenderen.
Laten we het verder hierbij laten.
Groet,
Anneke
@Anneke: zoete woordjes hoeven niet.
Respect wordt gewaardeerd.
Als je dat niet kunt opbrengen is het inderdaad “over en uit”.
klopt