… die tijd van de fier rechtop staande sprieten.

Er zit niets anders op: de ergst overhangende weg knippen.

Vrijwel altijd hang ik mijn camera om mijn nek wanneer ik om welke reden dan ook de tuin in loop.
Negen van de tien, wat zeg ik: 24 van de 25 keer maak ik dan toch geen foto’s.
En als ik er wel 1 maak, vind ik die meestal achteraf bagger.

Net liep ik de tuin in om de konijntjes achter van vers hooi te voorzien.
Ik dacht even: ‘camera’? maar besloot tot neu.

Na het hooi verschoonde ik de waterbakjes van de kippen op het terrasje achter het huis.
Pretty Woman (dat is een mooie kip) begint luid te alarmeren.
Maar ik zie ook kat Bruni van de overkant weg rennen dus ik denk dat het dáárom gaat.
Maar in de perenboom direct naast het huis (dat is 2-3 meter verderop) zit op iets meer dan ooghoogte een kleine roofvogel.

Vogel en ik kijken elkaar aan.
Lang.
In elk geval 30 seconden.
Ik denk: had ik nu mijn camera maar gehad.
Maar dit is zo’n spreekwoordelijke ‘zul je altijd zien’-situatie.

Nu, een half uur later, is er geen enkele andere wilde vogel in de tuin te bekennen.
Wég zijn de mussen en de meesjes en de merels en de lijsters en de tortelduiven en de houtduiven en ook de winterkoninkjes en wat zich mogelijk nog meer hier ophoudt maar wat ik maar af en toe zie.

Ik denk: en nu opzoeken wie het wás.
Ik herinner me: niet groot, bruine vlekken op de borst.
Valk? dacht het niet. ‘Gewoon’ sperwer dan, omdat die het vrijwel altijd is?
Of voor de verandering een havik?

Jammer dat ik geen foto heb kunnen maken.

NB ik drink mijn koffie zwart…

Als het doorgaat, ga ik in mei 2022 naar Californië.
Met een klein uitstapje naar Nevada.

Van de vijf weken staan al vast: 1e week Pioneertown, mijn vaste stek.
Laatste vier dagen: weer Pioneertown.
En op het eind, vlak voor de laatste dagen Pioneertown: een week Lone Pine in de Alabama Hills.

Omdat ik neig tot vér vooruit denken, zat ik te denken: daar tussen zitten drie dagen.
Als ik nu eens twee dagen ‘iets nieuws’ ga doen en dan 1 dag naar dat mooie huis in Daggett.
Daar was ik ooit en het weer zat niet mee (understatement) maar ik schreef een review om je vingers bij af te likken en de verhuurder zei: ik geef je wanneer je terug komt een nacht kado.
(in die tijd deden ze ook nog aan verhuren per 1 nacht)

Twee jaar geleden wou ik die nacht wel.
Maar ja, corona.
Nu dacht ik: het zou een ideale tussenstop zijn na de twee dagen en Pioneertown.
Maar nu verhuren ze alleen per twee nachten. Dus vroeg ik of ik dan 1 nacht zelf kon betalen?
Daarna volgden er nog veel ingewikkelde dingetjes want ik wou er op maandag verblijven en zij wouen liever dat ik midweek kwam maar dan ben ik alweer in Pioneertown. Ik bood zelfs aan zondag én maandag zelf te betalen zodat ik maandag vroeg kon komen maar het bleef ‘gedoe’.

Toen wees hij me nog op een ander huis dat hij verhuurt dat ik al had gezien en dat aan een drukke weg ligt.
Zodat ik opeens dacht: Weldon.
Daar was ik ooit en echt geweldig was het missch niet maar wel *fijn* en de eigenaar was aardig.
Nu dus 3 dagen naar Weldon.
En nu al geregeld dat ik eerder kan komen.
No extra charge.

Aan de overkant zie ik al een tijdje een nest.
Zonder bezetting.

Vandaag zie ik iemand wat materiaal aan sjouwen.

Welkom overbuurvrouw!
Ik hoop dat je leuke kinderen krijgt en dat je die in leven weet te houden.

Eerst komt er een onduidelijke spriet uit de grond.
Dan vormt die blaadjes.
Om een bol te laten groeien waarvan ik me een maand lang afvraag wat eruit zal komen, óf er wel iets uit zal komen.

Nu is het zover.
Mooi, hoor!

Ik kocht een ticket voor volgend jaar mei naar Amerika.
In het grenzeloze optimisme dat covid dan voorbij zou zijn (dit was voordat werd vastgesteld dat Nederland ongeveer het meest gevaarlijke land voor de besmetting is).

