Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Open koeiendag – deel 2 (achtergrond)

In september 2007 hoorde ik in het Radio 1 Journaal een reportage over Klaverhoeve. Een boerenbedrijf waar de koeien het goed hadden. Waar de kalfjes bij de moeder bleven tot ze eraan toe waren hun eigen weg te gaan. “Na een maand of tien, als de band met de moederkoe van nature losser wordt, doordat de koe zich klaar gaat maken voor een volgend kalf, is de scheiding geen probleem meer. Het kalf dat nu pink is geworden gaat in een groepje met andere pinken, het weiland in.”
Lees hier meer over deze boerderij en bekijk foto’s en een filmpje.

Klaverhoeve deed mee met ‘Adopteer een koe‘ en toen begin 2008 in de Polder Express een boer uit Middenbeemster met een foto van snoezige kalfjes zocht naar adopteerders dacht ik: yes! adopteerde Emma en deed R. kalfje Aisha ter adoptie kado.

Tuurlijk had ik eerst even gemaild met de boerin om zeker te weten dat het geen foute boel was. Die stelde me gerust:
“Het gaat zo, je zoekt een kalfje uit,of ik doe dat, maakt niet uit.
De kalfjes blijven zo lang mogelijk op de boerderij, we laten ze groeien, en als ze 2 jaar zijn worden ze gedekt, en krijgen ze 9 mnd later een kalfje, dan gaat het echte werk beginnen, ze geven dan melk, en de melk halen we 2x per dag uit de uiers, en zo lang de koe gezond is en melk geeft, blijft ze ook op de boerderij.
De oudste koe is 13 jaar geworden, maar soms door ziekte of ze kunnen niet meer drachtig worden, en zo ook geen melk meer geven, dan pas gaan ze weg. We proberen elke koe of kalf zo gezond en zo lang mogelijk op de boerderij te houden.”

Eerlijk: daar staat *niet* dat de kalfjes opgroeien met de moeder. Bij Stichting Koevoet Van Adopteer een koe staat dat evenmin. Daar staan alleen wat vage teksten over ‘duurzaamheid’.
Het is dus mijn eigen stomme schuld dat ik dácht dat ik kalfjes en moeders een mooi leven bezorgde door mijn donatie.
Snel opzeggen dus maar – wat helaas pas na 1 jaar kan en als ze echt vervelend willen zijn (ik sloot de contracten in februari 2008) pas over *twee* jaar.

Open koeiendag – deel 1

R. en ik deden vandaag nog iets dat ons niet vrolijk stemde.
We gingen naar de Open koeiendag van de boerderij in Middenbeemster waar wij twee jaar geleden twee kalfjes adopteerden: Emma en Aisha.
Dit is de eerste keer dat we ze opzoeken.

Ons wordt de melkmachine getoond. En silo’s. Een grote schuur waar, stel ik tevreden vast, vogels mooi kunnen nestelen. Dat vindt de boer minder – vorig jaar hadden ze nog een spreeuwenplaag.
Leuk is de stier die met dames apart is gehuisvest zodat wanneer een dame laat merken dat ze er wel zin in heeft hij er bovenop kan springen.

We vragen ons af of het wel lekker staan is op die bodem van planken met kieren ertussen (waardoor de stront kan wegvloeien). Maar vriendelijke gasten dat we zijn zeuren we er niet over.

Dan naar buiten want Aisha en Emma staan sinds gisteren in de wei. “Hebben ze kalfjes gehad” vraag ik. Ja, zegt de boer. Elk één. Hij weet niet wie van zijn 156 koeien Aisha en Emma zijn dus we gaan op zoek naar hun nummers. R. voert daarbij het gesprek terwijl ik foto’s maak.

Hier een aantal koeien in een groep. En verderop: Aisha (die me nog knap jong lijkt om al moeder te zijn geweest).

