Over mezelf en andere dieren
Nog een week te gaan en dan ga ik op de wieken.
Zoals altijd voordat ik ga ben ik dood- en doodmoe.
Dat kan zijn omdat ik echt waanzinnig aan het eind van m’n latijn ben zodat het maar goed is dat ik nu snel weg mag.
Het kan ook zijn dat omdat ik snel weg mag ik mezelf toesta ellendig moe te zijn.
Of niet zozeer ’toesta’. Meer: er niet meer tegen vecht.
Wat het ook is: moe, moe, moe.
Zo moe dat ik niet eens overdag kan slapen.
Ik heb nog iets nuttigs gedaan.
Ik heb AVG (dat ruzie had met Eudora) vervangen door Avast.
Nu nog ontdekken hoe ik daar een paar dingen kan instellen zoals checken voor updates en wanneer hij een grote scan moet uitvoeren.
Verder las ik het kinderboek van mijn allerfavorietste R1J-er.
Waarvan ik nu nog iets afgewogens moet vinden.
De recensie komt over twee weken op Fanlog.
Dan ben ik weg.
En kan ik niet overal (twitter, hyves, hier, via mailtjes aan mijn mede-Fanloggers) sleuren om commentjes te krijgen.
Zul je zien dat er niemand reageert.
Waarvan ik ‘oh well’ moet proberen te denken.
Gedaan:
– brief voor R. geschreven met wat te doen en hoe in te loggen enzo
– reserveringen uitgeprint van de twee hotels waar ik geen “Zjienie! it’s so good to see you!”-gast ben
– reservering Hertz geprint
– (voor alle zekerheid) Esta-toestemmingverleend geprint
– me gek gezocht naar het rooster van de reis, niet gevonden, viezig vodje voor R. geprint en voor mezelf in tasje gedaan
En uiteraard: op hyves en hier en op twitter reclame gemaakt voor het interview met Michiel Breedveld (helaas geen RT’s op twitter en ik vind het wat genant om zelf elk dagdeel opnieuw ‘kom mij eens lezen’ te twitteren dus hier moeten we het maar mee doen).
Wil vandaag nog: lange mails schrijven aan I. en aan E.
En beginnen in dat boekje van die R1J-er.
Waar ik me het meest op verheug in Amerika: slapen! slapen! slapen!
Op Fanlog staat een interview met Michiel Breedveld.
Over dat hij in (of eigenlijk: ‘uit’) het Radio 1 Journaal is gedumpt.
Uiteraard formuleert hij dat ietsje anders.
Toch: leuk om te lezen.
Wanneer ik over tien dagen wegvlieg laat ik mijn kindjes katten kippen knagers achter in de vertrouwde handen van R. die er de Winkel makkelijk bij kan doen aangezien dat (’s kijken, hoe zal ik dat nou zeggen…): niet echt een dagtaak is.
Kindje Fanlog geef ik over aan Hansje die zal doen wat ze kan maar het kan natuurlijk geen kwaad wanneer ik doe wat ik kan voordat ik wegga.
Dus zette ik vandaag het bericht klaar over ‘de Mooiste Radio van augustus’ met de daarbij horende poll – te verschijnen op maandagavond.
Verder probeerde ik na twee niet-beantwoorde mails een populaire NOS-ser met een derde mail alsnog zover te krijgen dat hij een column voor Fanlog schrijft. Resultaat: hij denkt erover na.
Nog meer verder vroeg ik J. of die een boek waarover vanochtend in Radio 1 Journaal werd gebabbeld wou bespreken (antw: ja) waarna ik het aanvroeg bij de uitgever.
Verzoeken aan drie R1J-ers om bijdragen zijn al een week geleden verstuurd (twee kregen gisteren een vriendelijk-voorzichtige herinnering).
Nu moet ik zelf nog een boek van een R1J-er lezen ter recensie en ik hoop van harte dat ik het mooi vind aangezien het mijn favorietste R1J-er is en ik niet zozeer eerlijk ben maar ik kan erg slecht liegen.
Over tien dagen ga ik naar Amerika.
Ik moet nog het 1 en ander.
Opruimen bv.
Bestellingen klaar leggen voor R. zodat die áls klanten betalen ze niet bij elkaar hoeft te zoeken.
Wat-ik-nog-moet voelt als ‘valt reuze mee’ en ook als ‘een niet te overziene berg’.
Door elkaar en tegelijk (als gevoel).
Zodat ik niet vooruit ben te branden kwa opruimen enzo.
Maar evenmin het er eens lekker van neem en een boek ga lezen (welja, laat ik ook eens gek doen).
Ja! Ik zie zelf ook wel: ik maak geen bal mee als een avondje naar de operette in Amsterdam me inspireert tot stukje na stukje.
(weet dat ik nu ook Die Lustige Witwe beluister, uitvoering met Elisabeth Schwarzkopf, dirigent Lovro von Matacic en -curieus- als Cascada Kurt Equiluz die ik voornamelijk ken uit alle Passies)
Maar echt: dit was leuk.
