Twee dagen staan de muizenvallen klaar.
Telkens ben ik vooral opgelucht dat er niemand in zit.
En er over nadenkend realiseer ik me dat ik er als een berg tegenop zie: de arme, gevangen muis kilometers verderop ‘vrij laten’.
Vér weg opdat hij niet naar huis kan lopen.
Vér weg waar hij niemand kent en in een gebied van ándere muizen belandt die hem vijandig zullen bejegenen (lees ik ergens).
Ik zie het niet meer voor me.
In de auto, op de stoel naast me in een doosje een bange muis die een rottoekomst tegemoet gaat.
Bovendien: wat is nou 1 weggevangen muis op vele tientallen?
Zodat ik de diervriendelijke muizenvallen ontmantel.
*Watje*