Emma hebben we niet gevonden – nog een keer het weiland rond? De boer zegt dat hij bereid is. Maar ik heb hem intussen twee vragen gesteld.
Vraag 1 was na zijn “deze koe heeft twee dagen geleden een kalf gekregen en nu staat ze alweer in de wei”: “Maar waarom mag ze haar kalfje dan niet houden, koeien hebben toch sterke moedergevoelens?” Boer: “Ach, we hebben het kalf meteen weggehaald, ze weet van niets en wij hebben de melk nodig.”
Vraag 2: “En het kalfje, dat wil toch een moeder?” Boer: “Ze weten niet beter.”
Ik geloof het wel, dat Emma hier ook rondloopt. Ik hoef haar nu niet meer te zien.

In de schuur staan de kalfjes. Opdat bezoekers ze ‘adopteren’ à € 50 p.j.
Ze staan met een kort touw aan een hek en deinzen angstig achteruit voor gretige kinderhandjes en klauwen van vreemde volwassenen.
R. en ik vragen ons af hoe het komt dat we dit niet wisten en hoe snel we van onze adoptie af kunnen.
(er volgt een deel 2)

Te doen of niet te doen (voor R.)

R. vraagt me: zal ik de aannemer of loodgieter laten komen. Ivm de lekkage aan de voorkant van het huis. Omdat ik de pest heb aan werklui over de vloer en hij ook maar minder (praat ik mezelf aan).

Al dagen hoor ik vogels stommelen (en méér dan stommelen, ze maken klere-herrie) in de goot en onder de dakpannen. Normaal nestelen er drie-vier paartjes spreeuw. En vorig jaar zag ik de restanten van een mislukte poging nestelen door kauwtjes. Een berg takken in de dakgoot ter hoogte van mijn slaapkamer aan de zijkant.

Vandaag ga ik om een uur of drie een boek posten voor bol.com.  Dan valt me iets op.

Let even op wat je rechts (en later ook links) ziet van de dwars gelegde pannen richting hoek. Op/onder die hoek nestelt altijd een paartje spreeuw – maar dit geheel terzijde.

Als je goed kijkt zie je op het pijpje links een kauwtje en achter de tak ook en dwars door de takken heen: een gat onder de pannen. En jawel.

Links van die dwars gelegde pannen is trouwens óók een gat in een dakpan. Zou heel goed kunnen dat daardoor het water naarbinnen stort bij NW-wind. Zou óók heel goed kunnen dat er nu wordt genesteld. Maw: lamaar even zo.

Buiten

Buiten verzamelen mussen, spreeuwen en kauwtjes nestmateriaal.
Er is zon. Dus neem ik een camera mee wanneer ik een boek ga posten. Maar de kou valt me tegen. En bij erg veel kou zie ik ook minder.

Dan kom ik bij de eigen stoep. Waar ik tot mijn grote genoegen zie dat de prille plantjes al een stuk verder zijn doorgeschoten dan vrijdag, toen ik hier het laatst langs kwam.
En kijk eens, die paardebloem! Nog even en ze zijn voldoende uitgegroeid dat ik er bladen van kan plukken voor de knagers.

Wat zal het hier over twee weken mooi zijn.

Mijn bruikbare ervaringen

Af en toe merk ik dat iemand door mij hier geplaatste foto’s elders neerzet. Zonder bronvermelding.
‘Jat’ wou ik zeggen maar als ik dat wil voorkomen moet ik maar zo verstandig zijn ze van een watermerkje te voorzien zodat het niet kan gebeuren.

De laatste weken word ik gevraagd om mijn ervaringen. Voor boeken die andere vrouwen gaan schrijven.
Eerst over de overgang. Met de vragenlijst kon ik niets.
Wat zijn jouw ervaringen met de overgang?
Wat kunnen andere vrouwen leren van jouw ervaringen?
Hoe ga je om met je creatieve ideeën/ingevingen?
Hoebedoelu. Die vrouw heb ik dus teruggemaild dat ik niet meedoe.

Nu weer een verzoek. Om een verhaal voor een boek over online netwerken en dan mn hoe het mogelijk is dat ik op twitter een groot netwerk heb opgebouwd terwijl ik niet doe aan irl-contacten en zelfs een uitnodiging van de minister heb afgeslagen.
Ik kan me inderdaad voorstellen dat dat een leuk verhaal is. Met mijn naam erbij (want dat is de bedoeling). Maar: het is wel *mijn* verhaal. En áls ik al meedoe wil ik er zeggenschap over hebben. Niet m’n hart uitstorten en dan uit z’n verband gerukte en becommentarieerde kwoots van mezelf terugvinden in háár boek.
Dat laatste heb ik geschreven. Geen idee wat er terugkomt.
En misschien ben ik wel een reuze trut dat ik niet spontaan meedoe om belangeloos andervrouws boek op te leuken.
Hier ben ik immers ook schaamteloos mezelf.

