Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Het wordt te gek met de goede doelen (denk ik)

Ik geef veel aan goede doelen, vooral dierendoelen.
Door het jaar heen, als jaardonatie en als maanddonatie.
Omdat ik vind dat dit te gek wordt (mn die maanddonaties) maak ik een print en zet ze op een rij, klaar om te schrappen (er zitten een paar jaardonaties bij, maar dit werd dus eind december, begin januari afgeschreven):

– Zeehondencreche Pieterburen € 10
– Wakker Dier € 3 = p.m.
– Comité Anti Stierenvechten € 4 = p. kw.
– Stichting De Leemweg € 4 = p.m.
– Natuurmonumenten € 3 = p.m.
– Proefdiervrij € 15
– Zoogdiervereniging € 2 = p.m.
– Stichting AAP € 7 = p.m.
– Dierenbescherming € 2 = p.m.
– Knaagdierencentrum € 6 = p.m.
– Heifer Nederland € 10

Vogelbescherming en de Varkens enzo krijgen natuurlijk ook geld, maar dat is elders in het jaar. En los van het maandelijks bedrag voor het Knaagdierencentrum (=adoptie hok) is er ook een vast bedrag. Wat ook geldt voor AAP.
En er is het Amerikaanse SUWA. Wat me nu te binnen schiet. O ja. En Artsen zonder Grenzen natuurlijk. En Behoud de Peel.

Zodat ik, denk ik, uitkom op ongeveer € 85-100 p.m. los van bijzondere giften nav bijzondere acties.
In het geheel der dingen valt dat mee. Afgezet tegen mijn maandelijks inkomen is het veel (de Amerikaanse reizen worden betaald uit een spaarrekening die aan het slinken is).
Maar keihard wegstrepen is ook weer zoiets.

Niet van belang

Ik kan me druk maken over de stomste dingen die er nuchter bekeken helemaal niet toe doen.
Paar voorbeelden

* Ik stuur iemand een verjaarskado maar omdat ik het ergste vrees mbt TNT mail ik haar ook dat het eraan komt waarop zij mailt dat ze érg benieuwd is – en dan niets meer.
Zodat ik nu denk
– zou het niet zijn aangekomen (had er dinsdag moeten zijn, zó veel vertraging zal de post toch niet hebben)
– vond ze het niks en durft ze dat niet te zeggen (maar papier en mail zijn geduldig, je liegt er met woorden een eind op los en de lezer heeft geen idee)
– ben ik als ‘iemand om te bedanken’ van ’te doen’ afgegleden naar ‘lamaar’

* Ik draag bij aan een kado voor iemand die ik ken via twitter, de verzamelaarster vraagt me of de begiftigde mag weten dat ik meedeed (ja) en dat is het dan.
Zodat ik nu denk
– zou de verzamelaarster mijn tweet dat ze het mag vertellen niet hebben ontvangen of die niet hebben verwerkt
– zou de begiftigde het bedrag belachelijk laag hebben gevonden (weet zij veel dat ik eind december niet echt ruim in het geld zat omdat ik net meer dan € 200 had betaald voor ziekte konijn Flip en ingewikkelde castratie konijn Diddle én een bevriend persoon € 500 had geleend)
– ben ik als ‘iemand om te bedanken’ van ’te doen’ afgegleden naar ‘lamaar’

Zoals ik al zei: niet van belang.
Maar mijn ziel kan soms zo zeuren.

Goed gedaan

Ik heb HP/De Tijd opgezegd.
Helaas loopt het abonnement tot 11/11 maar het is nu in elk geval vast gebeurd. En ik krijg ook een bevestigingsbrief.
Omdat ik ze belde. Email is blijkbaar te modern voor ze (zo probeerde ik ze een paar maanden geleden erop te wijzen dat ze het abonnement dubbel afschreven waarop geen enkele reactie kwam).

