Thrillers geef ik al jaren weg aan H.
Ik stuur ze op na eerst te hebben gevraagd of dat uitkomt.
Een maand geleden klaagde ik hier nog dat dat zo lastig ging omdat ze alleen via SMS benaderd kon worden.
Drie dagen geleden stuur ik een SMS want ik heb een nieuwe doos (bijna) vol.
Geen antwoord, maar dat verwacht ik ook niet per kerende boodschap.
Intussen pak ik de doos verder in en denk: als ik snel het boek uitlees waarin ik nu bezig ben is daarmee de doos vol en kan ik vrijdag verzenden.
Vandaag op Facebook een bericht van haar dochter.
De politie is aan de deur geweest, haar moeder is de nacht ervoor in haar slaap ‘ingeslapen’.
Ik schrik.
Intussen staat die doos me aan te staren.
En dat boek snel uitlezen hoeft dus ook niet meer.
shabnam zegt
O, wat triest 🙁 Het leven is zo breekbaar.