Maar misschien is dat het verschil. Hier is *hier* = van mezelf.

Bewegen

Op de radio een dokter die zegt dat als ik maar beweeg, ik slimmer blijf/word.
En omgekeerd: als ik dat *niet* doe, takel ik geestelijk sneller af.
Waarbij bewegen = fysiek bewegen dus niet de geheugentrainer van Max.
Dertig minuten per dag. Niet slenteren maar *zweten*.

Als dat nou helemaal niet kan, dan is kijken naar bewegen ook al goed.
Maar met ‘niet kunnen’ bedoelt de dokter niet dat je er de pest aan hebt en je er met geen mogelijkheid toe kunt zetten. Hij bedoelt ‘rolstoel’-niet-kunnen.

Dit is zo’n moment dat ik weer aan goede voornemens doe.
Zoals kalmpjes de heupen ritmisch bewegen en de armen lichtjes maaien op de plaatjes die op de radio tussendoor worden gedraaid.
Daar haal ik op Radio 1 geen dertig minuten mee maar misschien toch wel een kwartier. Wat meer is dan geen-kwartier.

Ha! een plaatje. Giovanca.
Jammer nou, die vinnik niet leuk.
(het wordt niks met mij)

Eh… en je bedoelt…?

Greetings:
came me your photos where you are naked –
I was so excited, my you watch at my site in your profile – added newest photos today!
http://dranishnik.xxxxxxxx

Íà êîâðå ïðîøëîãîäíåé ëèñòâû

UPS

Vanochtend gemaild door een aardig iemand van Paradigit en later ook nog gebéld door een aardig iemand van Paradigit.
Er was inderdaad iets mis gegaan met het ophalen. UPS zou dat nu vandaag doen. Maar er kon bij UPS altijd iets mis gaan.

Zojuist belt een jongeman met een UPS-auto aan.
“Ik moet een pakje ophalen.”
– U hebt het adres waar hij naartoe moet? veronderstel ik.
Ja en eigenlijk nee. Ze plegen dan een sticker bij zich te hebben. Maar omdat ze zo weinig naar Grootschermer gaan, had nu een collega per ongeluk die sticker meegenomen.
O.
– Maar u hebt voor mij wel een bevestiging dat u de computer meeneemt?
Dat ook niet. Want die zit bij die sticker.
De sticker die hij, belooft hij me, in Amsterdam op het pakket zal plakken.

“Dan moet ik u maar geloven,” zeg ik.
“Dankuwel dat u me gelooft,” zegt hij.

En ik denk: in het ergste geval ben ik die computer kwijt waarvan ik toch niet meer ga houden. Good riddance.
Maar dat is niet zakelijk gedacht want dat stuk hardware staat voor geld. En daarvan heb ik niet zoveel dat ik me kan permitteren het kreng achteloos in de plomp te werpen resp. mee te geven met een louche figuur met iets dat lijkt op een UPS-busje.

Laat ik dus maar hopen dat de jongeman alleen dom/slordig maar niet oneerlijk is.

Mail

Ave, my gentleman

I only wish to be the fountain of love from which you drink, every drop promising eternal passion. I would love to be a still pool of water if you were the stars shining over me, my love. I would love to be a butterfly if you were the thicket resting under me, my dear. I would love to be a great canyon if you were the echo that called to me, my sweetheart. I would love to be a bare branch if you were the wind passing across me, my hope. I would love to be a sandy shore if you were the waves caressing me, my fire http://myfeelingxxxxxxx
I would love to be a pair of lips if you were the lips kissing me, my passion. I would love to be whatever you need as long as I could be with you, the love of my life.