In de zaal zat een man die R. en ik al kennen uit de tijd dat de opera nog in de Stadsschouwburg was. Hij is van de Vrienden van de Opera en gooit altijd bloemen. Boeket na boeket na boeket.
Vroeger althans. De laatste jaren hebben wij een ander abonnement.
R. en ik hadden het over hem gehad en verwachtten dat hij weer bloemen zou strooien maar: geen bloemen.
Tot daar helemaal van achter uit de zaal een klein vrouwtje kwam. Ze reikte nog niet tot mijn schouder dus ik schat haar op 1.55 m hoogstens.
Leeftijd: in de zeventig. Fel-lichtblauw mantelbak. Wit haar.
Met vastberaden pas en een grote bos rode en witte bloemen zet ze koers naar het podium.
Waar de sopraan Annemarie Kremer zo sierlijk mogelijk door de knieën gaat om het boeket aan te pakken.
Maar: het boeket *is* voor jeune premier Sebastian Reinthaller.
Geweldig.
Voordat gisteren het ándere lekkere ding het podium betrad was daar de zanger die de bijrol Cascada zong.
Lang, slank (denk ik – die pakken kúnnen goed zitten, hoewel de meeste andere kostuums verre van flatteus waren) met een bos weelderig grijs haar.
Scherp gesneden gezicht. Charmeur eerste klas.
Leek me.
Oudere jongere.
Leek me.
Verstond zijn vak.
Wist ik zeker.
Type LD dat je wanneer het zingt dat de studie van de Weiber schwer is wil toeroepen: probeer het eens met mij.
(bij wijze van spreken natuurlijk altijd)
Ook hem even gegoogled. Frans Kokkelmans. Niet echt een romantische naam. En ook een behoorlijk knullige website. Wel lief: die stukjes recensies en dan met groene stabilo gemarkeerd waar hij wordt genoemd.
Deze foto is van een paar jaar geleden.
Toen was hij mooier.
Nou – ánders mooi. En de bos wild grijs haar is nu nog groter en wilder en ook grijzer.
(jaloersmakend is dat altijd: dat mannen wel ouder worden maar zelden zo desastreus aftakelen als wij vrouwen)
Het is een beetje ‘gewoonte’ maar tenzij ik iets beters te doen heb zet ik Radio 1 aan.
Ook ’s avonds.
Helaas is het dan vaak BNN Today.
Met een tof meisje en een toffe jongen.
Dat meisje stoort me mn – vooral als het ‘kijk mij eens een leuke jonge meid’-Willemijn Veenhoven is.
Maar erger: álle BNN-meisjes klinken tegenwoordig als Willemijn Veenhoven.
Ook (vanavond) Daphne Bunskoek.
Het is dat toontje. Dat toffe.
Dat jónge.
Dat heel erg BNN-e.
Het begon om 10.15 uur en het werd 12 uur en 14 uur en 15.15 uur en het bleef bij 1 enkele bestelling van € 12.95 en vier bedankjes van mensen die geen prijs meer stellen op de Nieuwsbrief.
En ik wéét het: ik moet hier opgewekte ‘ik heb het zó druk, ik kan het amper bijbenen!’-tekstjes schrijven.
Dat motiveert de lezers om óók iets bij me te kopen.
Aangezien iedereen liever meedoet met waar het kennelijk hot en hip is en niemand zich wil aansluiten bij een giga-loser. Of het nou een mens of een boek of een restaurant of een webwinkel betreft.
Dan, om kwart over drie: een bestelling.
Een 80 Euro-bestelling. Wat op zichzelf al fijn is.
Maar -misschien belangrijker-: het is een acht nieuwe Betty Boop-sleutelhangers-bestelling.
Wat een deel van mijn nieuwe aanbod voor deze dag is.
Ik zit dus toch goed met wat ik inkoop.
In elk geval een beetje.
De nieuwe kadotips staan nu twee uur in de Winkel. Ook is de Nieuwsbrief verzonden aan de 600 abonnees.
Dit leverde op:
– geen enkele foutmelding
– 5 Out of office-berichten
– 1 afmelding
– 1 bestelling
Ik denk dat ik het erop kan wagen om met een powernap een ietsje van de vannacht verloren slaapuren in te halen.
Dan kan ik die andere enthousiaste shoppers die nu bezig zijn hun winkelmandjes propvol te laden straks nóg beter van dienst zijn.
R. en ik waren naar het Concertgebouw.
Naar een uitvoering van Die Lustige Witwe van het Gelders Orkest met zangers van wie we nog nooit hadden gehoord.
Het publiek was nogal oud en niet grachtengordel en beroemdheden zag ik ook al niet.
De operette was deels leuk, deels érg leuk en deels genant slecht.
De kleinere mannenrollen en de idem vrouwenrollen werden vervuld door lelijke mensen die zo van het verste Gelderse platteland leken te zijn geplukt, daarna in slecht passende kleren gehesen en vervolgens het podium op gejaagd zonder ze te waarschuwen dat er trapjes waren waarover je kon struikelen.
Dat je moest opletten hoe de dirigent de maat sloeg had ook al niemand ze verteld.
Hanna Glawari bleek Annemarie Kremer te zijn en dat wás iemand.
