Dat vind ik interessant want ik vond dit een lieflijk plekje.
Ik ken de angsten trouwens wel.
Mailde vandaag met een verhuurder waar ik in het najaar zal verblijven.
Het ‘wandelgebied’ was aan de andere kant van de rivier waar je naartoe kon lopen over een smalle ‘dam’ en aan de andere kant moest je ervan af springen en dat was ongeveer 1.50 meter.
No way! dacht ik!!
truuszegt
Het is ook een lieflijk plekje, een plek waarbij ik denk, blijf zitten waar je zit en verroer je niet. (Zo kom je natuurlijk nergens en de angst viert hoogtij).
Eigenlijk was het een begin van een best angstige weg.
Dit was het lieflijke begin maar toen werd de weg nauwer en bumpier en ik had geen idee of het de weg was die ik op de kaart had gevonden (de gps was daar ook niet duidelijk over).
Ik reed verder en opeens stond er een auto met daarnaast 5 stoere mannen midden op de weg en ik dacht: laten ze me alsjeblieft niet beroven of verkrachten!
Wat ze niet deden.
Maar ik had dus ook angsten.
truuszegt
Dat is het verschil, jij doet het ondanks je angsten, ik blijf waar ik ben. Ik bewonder je wel!
Nee joh! Ik heb ook angstige grenzen!
In september heb ik een huis gehuurd dat ik al beschreef: over een smalle ‘dam’ over een kolkende rivier lopen en dan 1.50 meter naar beneden klauteren.
Dat gaat dus echt *niet* gebeuren!
Soms droom ik akelig, dat ik langs diepe wateren en hoge bergen ergens moet zien te komen, het lukt me niet. Daar doet deze foto me aan denken.
Dat vind ik interessant want ik vond dit een lieflijk plekje.
Ik ken de angsten trouwens wel.
Mailde vandaag met een verhuurder waar ik in het najaar zal verblijven.
Het ‘wandelgebied’ was aan de andere kant van de rivier waar je naartoe kon lopen over een smalle ‘dam’ en aan de andere kant moest je ervan af springen en dat was ongeveer 1.50 meter.
No way! dacht ik!!
Het is ook een lieflijk plekje, een plek waarbij ik denk, blijf zitten waar je zit en verroer je niet. (Zo kom je natuurlijk nergens en de angst viert hoogtij).
Eigenlijk was het een begin van een best angstige weg.
Dit was het lieflijke begin maar toen werd de weg nauwer en bumpier en ik had geen idee of het de weg was die ik op de kaart had gevonden (de gps was daar ook niet duidelijk over).
Ik reed verder en opeens stond er een auto met daarnaast 5 stoere mannen midden op de weg en ik dacht: laten ze me alsjeblieft niet beroven of verkrachten!
Wat ze niet deden.
Maar ik had dus ook angsten.
Dat is het verschil, jij doet het ondanks je angsten, ik blijf waar ik ben. Ik bewonder je wel!
Nee joh! Ik heb ook angstige grenzen!
In september heb ik een huis gehuurd dat ik al beschreef: over een smalle ‘dam’ over een kolkende rivier lopen en dan 1.50 meter naar beneden klauteren.
Dat gaat dus echt *niet* gebeuren!