Ik zag op Mountain View Cemetery een aantal grafstenen die me deden denken: hier moet een verhaal achter zitten. En: dit verhaal moet vindbaar zijn.
Mij lukte het niet.
Daarom nu de vraag: lukt iemand van jullie het wel?
Ik wil de antwoorden/oplossingen erg graag weten.
En die prijzen, echt: die zijn niet misselijk (bovenop de eeuwige roem). Even klikken op de foto’s voor betere plaatjes en ook meer info.
De tekeningen op de grafstenen verschaffen uiteraard ook informatie. Maar daar heb je denk ik niet veel aan als je niet al weet in welke hoek je moet zoeken.
Specht
Ik zie de specht nog regelmatig (de vlaamse gaaien trouwens ook).
Een paar dagen zat hij te hakken in mijn huis.
Laatst nog, toen ik met R. belde. Die hoorde de herrie door de telefoon. En liet doorschemeren dat hij hoopte dat de specht deze gewoonte zou laten vallen zodra hij op het huis past.
We speculeerden nog over wat de specht zou bezielen.
Ik dacht: een paar keer vond hij bij het hameren toevallig wat lekkere insecteren en nu denkt hij dat het huis een boom is.
Gisteren hoorde ik hem heel even heel kort. Nog geen tien seconden.
Dat was alles.
Vandaag probeer ik de tuin wat te ordenen (stel je daar niet teveel van voor).
Bij het teruglopen naar het huis valt me opeens iets op.
De ingang tot het huisje waarin vorige zomer een pimpelmees nog een nest jongen grootbracht is uitgehakt.
Specht is, denk ik, nu officieel bij me ingetrokken als kostganger.
Het is wel een klein kamertje. Maar dat is ook bij jonge mensen niet ongebruikelijk wanneer ze voor het eerst op zichzelf gaan wonen.
Tuig
HEEMSTEDE – Twee meisjes van 16 en 18 jaar hebben toegegeven brand te hebben gesticht in een kinderboerderij in Heemstede begin dit jaar. De politie heeft de twee aangehouden.
De meisjes, afkomstig uit Haarlem en Vogelenzang, zijn na een anonieme tip aangehouden. De tipgever meldde dat de twee betrokken waren bij de brandstichting en ook bij twee woninginbraken in Heemstede op 12 juli van dit jaar.
De meisjes hebben de hooischuur van de boerderij in brand gestoken, waardoor bijna alle bijenvolkeren om het leven kwamen.
Uit de woningen zouden de twee jonge criminelen mobieltjes, geld en bankpasjes hebben gestolen, zo meldt het Haarlems Dagblad.
(bron)
En dan sta ik me dus meermalen per dag te verontschuldigen tegenover spinnen van wie ik het web verniel omdat ik écht de voordeur moet openmaken of de kist warin het hooi voor de knagers zit.
De telelens op Marktplaats
Op mijn via Marktplaats aangeboden telelens werd binnen een half uur 100 Euro geboden en toen telkens 5 Euro meer en op donderdag zette ik erbij: hoogste bod op vrijdag 11 uur is de winnaar.
Dus mail ik dan de hoogste (115 Euro) wat denk ik maar goed is ook, aangezien de lagere biedingen intussen alweer zijn verwijderd.
Vrijdagavond krijg ik een mail met deze tekst:
“Aangezien ik van de sociale dienst met een bijozndere bijstand heb gekregen voor een camera aangezien ik minder valide ben, heb ik kunnen kopen omdat winkel de helft heeft gesponsort.
Nu heb ik alleen lens 35 135 van nikkon, en kan hier weinig mee doen.
Kunt u me mailen op v—-en@hotmail.com want wil geen spam.(naam)”
Ik mail terug: “Het spijt me – ik begrijp je vraag niet.
Wil je de lens kopen?”
En hoor niets meer.