Ik bedacht waar ik in elk geval heen wou (Pioneertown).
Ik aarzelde over Lone Pine waarvoor ik nog een reservering had staan maar de aardige verhuurder rekende me voor dat ik een hoop geld zou kwijt raken als ik die reservering zou cancellen (door Airbnb! niet door hém!) terwijl ik kosteloos de reservering kon opschuiven naar volgend jaar.
Dat deed ik en het voelde goed omdat het dáár ook altijd goed voelde.

Toen werd ik een beetje gék en huurde een hartstikke mooi maar ook hartstikke duur huis in Nevada voor drie nachten en een leuk maar niet idioot duur huis in Arizona ervóór.
En ook nog een lief niet duur huis in Dyer (tussen dat dure huis en Lone Pine voor twee nachten).
Omdat ik vroeg wou aankomen bood ik aan een extra nacht te huren maar dat hoefde niet, ik kreeg gratis een early check-in.

Net lees ik de toelichting bij het dure huis.
Als het waait moet je de luifel naar beneden halen via een kruipruimte waar het stikt van de Black Widows (uitleg waaraan je hun beet herkent en dat je subito naar het zieknhuis moet!) en o ja, er zijn ook net schorpioenen aangetroffen.
Holy shit!

Een paar weken geleden bekeek ik met iemand die ‘van wegdoen’ is mijn lakens.
1 had wel erg veel gaatjes dus die kon idd weg.
Een dekbedovertrek, nog in de verpakking, vond ik kwa kleur niet meer mooi.
Het materiaal leek me ook niet fijn.
Dus: hup, weg ermee, in de kliko.

Daarvan kreeg ik spijt.
Niet omdat ik hem had willen houden.
Maar dat is toch weinig duurzaam om iets dat nog helemaal goed is, dat nog in de verpakking zit, zomaar weg te gooien.

Zodat ik vorige week een zakje stro waarvoor ik geen bestemming had in een plaatselijke weggeef- of ruilgroep op Facebook zette.
Voor ‘afhalen en gratis’.
Geen liefhebbers.

Daarna het langs de weg gezet met ‘Gratis meenemen’.
Het duurde even maar toen was het weg.

Gisteren 6 doosjes Lipton Tea aangeboden aan iemand (die ze niet wou) en toen aan iemand anders (die ze wel wou).
Ik ga het nu vaker doen.
Niet via ‘hier’ denk ik, want dat geeft vaak gezeur van ‘wil wel maar wil geen verzendkosten betalen dus graag postzegeltjes tóe’.
(sorry als jij niet zo in elkaar zit, maar de bedoeling is er op een voor iedereen plezierige manier vanaf te raken zonder gedóe).

“De imker is heel blij met de Balsemien.
Een top plant die eigenlijk alles doet wat je als imker wilt, een makkelijke plant die veel nectar afgeeft in een voedselarme periode.”

Helaas zat er geen bij op de plant toen ik hem fotografeerde.

Als het goed is vlieg ik over 300 dagen naar Amerika.
Nadat 1-2-3-4 geplande reizen niet door gingen.

Ik had willen vliegen deze 7e augustus.
Maar Amerika is nog steeds dicht voor Europeanen.
En ‘dan maar Beieren of Zweden of Spanje’- het zijn voor mij niet echt alternatieven.

Aftellen dus maar.

Af en toe deel ik die opnieuw in.
Meestal wanneer ik op reis ga en ik ruimte wil maken voor de oppasser(s).
En/of bij de wisseling van jaargetijde.

Nú zou een geschikt moment zijn.
Vooral omdat ik de laatste tijd té vaak geen idee heb wat ik heb en als ik denk ‘maar ik heb toch dat ene shirt..?’ dan kan ik het weer niet vinden.

Gelukkig zijn er veel personal coaches e.d. die dat online willen uitleggen.
Globaal advies: op soort (dus truien bij truien, broeken bij broeken etc) en dan ook nog op kleur – van licht naar donker.
O ja, en ook nog op ‘stijl’.

Een enkele waaghals zegt: doe weg wat je niet draagt en bewaar niet die ene jurk waar je hopelijk ooit weer in past.
Dat klinkt logisch en ik bewaar volgens mij ook niets in de hoop er ooit in te pássen.
Maar ik heb nog steeds spijt van een paar bloesjes die ik ooit weg deed omdat iemand me had aangepraat dat je alles moest weg doen wat je 2 jaar niet had gedragen.

Wat me vooral weerhoudt is de gedachte dat dan *alles* uit de kast moet en op bed gegooid en dan vanaf nul beginnen.
Zodat ik nu 1 stukje kast ga doen.
Op het gevaar af dat dat weinig zoden aan de dijk zet.