Het meisje aan de telefoon vroeg niet eens waaróm ik van het prachtblad af wou dat ik amper twee maanden heb.
Vreemd. Vond ik.
Leek me een soort standaardvraag.
Opdat ze het antwoord kunnen verwerken in ‘voor later’.
Of op z’n minst opdat ze zo de klant het gevoel geven dat haar mening ertoe doet.

Rob Trip anchorman

Ik denk steeds: moet ik er iets van vinden, van Rob Trip als presentator van het NOS-Journaal.
Dat is lastig want eigenlijk vind ik niks.
Tenzij ‘beetje saai maar verder niks op aan te merken’ iets is.

Ik zie geen doorbrekend esprit, ik zie geen guitige oogjes, ik zie geen diepere laagjes, ik zie zelfs geen erg mooie man.
Ik zie gewoon niks bijzonders. Zodat ik meestal snel terug-zap naar Sex and the City dat ik nu zeker 10x moet hebben gezien maar dat blijft boeien.
Mogelijk ga ik van gedachten veranderen. Als ik vaker kijk. Wat ik niet ga doen omdat ik hem saai vind.

Gelul natuurlijk, maar ik wou jullie even waarschuwen

Naast een rijk radioverleden heeft Trip ook al veel ervaring met televisiewerk op hoog niveau (NOVA, Buitenhof, red). Toch beschouwt hij het Achtuur-journaal als een programma van de ‘buitencategorie’. Trip: “Er gelden gewoon andere wetten. Je bent bij het journaal nou eenmaal veel meer publiek bezit. Je bent als het ware die ene betrouwbare oom, die altijd objectief blijft. Het verschil is alleen dat de kijker wel je kop moet waarderen. Daar gaan we dus na vanavond achter komen.”
Mochten de kijkcijfers door het uiterlijk van de presentator teruglopen, dan is Trip bereid daar iets aan te doen. “Ik heb een doorsnee gezicht. Ik ben niet knap en niet lelijk, maar ik heb ook niet zo’n karakteristiek hoofd als Philip (Freriks, red). Het zou dus kunnen dat kijkers bij mij afhaken door mijn alledaagse uiterlijk. In dat geval beschouw ik een cosmetische ingreep tot de mogelijkheden”, aldus Trip.

(Bron)

Voedsel

Telkens wanneer ik iets niet door m’n strot krijg (=teveel weerzin voel) of het er wel dóór krijg maar al te rap het lichaam zie verlaten bedenk ik iets ánders dat mogelijk beter bevalt.
Zo kan ik nu o.a. afschrijven: runderbouillon van de Plusmarkt (erg zout ook), boerenkool (maar de meeuwen vinden het heerlijk), garbanzos van Bonduelle. Gisteren bedacht ik: een blikje met ananasblokjes – dát lijkt me wel wat.
De plusmarkt had alleen schijven dus dat probeer ik straks maar eens.

Altijd lekker, hoe beroerd ik me ook voel: frambozen. Waarvan ik me nu dus 3 bakjes à € 2.99 heb gegund.
Wat al een week erg tegenstaat: vlees en wijn.
Vlees begin ik niet eens aan, witte wijn probeer ik soms een enkel slokje (dat blijft smaken als petroleum).

Zou het niet mooi zijn als ik nu gewoon omdat het niet meer smáákt vlees-verlater en wijn-verlater zou worden.

LinkedIn

Net een uitnodiging voor LinkedIn van iemand met wie ik 3 jaar geleden ivm hyves slaande ruzie heb gehad waarop zij het hyves-contact heeft verbroken. Nu stuurt ze me:
“I’d like to add you to my professional network on LinkedIn.
Goedemorgen Jeanne, vanwege het professionele karakter van deze site, vormen oude grieven mogelijk geen bezwaar (meer)…”

Dat snap ik dus niet. Waarom zou ik me professioneel willen verbinden met iemand met wie ik mot heb (gehad)?
Tenzij het gaat om een zakelijk contact dat ik echt nodig heb (een loodgieter als de keuken blank staat, een verwarmingspersoon wanneer het tien graden onder nul is en de ketel ermee kapt) zie ik niet in waarom ik mijn aversie zou inslikken.

