Al jaren proberen mijn katten R. wanneer ik weg ben te overtuigen dat ze niet om zeven uur maar om zes uur ’s avonds eten krijgen.
R. weet wel beter dus die trapt daar niet in.

Omdat de katten wanneer ik terugkom hetzelfde spel spelen (heftig jammeren vanaf kwart voor zes) dacht ik vroeger dat R. ze toch eerder eten had gegeven.
Ik belde hem op om dat te vragen. Nee, was het antwoord: zeven uur.

Jaja, denk ik dus vandaag wanneer het tweetal vanaf kwart voor zes intens zielig staat te blèren.
Het was zeven uur, het is zeven uur en het blijft zeven uur.

Net voor zevenen (wat is het vroeg donker!) breng ik de knagers de avondmaaltijd.
In de sloot achter de achterren drijven eenden en meerkoeten die opgewonden kwaken: er komt eten!
Zou R. ze tijdens mijn afwezigheid hebben gevoerd? Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen.
Maar de eenden dóen alsof ze gewend zijn dat wanneer de knagers avondeten krijgen zij ook iets krijgen toegeworpen.

Ivm ‘bijna donker’ en ‘katten moeten gevoerd’ ga ik niet R. bellen maar laat ik mijn dierenhart spreken en werp een paar sneetjes bruin brood in het water.
Eenden vliegen aan van alle kanten.

Vraag: heeft R. ze dus écht gevoerd of heeft een stel slimme eenden toen ze me vandaag in de tuin zagen bedacht dat ze de ‘wij worden hier altijd gevoerd waar blijft het eten’-truuk in elk geval op me konden proberen?

Gisteren (eigenlijk: eergisteren) kijk ik vanaf mijn balkon uit op een Latino die in de binnentuin van het hotel palmen snoeit.

Nu kijk ik uit op de eigen polder.
Hij ligt er mooi bij.
De tuin ook.
En de dieren zijn lief.

Alleen met mijn ziel is het behelpen.
Die kan niet binnen een etmaal van her naar hot vliegen.
Die gaat ook weer niet te paard (dat is overdreven).
Maar verder dan halverwege is hij nog niet.

De Noorderkerk heeft net als de Oosterkerk aan de andere kant van de binnenstad (die van vorige week) een goed leesbare dubbelklok aan de gevel. Heel practisch.

Delta brengt zometeen J terug, ik verdwijn weer in de stad.

Nee, J. is nog niet terug, wel bijna.
De koutjes – het is een zwerm van meer dan twintig – waren wekenlang afwezig. Eergisteren waren ze opeens terug, met hun wonderlijke combinatie van gecoördineerde voedselaanval en extreme schrikachtigheid.

De cavia’s – soms met een bezoekend konijn – hadden twee hokken. Een betrekkelijk nieuw paleis en een oude, rotte ruïne. Dat is naar het grofvuil en vervangen door een tweede paleis. Twee gelijke woningen past ook bij cavia’s – die houden er een egalitaire leefvorm op na.

Palazzo Duo werd meteen in gebruik genomen.

maar de schapen blijven lekker op het land.

en dan gaan ze op stal. Maar nu eerst nog een paar dagen op het gras in de zon.

Joseph en Otje zitten samen in hun priëel, samen achter in hun ren en samen op dak. Samen en welgedaan.

Af en toe maakt een wollige kat een wandelingetje door de tuin hier. Zij heeft geen interesse voor Guus & Sammie en die doen of ze lucht is. Pais is dat misschien nog niet, maar zeker wel vree. `Dat is Ginny van de overkant’ had J mij gezegd.
Gisteren keek ik op van het computerscherm omdat ik het gevoel had dat er iemand was. En inderdaad, de pluizenbos stond mij vanaf de punt van het schuurdak dat naar het raam met het mooie uitzicht loopt, indringend aan te staren.
Guus komt daar nooit, Sammie wel eens als het raam openstaat, verder zitten er alleen duiven en kauwtjes, maar die kunnen vliegen.

Ginny overwoog toen nog naar het dak van de buurschuur te springen, maakte wat oefenbewegingen en kwam tot de conclusie dat het te ver was. Ze liep verder over het puntdak, keek nog even om en weg was ze.
Langs een geheime route die alleen slimme atleten kennen.

Gemaakt om 14.25 uur

Met een shovell is je tuin in een handomdraai winterklaar.

De H.H. Cyprianus en Franciscus-kerk, meestal Koepelkerk genoemd, is op dinsdag en zondag toegankelijk voor een mis. Een `stilteruimte’ is overdag altijd geopend, waarvanuit het majestueuze interieur van de kerk te zien is.

toen het nog zulk mooi tuinweer was, verbleef ook Sammie veel buiten. Hij zat graag op de hooikist, terwijl Guus op z’n stoel rustte. Hier is Sammie naar Guus toegelopen om een kunstje te vertonen. Guus had daar geen zin in en is net weggelopen. Waar blijft het applaus, denkt de gymnast.

Het regent zachtjes, maar krieltje Bernadette pikt lekker graan, samen met wat kleine mussen. In de struik erboven zitten wel zo’n honderd mussen kwetterend te overleggen of ze ook de duikvlucht gaan maken. De eierdoppen liggen er voor Gerda en Klaartje, de gestage leggers. Hap naar binnen, hop een ei gefabriceerd.

Met dit mooie najaarsweer dénkt Egel zelfs nog niet aan de winterslaap. Hij wandelt stilletjes rond in de nachtelijke duisternis en slurpt en passant z’n eitje leeg. Eergisteren om 21.05 heb ik hem eindelijk een keer gezien en kon deze wazige foto maken.

Vier konijnen naar de dokter om een myxomatose/combiprik te halen.

De Grote Kerk, hier op een wat grijzige dag, is als NH kerk in gebruik en daarnaast voor allerlei evenementen te huur. Voor de tarieven zie: http://www.grotekerkschermerhorn.nl/site/huurtarieven

Bernadette en An tijdens hun vrijdagmiddagtraining in synchroon eten.