See you later
Valerya B

Pakket

Ik heb vandaag een pakket van acht kilo naar mezelf in Amerika gestuurd.
Vogelgidsen, cactusgidsen, woestijnbloemgidsen. Landkaarten. Een paar leuke leesboeken. Niet dat ze in Amerika geen leuke leesboeken hebben maar soms vind ik die de eerste dagen nog niet en zo hoef ik er niet direct op te jagen.
Ook zonnebrandspul en een schaar en bestek en kleren.
Opdat ik ultralight kan vliegen.

Morgen over drie weken vlieg ik weg.

Bestelling

Sinds ongeveer een maand heb ik een ietsje uitslag op mijn gezicht. Niet heel gruwelijk, maar wel een beetje. Tussen neusgaten en mondhoek. En een paar kleine bultjes op de kin. Ik dacht: blijkbaar opeens allergisch voor m’n huidcrème (zoals ik dat een paar jaar geleden opeens voor m’n oogcrème was).
Tijdje geëxperimenteerd met olijfolie op het gezicht smeren en vaseline. Hielp niet.
Bedacht dat ik vanwege een ander raar huidplekje een half jaar geleden Triamcinolonacetonide 0,1% FNA kreeg. Wanneer ik dat erop smeer ben ik binnen een paar dagen van de rode plekjes verlost. Dan zijn ze er weer. Dan smeer ik weer etc.
Dit spul moet je, weet ik, niet te lang gebruiken – maar wat wel.

Bach! denk ik. Niet dat ik denk dat het helpt maar het alternatief voor Bach Rescue Creme is een bezoek aan de dokter zodat het een no brainer is.
Google om raad gevraagd die me leidt langs veel zweverige sites én een paar waar ik kan bestellen.
Een is vaag over levertijden. De ander belooft: voor 18 uur besteld, de volgende dag geleverd. Wel verzendkosten € 5,50 voor een tubetje van 30 gram à € 9,95 maar dat moet dan maar. Helaas! wanneer ik wil afrekenen duikt een nieuw scherm op: bij bestellingen onder de 20 euro komt er nog eens € 3,95 bij – voor straf. Wil ik die straf of wil ik een extra tube? Doe maar die tube. Waarna opduikt of ik op donderdag geleverd wil hebben of later. Die ‘binnen 24 uur’ was blijkbaar een leugentje om bestwil.
Betalen wil ik via iDEAL. Alleen: de tan-code komt niet. Nog een keer aangevraagd: weer niet. Een half uur gewacht – niks.

Misschien is het ook wel een heel stom idee die Bach zalf.

Sarah Palin jokes

Sarah Palin spoke out this week against the health care reform bill, saying, ‘Elections have consequences.’ Well, of course, elections have consequences. That’s why right now, instead of being vice president of the United States, she’s trying to get a reality show on the Animal Planet.” -Jay Leno

“On Saturday, Sarah Palin looked at notes written on her hand during a speech at the Tea Party Convention in Tennessee. Isn’t that wild? Oddly enough, she was reading, ‘Hi, I’m Sarah Palin.'” –Jimmy Fallon

“Maybe Sarah Palin would be smarter if she had bigger hands.” -Jimmy Kimmel

“Sarah Palin, former governor of Alaska, is going to be part of the Fox News team. So, yeah. Finally, finally, her years of reading all those newspapers and magazines have really paid off. This should balance things out over there at Fox News. I can see that coming from my house.” -David Letterman

“Sarah Palin’s book is number one on Amazon.com right now. Stephen King actually has the number two book. Very scary new book called ‘Sarah Palin Becomes President.'” -Jimmy Kimmel

“In Sarah Palin’s new book, she says when she first laid eyes on her future husband, she said out loud, ‘Thank you, God,’ which is the same thing the Democrats said when they first laid eyes on Sarah Palin.” -Conan O’Brien

“Former governor of Alaska, Sarah Palin, is promoting her new book and she’s going to appear on the Oprah Winfrey Show. Sarah and Oprah. On the one hand, a very powerful woman qualified to be President of the United States, and on the other hand, you have Sarah.” -David Letterman

“But if you think about it, Sarah Palin and Oprah Winfrey have a lot in common. They both helped get Obama elected.” -David Letterman

*kuch*

Iemand van twitter (die ik niet echt ‘ken’ in de zin dat ik er meer dan een enkel oppervlakkig tweetje mee heb gewisseld) DM-et me of ze me “een brutale vraag” mag stellen.
Waarom niet, denk ik en DM dat terug.
Denkend dat er iets komt als ‘ben jij misschien familie van…’ of ‘was je vriendin van…’ oid.

