Het was weer zover.
Ik kreeg een oproep voor de borstenbus en het liefst was ik helemaal niet gegaan maar het minst erge bij wél gaan was kiezen voor een andere datum om zo ongemakkelijk wachten met dorpsgenoten te voorkomen.
Om tien uur was het moment dáár en misschien was de vrouw die mijn borsten plette hartstikke aardig maar ze dééd niet aardig en ik voelde me toch al klote dus een bemoedigende tekst zou fijn zijn geweest.
Na aankleden moest ik even wachten of de foto’s waren gelukt.
Dat waren ze.
“Hebt u dit gezien” wees ze toen naar een poster.
Daarop stond dat ivm de feestdagen ik niet binnen 10 dagen bericht zou krijgen zoals gewoonlijk maar “binnen uiterlijk vier weken”.
Makkelijker/sneller kunnen ze het blijkbaar niet maken.
Ik ken het gevoel. Vervelende ervaring, die borsten, geplet tussen koude platen, maar gaan doe je dan toch maar. Ik hoop voor jou dat de uitgestelde uitslag in ieder geval weer goed is.
Laat ik nou altijd shabman gelezen hebben en gedacht hebben dat shabman een man was 😉 Ik denk ook elke keer als ik daar zit en vooral vlak daarna dat ik nooit meer ga, maar ja, dan ga ik toch weer. Heel vervelend gedoe altijd, bah 🙁
Sommigen noemen me Shabman 😉 @Lies
We moeten wel, want je mag er toch niet aan denken dat je te laat iets naars ontdekt omdat je een keer niet geweest ben @lotgenoten