Vandaag biedt iemand 120 Euro. Doen! denk ik. Want ik begin schoon genoeg te krijgen van deze handel. En voeg eraan toe dat de verzendkosten € 6.75 zijn tenzij de bieder liever komt halen. Hij wil opsturen maar biedt daarvoor € 2,25. Ik zeg: € 5.00. Hij: € 3.75 en ik denk ‘wat een kinderachtig gedoe’ en vooruit dan maar. Kan de bieder een printscreen sturen? Dan verzend ik morgen.
Hij mailt ‘dit is de printscreen’
16/08/2010 J. DOOMEN 1915886 – 123,75 EUR
T.B.V.- SIGMA TELELENS VOOR DE NIKON – 400 MM APO F 5.6
Ik mail terug: dit *is* geen printscreen en stuur een vb van wat wél een printscreen is.
Wat zal ik nú weer eens te koop zetten…..
Klaar
Wat ik overhield: een paar pyjama’s, een stel lange oversized t-shirts die ik als nachthemd gebruik.
Enkele t-shirtjes met teksten en tekenigen van Sylvia Hollander.
Ik zal ze nooit meer dragen maar dat is als herinnering aan vroeger (30-35 jaar geleden).
Verder een paar hemdjes die ik in de winter onder truien kan dragen.
Een paar lange korte broeken.
Een zonnehoedje.
Wat ik wegdeed: kleren waar ik niet meer in pas. Mijn bikini.
Kleren waarin ik me nu belachelijk zou voelen omdat ze veel te jeugdig voor me zijn.
Wat van goede kwaliteit is (best veel) gaat naar het Leger des Heils.
De rest kan in de grijze bak.
Ziezo.
Okee – en nu handen uit de mouwen
Doel
Een paar jaar geleden ruimde ik een deel van mijn klerenkast op.
Anders dan ik had verwacht was het niet snel opnieuw een troep.
Dit (links) is nl voor mijn doen een zéér netjes opgeruimde kast.
Nu wil ik een ander stuk kast onder handen nemen.
Die drie planken links boven de lade.
De planken bovenaan doe ik een keer samen met R. (hebben we afgesproken).
Met dit weer is Grootschermer een heel suf dorp
Het beloofde land
Vanochtend was de laatste uitzending van Vroege Vogels met Andrea van Pol.
Ze mocht knuffelen met varken Zeeman. “Hij is verliefd op je” interpreteerde Dafne Westerhof (van het varken).
Ze kon natuurlijk moeilijk zeggen: uit zijn lichaamstaal maak ik op dat hij je helemaal niet ziet zitten.
Zeeman kwam van Het Beloofde Varkensland.
Een opvang voor zielige varkens. Zielige andere dieren zijn ook welkom.
Het is een wat chaotische website (en nog met frames ook) maar er staan mooie verhaaltjes op.
Voor 20 Euro kun je een haan adopteren. Daar mag je dan mee op de foto. Je mag hem ook een naam geven.
En je mag hem komen opzoeken.
Hoe je een stukje Zeeman adopteert kon ik niet vinden.
Maar wie echt wil, kan het vast uit-vogel-en.
Foto: Henny Radstaak
Asjemenou
Vrijdag de Dertiende treft Koe
Ik kijk naar buiten en zie een koe in de sloot.
De koe ploetert een beetje naar rechts en dan naar links maar aan geen van de kanten kan ze op de wal klimmen.
Ik heb geen idee van wie ze is dus bel ik buurvrouw L. (de koe hoort nl op het weiland direct achter haar huis).
L. zal de boer bellen. Ze belt mij terug: boer zal er iets aan doen.
Waarna het nog ruim een half uur duurt voor de Cavallerie opduikt.
Dan is het snel gebeurd en kruipt meisje koe weer haar weiland op.
Wat te denken van deze brief op een graf?
Lees wat ik dacht en geef als je wilt ook je mening: I can still taste you.
Service
In Yuma is een Barnes & Noble waar ik graag winkel.
Er is ook een online B & N.
Zodat ik dacht: zou het mogelijk zijn online iets te bestellen dat ik dan ophaal in die winkel?
Ik zoek op hun site, kan het niet vinden dus stuur ik ze een mail met deze eenvoudige vraag.