Graaf Danilo vond ik een lekker ding (R. zag het niet zo in hem). Hij heette Sebastian Reinthaller en hij maakte ooit een cd (Vogelhändler) en verder vind ik niet veel op google.
Hoi Jeanne,
José vindt dat jij een cadeautje verdient!
Weleda geeft 40.000 GRATIS crèmes cadeau!
Het enige dat je hoeft te doen om één van de 40.000 gratis duo
Weleda Amandel Crèmes (t.w.v. € 7,90) te ontvangen, is je
gegevens in te vullen. Wees snel, want op is op!
Ik geef mijn huid Weleda cadeau
Groetjes van José en het Weleda team
Al een paar weken hangen er posters in de Plusmarkt in De Rijp: er komen verbouwingen en dat zal een ietsepietsje overlast opleveren maar natuurlijk alleen om ons, de klant, nóg beter van dienst te zijn.
Vorige week begon het.
Schappen waren uitgeruimd, spullen waren verplaatst, andere (mijn favoriet: Kaasvlinders) waren helemaal niet te koop.
Vandaag gaan ze echt los.
Er is geen vlees te krijgen
en ook geen vis
en evenmin wijn (neem dat maar van me aan, die hoek was zo’n grote chaos dat ik er geen zin in had daar ook nog te fotograferen).
Ik vraag de aardige caissière Marja hoe lang dit duurt.
Op 10 september is het klaar. Is haar verzekerd.
En als het góed is, komen 1 dezer dagen vlees en wijn weer terug. Althans: een beetje.
Laura is 13 en ze wil in twee jaar om de wereld zeilen. Met haar hond Spot.
Dus (..) vraagt de Raad voor de Kinderbescherming vandaag de Kinderrechter om haar ouders die dit plan steunen uit het ouderlijk gezag te zetten.
“Zou u haar laten gaan als het uw dochter was” vraagt Catrien Straatman aan hoogleraar pedagogiek Micha de Winter.
“Absoluut niet,” zegt die.
“Een kind van 13 is zich op zoveel punten aan het ontwikkelen en daar zijn volwassenen bij nodig en leeftijdgenoten aan wie je je kunt spiegelen.”
“Kinderen van 13 zijn nu verder dan 20, 30 jaar geleden” weet Catrien Straatman.
De Winter ontkent ook niet dat Laura “klinkt als een heel verstandig meisje” maar: “Ze kan absoluut niet overzien wat het is om twee jaar in je eentje op een boot te zitten.” En: “Het is ontzettend mooi dat een kind dromen heeft maar een kind hoort naar school te gaan en te leren en met vriendjes en vriendinnetjes te spelen.”
Maar “wat leert zo’n kind niet allemaal in twee jaar op zee, dat is toch geweldig” zegt de presentatrice waarna De Winter een erg rare en nare draai maakt door te wijzen op kinderen van 12 in Afrika die voor hele gezinnen zorgen: “Je moet je afvragen of je dat soort ervaringen voor een kind wil” en “laat ze eens beginnen met een weekje op het IJsselmeer”.
CS: “Maar dat heeft ze al gedaan! Ze is het Kanaal al overgevaren!”
Zodat ik De Winter helemaal niet meer serieus neem als ‘deskundige’ aangezien hij zich blijkbaar niet in de concrete Laura heeft verdiept maar meent zonder dat te doen wat algemene uitspraken te kunnen ventileren.
Laura wil uitvaren op 1 september. Als de Kinderrechter de Raad voor de Kinderbescherming in het gelijk stelt kan dat niet.
Ik zou zeggen “you go, girl!”
Volgens mij waait de wind vandaag precies goed.
Een paar jaar geleden werd ik gegrepen door Wikipedia.
Ik zette er enkele tientallen portretjes op van mensen van het Radio 1 Journaal en voegde informatie toe bij weer ándere portretjes. Kostte een hoop tijd en moeite maar ik vond het wel wat.
Daarna liep mijn enthousiasme terug.
He-le-maal niet leuk was het toen 1 of andere idioot een portretje van mij verwijderde om er een naamgenoot van die journalist neer te zetten die ‘beroemd was omdat hij in de klas had gezeten bij….’ deze idioot.
Dat werd teruggedraaid door een beroep op een moderator.
Toen veranderde een ándere idioot de naam van een portretje.
Gert Klück zou volgens hem geen Klück heten maar Kluck.
Ik deed tot 2x toe een beroep op een moderator, stuurde bewijsmateriaal maar: ze lieten het zo staan.
Nu wordt een foto verwijderd bij een stukje van mij. Tenzij ik reageer.
Dat doe ik. En word verwezen naar een voor mij volstrekt cryptische brei van woorden.
Weet je wat: haal die foto maar weg. En noem Gert Klück wat mij betreft KlukKluk of PietjePuk of ‘de man die beroemd werd omdat hij in de klas zat bij….’
Wat een naar bureaucratisch gedrocht is Wikipedia (geworden?).
En dan te bedenken dat ik weken zo niet máánden niet eens heb gekeken wat ze nu weer aan mijn stukjes hebben vernield 🙁