Maar wat nu zo raar is: LinkedIn heeft bij een uitnodiging slechts twee opties.
Je kunt kiezen uit ‘I accept’ en ‘I don’t know this person’.
Wat ik mis is de optie ‘I know this person but I don’t want to be connected’. Die ik dan privé kan invullen met ‘want vind ik een minkukel die ik *mijn* mooie zakelijke contacten niet gun’ of ‘want zou ik liefst niet alleen virtueel maar ook irl door de plee trekken’.

Ziezo

ziezo

Geregeld dankzij iemand die ik ken via twitter – dat dus weer wel.

Tip

Op Fanlog staat een erg leuk verhaal over hoe een uitzending van het Radio 1 Journaal tot stand komt incl overleg met de taalcommissie.

Presentator was Rik van de Westelaken (zijn op 1 na laatste presentatiebeurt).

Change

Continental stuurt me een berichtje dat ze mijn vlucht hebben veranderd.
Dat doet Delta ook wel eens. Kwartiertje hier, tien minuutjes daar.
Zo niet Continental.
Ik hád op de heenreis een overstaptijd van tweeëneenhalf uur. Wat krap aan was. Zeker nu. Maar gepland in de tijd dat er even geen terroristen waren gesignaleerd en het alternatief was bijna vijf uur. Dus dacht ik: ik neem de gok.

Nu, uitgerekend nú, flikken ze me dit
change

Eén uur overstaptijd!  426

Zamboni in de Eilandspolder

De Zamboni is deze middag al een aantal keren gesignaleerd in de Eilandspolder.
Schaatsers waren er amper. Waarbij ik me iets kan voorstellen.
Want wat de gevoelstemperatuur is, weet ik niet. Maar de wind snijdt door alles heen en in normale warme handschoenen zijn zelfs bewegende handen na vijf minuten ijskoud en na tien minuten als bevroren.
Alleen wie erg dringend elke twee uur haar dieren van vers water en voedsel moet voorzien gaat naar buiten.

zamboni

Virtuele connecties

Op dinsdagavond 5/1 meldde ik me (tot 18/1) af bij Fanlog.
Ik stopte toen ook met twitteren. Mijn 778 volgers moesten het maar even zonder me doen.
Zou mijn afwezigheid ze zelfs wel opvallen?

Op 8/1 een DM “Hey Jeanne, alles OK? Ik realiseer me net dat ik al twee dagen niks meer van je heb gehoord op twitter.”
Dat was heel aardig, dat het iemand was opgevallen. Een half uur later DM-et hij dat hij intussen mijn log heeft gevonden en: beterschap.
Later die dag nog een DM: “hoi, miste je op twitter en hoe is het met jou, las dat je ziek was? sterkte” Iemand heeft het kennelijk op twitter gezet – dat ik ziek ben.

Dit zijn twee mensen aan de rand van mijn twitterbestaan. We reageren wel eens op elkaar maar ik zou niets over ze kunnen vertellen: wat ze doen, wat hun privé-situatie is, wat hun harten sneller doet kloppen.

Later die dag een DM van iemand met wie ik nóg minder contact heb: “Ik zie jouw berichtjes niet meer. Enig idee hoe dat kan?” Waarop ik reageer: “Omdat ik ziek ben en anders dan sommige andere twitteraars bén ik dan ook ziek en zit ik niet te hyperen over elk volgesnoten tissuetje ;-)”
Geen verdere reactie dus mogelijk werd deze humor niet gewaardeerd.

Mijn váste twitterconnecties is óf niets opgevallen óf ze denken ‘ok, wordt wel weer beter’ of nog iets anders.
In elk geval laten ze niets horen.