Vandaag (drie dagen later, nog best snel) het antwoord:
Dear Valued Customer:
We are in receipt of your email and appreciate your patience. Due to
increased volume, we are experiencing a delay in responding to your
email inquiry.
If you still need our assistance, please contact our Customer Service
Department at 1-800-843-2665. International customers may reach us at
201-559-3882.
We apologize for any inconvenience this may have caused and we thank you
for your patience.
Sincerely,
Customer Service
BarnesandNoble.com
Volgens mij staat hier (behalve dat ze m’n klandizie op prijs stellen): dat ze blij zijn met m’n mail en met m’n geduld en dat ze het druk hebben en zodoende wat laat reageren op mijn vraag. Ok, denk ik: dan wacht ik nóg een paar dagen.
Maar dan. Dan staat er “if you still need our assistance” moet ik ze maar bellen.
Wat is dat nou voor een rare non-service?
Met Lisa
De telefoon gaat wéér.
“Met Jeanne Doomen.”
Geroezemoes van een call center op de achtergrond.
Ik herhaal: “Met Jeanne Doomen.”
Korte stilte. Dan:
“Met Lisa van Unicef.”
Yeah – right! Met Lisa of Moniek of Trudy of Willemijn of Monica of hupsefluts van het call center zul je bedoelen!
“Bel ik gelegen?”
Nee.
“Dan zal ik een andere keer terugbellen.
Ik: “U belt nooit gelegen.”
Zij: “O. Dan zal ik dat noteren.”
Wat is het toch met die Bel-me-niet dat niet lijkt door te dringen tot de goede doelen???
Bellen
Vanochtend bel ik uitgebreid met R.
Wanneer we ophangen zegt die: en nu allebei nog 1 vervelend telefoontje deze dag.
Allebei? zeg ik.
Want ik hád er 1 willen plegen maar zag er van af toen ik merkte dat Delta Airlines vandaag geen NL-sprekende telefonisten heeft.
Verder kan ik geen telefoontje bedenken.
Dat wordt anders wanneer de dag vordert en iemand die zóu komen om een klus te doen niet komt.
Ik heb geen zin in ‘gedoe’ en bel niet.
Dan gaat om kwart voor acht de telefoon. Ik neem op. Stilte.
Ik kijk welk nummer me heeft gebeld en bel dat nummer.
“Ik *wist* dat ik iets vergeten had!” roept iemand opgewekt aan de andere kant. Zonder de eigen naam te noemen of te wachten op de mijne.
Volgt een verhaal over wat er allemaal in haar leven was gepasseerd en daarom vergeten en tjonge en nog zo wat.
“Maar wat nú” zeg ik zakelijk.
“Morgen” luidt het antwoord.
“Wanneer morgen” zeur ik door.
“Tussen vier en vijf” (na nog wat omtrekkende bewegingen).
“Fijn!” zeg ik. “Tot morgen!”
R. had dus gelijk mbt dat vervelende telefoontje.
Marktplaats
Gisteren een stel van die hartstikke leuke Panini ‘Love is…’-kaartjes op Marktplaats gezet.
Omdat je maar nooit weet.
Zojuist de weer teruggevonden telelens ook te koop gezet.
Ook: omdat je maar nooit weet.
Binnen een kwartier een bod: 100 Euro.
Asjemenou.
Verre kranten met bijzonder nieuws
Sinds dit weekend heb ik een RSS op nieuws uit Yuma en Kingman.
Het eerste dat ik las: in Golden Valley (bij Kingman) zijn uit de plaatselijke gevangenis drie moordenaars ontsnapt. De woede is groot want toen de gevangenis kwam is gezegd dat die alleen voor kleine criminelen zou zijn zoals dronken rijders en winkeldieven.
Zelf wist ik niet eens dat er een gevangenis wás.
In de Yuma Sun lees ik vandaag dat een sex offender is verhuisd. Met zijn adres, een foto, en de toezegging dat in zijn nieuwe buurt pamfletten zullen worden uitgedeeld. Heel fijn.
