Ik let goed op mijn dieren, ik zorg goed voor mijn dieren.
Maar toen Sammie met kerst opeens ziek werd zag ik eigenlijk wel dat het met 1 caaf niet zo goed ging (ze had moeite in 1 rechte lijn de voederbak te vinden) maar besteedde ik daar niet zoveel aandacht aan.
Gisteravond wel.
Toen zag ik dat er een waas over haar rechteroogje was.
Vanochtend zag ik dat er bloed in zat.
Dus gingen we naar de dierenarts en daar zag ik pas goed hoe slecht ze er aan toe was.
Een bol bloederig oog met in het midden een witte pus-achtige vlek.
De dierenarts is een optimistische vrouw die zegt dat ogen wonderbaarlijk kunnen herstellen als we eerst beginnen met 6-8 x per dag te zalven.
Ze ziet me bleek weg trekken want hoe zalf ik in m’n eentje een caaf die geen vastpakken gewend is?
Ze biedt aan de caaf twee dagen daar te houden.
Als het dan hopelijk morgen eind middag beter is kan ik zelf thuis verder gaan.
De caaf is 1 van de Black Madonna’s.
Die ik in maart 2013 opnam nadat ze 5-6 jaar in een vies hok in een donkere schuur van een oude man hadden gezeten.
Doodsbang waren ze toen, daarom vroeg het Knaagdierencentrum of ze hier terecht konden.
Nu zijn er twee dood en twee zijn alive and well – op dat oogje na.
Als gewoon genezen niet kan, kan het oogje ook verwijderd.
Ik aarzel omdat de caaf voor een caaf al best oud is.
Maar ze is ook nog gelukkig en blij.
Ik wacht morgen af.
oehoeboeroe zegt
je krijgt het wel weer voor de kiezen 🙁
Jeanne zegt
Het gekke is: dat gaat altijd zo.
Een maand geleden dacht ik nog: wat ben ik al lang niet bij de dierenarts geweest.
En: er zijn tijden dat ik er elke week zit.
Die tijd is vrees ik weer aangebroken.