Maar ze DM-et zou je *kuch* mijn vragenlijst over je ervaringen met de *hik* overgang willen beantwoorden?
En eerst antwoord ik: ja hoor stuur maar op en zet er mijn mail-adres bij.

Pas daarna denk ik: *kuch*. *Hik*. Hoezo?
Wat is er zo raar aan overgang? En als jij er een vragenlijst over hebt waarom presenteer je het dan alsof het een soort schurft is?

Onderzoek

onderz

Vanochtend was ik in de bus van het borstkankeronderzoek.
Expres op een andere dag dan besteld omdat ik geen zin had met dorpsgenoten te gaan zitten zenuwen.
Ik zat er dus met vijf vrouwen die ik niet kende van wie twee me best aardig leken.
Ze bespraken met elkaar het onderzoek en dat het zo meeviel: maar 2x geplet worden, 1x per borst.
O, dat is nieuw, dacht ik. Want volgens mij was het toch echt vier maal.

Ik was als laatste aan de beurt (na mij was een pauze).
“Hoe oud was uw moeder toen ze borstkanker kreeg” vroeg de pletvrouw,
“Jong,” zei ik. “36 of 37.”
Had ik iets bijzonders aan mijn borsten gevoeld? Nee.
Plet, deed de machine. Plet. En toen nog 2x ‘plet’.
Die andere vrouwen hadden blijkbaar geen moeder die borstkanker had gehad.

Over twee weken krijg ik de uitslag.
Maar het kan “iets later” worden.

Terug

Mijn overbuurman is terug.
Een paar weken geleden werd hij afgevoerd in een ambulance. Zou hij nog terugkomen, heb ik vaak gedacht.
1x zag ik de werkster aan het werk. Maar die stond zó vaak ‘even buiten een sigaretje te roken’ dat ik begreep dat ze lekker alleen d’r gang kon gaan en dat er niet op haar  werd gepast.

Vandaag zie ik opeens dat de gordijnen dicht zijn. En later zijn ze open.
Dat vond ik altijd zo leuk aan deze buurman met wie ik verder geen contact heb: als een diertje staat hij op met het licht. Eerder in de zomer en later in de winter.

(het huis staat niet schuin, ik stond schuin)

huis1huis2

Toerist

rijp

Ik heb een klant beloofd dat ik haar boekenleggers vandaag zal posten.
Ik doe dat in De Rijp en neem me voor ’toerist in naburig dorp’ te zijn.
Dus zet ik mijn auto ergens langs de Rechtestraat waar toevallig plek is (dat valt nog niet mee, die straat is érg vol), loop wat rond en fotografeer.

rechtestraatDan valt mijn oog op een bordje.
Begraafplaats. Mortuarium.
Heb ik dat nooit eerder gezien? Of heb ik er nooit bij stilgestaan? Nu wel.

Ik loop een smal pad op met aan het eind een witte brug. Er komt een oudere man over die brug. Hij groet me vriendelijk. Ik groet terug. En voel me schuldig.

Want hij bezocht vast het graf van een familielid of een bevriend iemand. Ik ben een nieuwsgierige toerist en wil foto’s maken.

De begraafplaats is groter dan ik had verwacht. Mooier ook. Met dat waterige zonnetje en het ietsje-frisse windje is het er aangenaam. Het voelt vriendelijk en rustgevend.

begraafplaats

begraafplaats1

Wat zijn de graven verschillend. Van heel simpel tot .. nou ja, tot iets dat je ‘een kwestie van smaak’ zou kunnen noemen.

graven

graven1

graven2

Er is ook een priestergraf. Erg mooi.

priestergraf

Deze steen intrigeert me.
Wie zou Murray zijn? Zomaar een vriend? Een bijzondere vriend? Een érg bijzondere vriend? En dat dan op een grafsteen in De Rijp?

murray

Zo? (reclame)

Man: Zo? wezen shoppen.
Vrouw: Ja! en ik ben echt óveral geweest.
Man: En?
Vrouw: Het wordt een bla-bla-hypotheek en hij is helemaal geweldig.
Man: Kom je eindelijk eens thuis met iets waar ik ook wat aan heb.