Beter nieuws in de Daily Miner (= Kingman). Er is een workshop Bighorn Sheep geweest en daarbij zijn 40 van die dieren gezien.
En 1 van de boeven is gevangen in Wyoming in de buurt van Yellowstone.
Knock-knock, who’s there?
Ik zit achter mijn bureau en tegen het huis ter hoogte van de slaapkamer (=naast me) wordt geklopt.
Hard.
Ik hád mijn hulp verwacht die een klusje zou komen doen. Vandaag of anders morgen.
Maar die pleegt het huis via de (open) schuur binnen te wandelen en dan hard mijn naam te roepen.
Ik loop naar de slaapkamer: de specht vliegt weg.
Tien minuten later: weer het geklop.
Helaas gaat nu de bel en wég is weer de specht.
Wat ik zie wanneer ik opsta van achter mijn bureau wat ook een van mijn vlaamse gaaien die op het dakje van de schuur zat verschrikt doet wegvluchten.
Sorry! wil ik ze toeroepen.
Maar dat zou ze alleen nog maar angstiger maken.
Verhalen achter en onder de stenen
Mijn ‘Mijn begraafplaatsen & cemeteries‘-weblog bestaat vandaag twee maanden.
Ik begon eraan met een strakke opmaak in gedachten: algemene indruk, aantal bijzondere stenen of monumenten die mijn aandacht trokken, inzoomen op enkele gevallen waar vermoedelijk een verhaal achter zit en dat dan hopelijk ook vinden.
Dat laatste valt tegen.
Over ‘gewone mensen’ (en dat zijn degenen die mij intrigeren) geeft google niet veel prijs.
Zodat ik de laatste tijd wel zóek maar niet eens meer durf te hopen op een mooi verhaal.
Vandaag google ik Amancio Corrales.
En google weet niet van ophouden en tracteert me op de ene vindplaats na de andere en ook op een hoop foto’s.
Lees over het levensverhaal en het tragisch einde van deze jongen die amper 23 werd.
Nee, wacht: kijk eerst eens goed naar deze steen. Vraag je af wat hij zou kunnen betekenen en lees dán over Amancio Corrales (1981-2005).
Mooi goed doel
Een sympathiek goed doel vind ik Stichting De Leemweg.
Ze vangen koeien op en geven ze een fijne oude dag. Dat kan omdat een boer er afstand van doet. En (meer spectaculair) omdat de koe er op weg naar (of soms al in) het slachthuis vandoor gaat en zo een warm plekje in ons aller hart krijgt. Er is plaats voor ruim veertig dieren. Die je (deels) kunt adopteren. Voor € 150 p.m. of € 50 als ‘deeladoptie’.
Je kunt ook gewoon donateur worden (zoals ik).
Dan krijg je een nieuwsbrief. Van papier als je dat per se wil. Maar elke cent die niet aan de donateurs wordt besteed kan naar de dieren, dus kiest een fatsoenlijk mens natuurlijk voor de nieuwsbrief via mail.
In die van vanochtend lees ik dat op de site alle bewoners mét hun geschiedenis zijn te bewonderen. Leuke, vaak ontroerende, verhaaltjes zijn dat.
In de nieuwsbrief o.a. het verhaal van Hindi:
Hindi werd de nieuwe moeder van Thea de geit, toen die in de winter van 2010 als jonkie naar De Leemweg kwam. Als Thea bang is springt ze op Hindi. Als het regent kruipt ze eronder. Als ze wil slapen dan ligt ze op Hindi’s rug. Behalve koe is Hindi dus ook hoeder van geiten. Hindi is een Franse vleeskoe maar werd gekocht door iemand die haar als hobbykoe hield. Toen de eigenaresse Hindi niet meer zelf kon verzorgen verhuisde ze naar Bert.
Hier vind je alle verhalen.
En voor die nieuwsbrief hoef je niet eens donateur te zijn, je kunt je er ook ‘gewoon’ voor aanmelden.