Drie weken geleden begon het op donderdagmiddag.
Er was iets met een aswolk door een vulkaan op IJsland.
Op vrijdag gingen er een paar luchthavens dicht, op zaterdag het hele luchtruim – maar telkens zouden ze een paar uur later nog eens kijken of het weer open kon.

Komt vast goed, dacht ik. En toen: komt goed – toch? En daarna: het zál toch wel goed komen? En ergens gaande het weekend: maar wat als het niet goed komt.
Waarna mijn voor die dinsdag geplande vlucht werd gecancelled en op woensdag vloog Continental evenmin en daarna heb ik niet meer gekeken.

Blijmoedig (nou ja) boekte ik een nieuwe vlucht.
Voor a.s. dinsdag.
Gisteren zijn er opnieuw wat vliegvelden dicht in Ierland en Schotland. Niet erg: vliegtuigen die daar niet hoeven te landen vliegen er op grote hoogte overheen.
Om twaalf uur hoor ik op de radio dat in Spanje vliegvelden dicht zijn.
Dan: dat vluchten naar Amerika en Canada in elk geval erg zijn vertraagd en mogelijk gecancelled.

Komt goed, denk ik.
En: het zal vast niet wéér.
Maar het voelt wel heel erg déjà vu.
En dat is niet fijn.

FC Twente heeft gewonnen.
Mogelijk zijn er mensen die dat niks kan schelen, sterker, die denken: wát? En: wie is dan de verslagene.

Die mensen zitten niet op twitter althans niet onder degenen die ik volg.
Of misschien ook wel maar dan geven ze nu even geen twitter-sjoege.

Alleen op een lijst die ik volg gaat het over iets anders.
Iemand meldt in een ‘o ja, terzijde’ dat ze wegens onthechting spulletjes te koop aanbiedt. O.a. boeken voor een prijs (zie ik) vér boven wat ervoor wordt betaald.
Onthechting? reageert iemand anders kritisch. Dat is toch ‘weggeven’?

Zelf doe ik dat wel eens – weggeven.
Laatst nog zes prachtige, nauwelijks zichtbaar gelezen Engelse thrillers.
Op eigen kosten opgestuurd.
Reactie: “Was bij de buren afgegeven maar is dus aangekomen.”

Ook gaf ik vorige maand of zo een paar boeken weg aan iemand die me ooit had gevraagd of ik iets had van een bepaalde schrijfster.
Dat ene ‘iets’ had ik niet maar bij doorzoeken dozen vond ik twee andere boeken van haar.
“Wil je die hebben” mail ik. “Hébben dus niet kopen.”
Reactie: “Zijn het winkeldochters.”
Ik: “Nee, het zijn aardige gebaren.”

Aaf Brandt Corstius wees gisteren in de Volkskrant op Awful Plastic Surgery 

In de kolom links (even scrollen) kun je per beroemdheid opzoeken om wie je je kunt vermaken.
‘Nieuwe’ borsten die er raar uitzien bv. Omdat ze tot de kin reiken. Of omdat je de littekens te goed kunt zien.
Zoals bij Hillary Swank.
Ook leuk zijn alle opgespoten lippen.

Op twitter wees iemand me op een Nederlandse site. Deels overlappende ‘informatie’ deels nieuwe.

Die vind je bij fok.

Een zelfverzekerde uitstraling, dat zoeken vrouwen in een man. Dat blijkt uit onderzoek van de site Studenten.nl onder ruim duizend studentes.

Ruim 34 procent van de vrouwen geeft aan een zelfverzekerde man te zoeken. Op de tweede plaats staat gevoel voor humor (23 procent). Saaie mannen zijn dus kansloos bij veel vrouwen. Mooie ogen en een gespierd lichaam staan op de derde plaats (16 procent).

Opvallend is dat zelfs onder studenten het hebben van brains niet noodzakelijk is om aantrekkelijk gevonden te worden. Maar 7 procent van de ondervraagde vrouwen zegt ze dit belangrijk vinden.

(bron)

Gister ons verkiezingscongres gehad. Esther komt op twee en ik heb aan het congres een geweldige bemoediging overgehouden over hoezeer we een partij zijn die anders denkt en doet dan andere partijen.
Vandaag gaan we voluit van start met de campagne, we gaan voor zetelwinst.

(bron)