Deze radioreclame wordt al een tijdje uitgezonden en ik erger me er al precies zo lang aan.
Eerst dacht ik dat het was omdat de man de vrouw neerzette als een stomme trut die geld over de balk smijt door het al shoppend aankopen van nutteloze troep. Dat doet hij ook, maar mogelijk heeft hij daar een reden voor. Ik bedoel: als de vrouw *niet* regelmatig thuiskwam met een stel vrolijk gekleurde tassen met wéér een paar schoenen en een leuk jurkje en snoezige make-up zou hij het natuurlijk niet zeggen.
Laten we dus aannemen dat de vrouw inderdaad een shop-tut is.

Nu heeft ze iets nuttigs gedaan. Ze is nl óveral geweest en heeft een perfecte hypotheek gevonden.
Hoezo: óveral geweest. Hebben die mensen dan geen computer? Je gaat toch niet de stad in en óveral langs op zoek naar een hypotheek.
En: als meneer hierdoor wordt verrast, hebben ze dan helemaal niet besproken dat er een hypotheek moest komen en wie daarnaar op zoek zou gaan?

Dan de afronding: Kom je eindelijk eens thuis met iets waar ik ook wat aan heb.
Volgens mij hebben die mensen geen fijn huwelijk en doet mevrouw er goed aan de hypotheek te cancellen en elders haar intrek te nemen of meneer bij het oud vuil te zetten wegens ‘niet-leuk’.

Dolle Mina

Ik was een Dolle Mina.
Niet 1 van het eerste uur maar wel van het 2e uur.

Vanavond is er een documentaire in Andere Tijden met als onderwerp: het waren mánnen die Dolle Mina bedachten en groot maakten.
De mannen in Dolle Mina waren voor-mijn-tijd maar ik wist er wel van en kreeg ‘scholing’ van de vrouw van zo’n man: Nicoline Ladan. Engels en Marx lezen enzo. En daarover discussiëren.
Ik google haar maar kom niet verder dan een boek uit 1973. Hoe kán dat nou?

Ik herken Marjan Sax en Selma Leydesdorff en Annemarie Philippens die ik altijd als een absolute nitwit heb ervaren.
Het verhaal eindigt met: er was ruzie en Dolle Mina vond ‘feminist’ een vies woord.
Zo herinner ik het me niet.
Ik herinner me ook erg veel andere, leuke vrouwen waar geen man aan vast zat die in het begin in Dolle Mina zaten.

Misschien is mijn herinnering vertekend. Misschien klopt de terugblik-in-nog-geen-half uur van Andere Tijden.
Paar weken geleden hoorde ik in OVT over Dolle Mina Petra de Vries (die mij heeft geworven voor de strijd). Zeven minuten.
Ook toen had ik het idee dat de geschiedschrijving wat erg krap werd samengevat.

Nog vreemder: wat een ouwe vrouwen, zeg! die vrouwen van Dolle Mina.

Te doen

troep18-3Mijn nieuwe computer schijnt (bijna) gearriveerd te zijn.
Wie dol is op computers zou al bij Paradigit op de stoep staan – ik verzin een reden om dat pas maandag te doen.
Daarna zal het echt moeten gebeuren: het optuigen van het kreng.

Wat ik nu al kan doen: bedenken welke programma’s er écht op moeten en uitzoeken waar die zijn. Heb ik nog cd-roms? Staan ze ergens op de oude PC: waar dan. En: welke volgorde houd ik aan.

Het zweet breekt me al uit bij de gedachte zodat ik uitstel tot morgen.
En de uren tel tot ik straks Diddle ga halen (bij R.) en dan weer wegbrengen (naar Inge).

Ik kijk naar de kast links van mijn bureau en denk: opruimen.
Wat me ook niet echt trekt maar vooruit dan maar.
Te beginnen bij het onderste plankje.