Nadenkend over de virtuele wereld: tenzij je hartstikke populair bent en heftig aan de weg timmert word je (ik) niet eens gemist als je opeens weg bent.
Ik zou dood kunnen zijn en pas over drie weken zou iemand tweeten: zeg, heeft iemand nog iets gehoord van @JeanneDoo, ik lees haar al een paar dagen niet meer.
Iets is er de afgelopen dagen trouwens wél gebeurd met twitter en mij: ik ben vier volgers kwijt.
Eigen schuld – moet ik maar frekwenter twitteren.

Nauwelijks eenden

Het dichte wak betekent het einde van mijn eenden als vaste gast in mijn tuin. Vier zijn er vandaag geweest. Een waterhoentje (vast de zielige partner van die andere die Sammie heeft doodgemaakt omdat het kón) en wat meeuwen. Die wel geestig kunnen krijsen. Vind ik. Dus: foto.

8-1krijs

Maar: got, wat flauw – zie ik de meeuw meteen denken.

8-1-krijs2

Eten

spag1Gisteren kookte ik een pan spaghetti voor de vogels.
Daarna viel ik uitgeput in bed en toen ik weer opstond was het bord helemaal leeg.
Zodat ik nóg een pan spaghetti kookte. Dit keer maakte ik de schotel extra aantrekkelijk door er twee eitjes op te leggen en er kaas overheen te strooien.
Ook zette ik er een bakje crabsalade naast.

Dat ging er wel in – bij Guus.

spag2

Een eend keek ernaar maar bliefde niet.

spag3
Daarin stond hij niet alleen: de troep marcheerde richting wak.

weg6-1

Een kauw wou ook wel kijken. Maar eten – ho maar.

kauw6-1

Ik laat de schaal toch staan. Vannacht valt er een dun laagje sneeuw op. Bovendien heeft het gevroren. Nu lusten ze het helemaal niet meer, denk ik.
Het tegendeel blijkt waar. Vanochtend zie ik het verschil tussen erge honger en érg erge honger.

spagmeeuw

spag7-1

Still alive and relatively well

Dat is dus niet zo slim: vertellen dat ik me niet lekker voel als ik misschien stiekem hoop op ‘och gossie’ maar zeker niet ben gediend van ‘weet je wat jij moet doen?? (dokter, eten, dokter)’. Zeker niet van mensen die ik helemaal niet ken en die voor de eerste keer en dan nogal dwingend reageren.

Daarom: ik leef nog en blijf dat voorlopig doen en houd de fijne details verder voor me.
En als je nou denkt: waar zijn dan die reacties van die onbekende dwingende mensen?
Die heb ik niet doorgelaten.

Googlen

De laatste dagen zou ik het liefst 20 uur per dag slapen. Ik kom een eind in die richting. Toch voel ik me uitgeput.

De laatste dagen heb ik prikoogjes. Alsof ik uren gehuild heb (wat ik niet heb). Ik weet niet wat erop te smeren, ik houd er een nat lapje tegenaan, ik doe er Visine-A in – niks helpt.
De laatste dagen verkrampt mijn maag. Het voelt alsof ik moet overgeven. Ik wil niet eten, ik kan niet eten. Behalve een enkele mandarijn.

Ik google: oververmoeid, prikkende ogen, verkrampte maag.
Ik kom op: kan alles zijn.
Ik bel R. Ik zeg: zal ik een tijdje stoppen met Fanlog. Hoe lang, zegt die. Ik: tot maandag? Dat stelt natuurlijk niks voor.
Ik besluit: tot 18/1.

R. zegt: dan ga je vanaf nu slapen wanneer je wil slapen.
Ik zeg ja.
We hadden het ook nog even over naar de dokter gaan. Maar mijn dokter weet niet eens wie ik ben. Wat kan die meer doen dan in zo’n geval een ‘lijstje’ afwerken en sorry hoor, knul – maar zo zijn we niet getrouwd.