De katten zijn blij dat ik terug ben.
De knagers kan het niet veel schelen (eten is eten).
De nieuwe Barnevelders lijken mij erg leuk maar zij vinden mij een beetje eng.
Ook daar is met eten wel wat aan te doen.

Zelf ben ik ook blij weer terug te zijn.

In Yuma liet ik een doos met spullen achter. Omdat ik er over iets meer dan drie maanden opnieuw ben.
Ich hab’ nog einen Koffer in Berlin…
(i.c. een kartonnen doos in Yuma)

Aan de andere kant van de Eilandspolder in de Schermer, begint de Beemster. In Westbeemster – “van oudsher een katholieke enclave in de Beemsterpolder”, zeggen de kenners – staat trots en hoog de Johannes de Doper-kerk, een kathedraal in een klein dorpje.

Het mooie van polders is dat ze bij iedere lichtstand anders zijn van kleur en ruimte.
Vorige zaterdag was het wat blauw-grijzig en opeens klieft de toren van die kerk scherp in het uitzicht. Hemelsbreed is het 3,5 km; ik had hem vanuit Grootschermer nooit zo rijzig gezien. Vaak zie je niets of een onopvallende torenspits als van een klein dorpskerkje. Heb ik nooit goed gekeken of was het een fata morgana?

Ik verlaat de polder weer, maar kom graag weer terug om meer ontdekkingen te doen. En om op de menagerie te passen, lieverds zijn het.

R

Morgen zullen de Barnevelders kennis maken met J.
Greta en Klaartje zijn daarop geheel voorbereid, zij leggen braaf eieren, wandelen samen op met de oudgedienden An en Bernadette. Alle vier hebben ze een uitgebreid zand- en zonnebad genomen en de verenpracht gereinigd, zachtjes tokkelend: `Boer, wat zeg je van m’n kippen’.

Wakker worden, jongens, want morgen komt J. weer terug en vertrek ik naar Amsterdam.

Dit lijkt me een degelijke bank.
Niet `Dé bank’ of `Mijn ING’, geen Zwitserlevengevoel, maar zonder fratsen `Spaarbank’.
Helaas opgeheven of weggefuseerd.

Later die dag, bij toevallige ontmoetingen van de twee koppels, doen ze vooral of ze elkaar niet zien, een handige sociale truc.

 

Ikzelf kan ze nu ook een beetje bekijken. Ze lijken wel erg op elkaar, maar na langer kijken zie ik dat de ene een grote kam op haar hoofd heeft en de andere een kleine. Dus noem ik ze voorlopig maar Greta (dus de grote kam) en Klaartje, wat me ook heel Barnevelds lijkt.
Kijk zelf maar:

Lastiger is het als ik eten geef, dan gaat het om territoor. Greta en de duidelijk aan haar ondergeschikte Klaartje, zijn groter en zelfverzekerder dan An en Bernadette. An doet vrij handig een verbeterde versie van `ik zie jullie niet’ terwijl de kleinste en schrikachtigste natuurlijk mijn grote liefde is, de beeldschone Bernadette. De voedselstrooier moet goed opletten en als een dompteur zorgen dat iedereen voldoende te eten krijgt. Gelukkig ken ik de bodylanguage van An en Bernadette nogal goed; die nieuwe krachtpatsers redden zichzelf wel.

Nu nacht drie: Gerda en Klaartje komen niet naar het (geopende) nachthok; ze zijn ergens in de rimboe van de tuin waar het snel donker wordt. Onzichtbaar. Maar gelukkig zijn ze de volgende ochtend weer present voor het ontbijt.

Voor het in nacht 4 echt donker is, lukt het me met een lastige lok- en drijfmanoeuvre iedereen in het hok te krijgen. De volgende ochtend geef ik ze hokarrest. Als ik ze ’s middags weer loslaat gaat alles best goed. Wel heb ik de indruk dat Greta en An een voorzichtige strijd inzetten wie de opperhen gaat worden. An doet het met slimmigheid, Greta met haar ferme verschijning.

Daarom (of om een andere kippenreden) bedenkt Gerda dat ze nacht vier in een boom gaat slapen. Gelukkig nogal laag, zodat ik haar als ze echt slaapt onceremonieel bij de anderen op stok zet.

De eerste week is nu voorbij en de uitkomst is nu:
redelijke vrede maar nog geen vriendschap, iedereen eet zoveel als zij wil, slapen doen we allemaal op stok, maar de pikorde is nog in beraad. Bij dat beraad hoort waarschijnlijk dat de volgorde waarin ze op stok gaan zitten steeds anders is, waarbij de koppels wel steeds naast elkaar zitten.

In deze onbesliste fase is Bernadette de enige die haar plicht niet verzaakt. Zij legt braaf een ei en verdient daarom dit galaportret.

 
Kippen zijn erg leuk en interessant, maar wel zenuwslopend.

R

Op de brug van Wollandje, De Rijp, stonden ze, een paar meter van elkaar, de stoere en de gracieuze. Ze konden niet samen op één foto; de authentieke Landrover die langsreed had er ook nog op moeten staan. Ik heb ze gezien en mijn jongetjeshart leefde op.

Maar nu van binnen:

Speciaal voor Jeanne het praalgraf van Francois van Bredehof

Officiële trouwlocatie van de gemeente Zeevang.
NB: de kerk heeft geen verwarming.

Deze zaterdag is er een ‘rommelmarkt’ in Grootschermer, ten behoeve van goede doelen: de dorpskerk en de voetbalclub.
Ik kocht er een grote emaille schaal voor de knagers.

Naarmate ik ouder word, worden gewijzigde situaties lastiger. Om ze te begrijpen en om ze te accepteren.

Het was vol op de maandelijkse kofferbakmarkt in Stompetoren want het was lekker handelsweer.

Op weg naar de markt, zag ik weer zo’n wonderbaarlijke landbouwmachine

De Zwarte Kerk is een van de zes trouwlocaties van de gemeente Schermer.
`Goed om te weten’ zegt de gemeente-site en somt op:

Bij een huwelijksvoltrekking in het Zwarte Kerkje te Zuidschermer…
… kunnen de kaarsen in de kroonluchters worden aangestoken;
… kan er gebruik gemaakt worden van de CD speler (geen gebrande CD’s);
… kan (tegen vergoeding) het orgel bespeeld worden;
… zijn er mogelijkheden tot het aansnijden van taart, het drinken van champagne of het huren van de ruimte voor een receptie;
… mag er alleen buiten gestrooid worden met rijst of bloemblaadjes;
… verzoeken wij uw gasten de auto’s aan één zijde te parkeren;
… willen we graag meedenken om uw huwelijkvoltrekking onvergetelijk te maken.

Ik fotografeerde deze bijzondere machine terwijl ik achter hem reed, dus niet mooi scherp. Bovendien probeerde ik te bedenken wát het voor een machine is.

R

 

Bij de uitgang van het dorp ligt een tuinderij, met kassen die afhankelijk van weer en groei, open en dicht kunnen. Soms staan er bloemen, ook wel eens tomaten en nu dus pioenen.

De tuinder heeft op de hoek van de weg een karretje geplaatst, waar je zelfbedienend de pioenen kunt kopen. Er staat een blikje met een gleuf voor het geld. Omdat het karretje er steeds staat, zal dat geldblikje kennelijhk gevuld worden én er blijven staan.

En zo staan ze opengeklapt en al ietsjes over hun top in de vaas, een mengsel van wellust en weemoedigheid.

R