Gisteravond schreef ik aan de Partij voor de Dieren en aan Varkens in Nood.
Over de varkenstransporten.
Van beide organisaties kreeg ik vandaag een reactie.
Die van de PvdD was naar formeel.
Een soort “hierbij verwijzen wij u naar onze statuten”.
Ik ben dan gisteren wel lid van die club geworden maar mijn hart hebben ze nog niet – niet verdiend dus.
De mail van Varkens in Nood was persoonlijk.
En nu kun je zeggen: ja, kleine club, hebben ze tijd voor.
Maar ik zie dat anders.
Wie mensen die begaan zijn met dieren (of een ander nobel doel – dit is ruimer) aan zich wil binden zet in op persoonlijk en op ‘join our club’.
‘Zie onze wapenfeiten’ en dat dan ook nog zonder zelfs een ondertekening vind ik niet sterk.
Maar ja – ben al lid geworden dus.
Je kan altijd opzeggen.
Persoonlijk mailen is netter.
Maar het gaat om de doelstellingen en hoe ze dat voor mekaar willen krijgen.
wat ik ook zo aardig vind van ‘varkens in nood’ zijn
die om de paar jaar wisselende voortrekkers van de
club, die de boel zo nodig ook nog zelf financieren.
Ik denk dat grote clubs als de PvdD niet doorhebben hoe belangrijk die persoonlijke touch is.
Misschien omdat de PvdD zo rijk is en onze financiële steun helemaal niet nodig heeft.