Ik bel Delta Airlines.
Of ik m’n terugvlucht iets aangenamer kan plannen. Aangezien ze nu zo soepel samenwerken met Northwest.
En ik uit recente ervaring weet dat er een vlucht van Northwest via Minneapolis naar Amsterdam gaat om 11 uur wat een aangenaam alternatief zou zijn voor de nu geboekte vlucht om 7 uur.

Ik krijg een bitch aan de lijn die wanneer ik mjn vraag formuleer me toebijt dat ik moet lúisteren.
Waarna de boodschap is: dat hun computer het ook allemaal niet weet.
En dat ik het zélf via de site van Delta moet uitzoeken of het kan.
En mocht ik dan iets vinden dat me beter lijkt, dan kan ik weer bellen en voor 150 Euro omboek-kosten regelen ze het dan.
Ik kijk online. En zie dat het enige aangeboden alternatief is een nóg ongunstiger vlucht nl om 6 uur ’s ochtends.

Wat bitch ook nog zei: cancellen voor 150 Euro kan óók.
Ik zal het nu niet doen. Ik neem mijn ‘verlies’ van bij de terugvlucht hartstikke vroeg moeten opstaan.
Maar ik vind het idioot dat als Delta en Northwest nu zo chubby zijn dat Northwest de meeste van de door mij geboekte Delta-vluchten uitvoert ze nog steeds hun computers niet synchroon hebben.
Geen idee hoe ik volgend jaar vlieg. Maar noch Delta noch Northwest/KLM is me dit jaar erg goed bevallen.

Er is een website die Vrouwen Nu voor Later heet waarop materiaal wordt geplaatst uit mijn tijd in de vrouwenbeweging.
Vandaag een artikel over Uitgeverij Sara.
Met deze foto – zonder onderschrift.
Vraag: wie ben ik.

Gisteren reserveerde ik een zo te zien luxe optrekje voor zowel mijn eerste als mijn laatste avond in Phoenix.
Met als enkel minpuntje dat het verder van de luchthaven ligt dan waar ik gewoonlijk verblijf.
Geen 1-2 mijl maar wel 5 mijl.
Wat te overzien is op de eerste avond (wanneer ik eind middag land en een TomTom in de auto het werk kan laten doen). Maar wat vervelender is op de laatste avond. Die TomTom heb ik dan natuurlijk nog steeds maar ik moet al om 5 uur ’s ochtends op de luchthaven zijn.

Tenzij -bedacht ik- ik die vlucht kan omboeken naar later op die dag.
Delta (waar ik nu officieel mee vlieg) is immers samengegaan met Northwest.
Sterker: van Amsterdam naar Atlanta en vv vlieg ik zelfs in een toestel van Northwest.
Kan ik dan niet met Northwest via (bv) Minneapolis naar Amsterdam, zoals ik nu deed.
Vliegen om 11 uur ipv om 7 uur.
Dat moet toch te regelen zijn?

Ik kijk op de site van Delta naar enkele reis Phoenix-Amsterdam en zie bedragen die me doen verbleken.
1600-2000 Euro.
Ik denk: ik bel ze. Maar het call center gaat, zegt het bandje, tegenwoordig om 18.00 uur dicht.

Ik probeer Expedia. Kan dat me later laten vertrekken voor minder geld?
Ja, dat kan. Maar dan moet ik wel een extra tussenstop maken in Reykjavik of in Londen of in Warschau of in Lissabon. Wat óók weer een hoge prijs is.

Candy Dulfer, die vijftien jaar samen is geweest met muzikant Thomas Bank, onthult dat ze tijdens haar relatie verliefd werd op Belá, een Hongaarse ex-voetballer.
“Verliefd worden op een ander terwijl je nog een relatie hebt, heb ik altijd heel erg afgekeurd”, vertelt Candy in een interview met Het Parool.

Volgens het weekblad Weekend liep de relatie tussen Candy en Thomas al een tijdje niet lekker. Toen de saxofoniste Belá ontmoette in het buitenland, gooide ze alle remmen los. “Ik ben twee weken alleen geweest en daarna zijn we al gaan samenwonen. Ik wilde er in volle vaart voor gaan en liet het allemaal gebeuren. En het voelde goed.” Candy liet eerder al weten dat ze klaar is voor kinderen…

Vervolgt: “Hij kende me niet en wist niet dat ik saxofoon speelde. Maar toen hij me zag spelen, werd hij verliefd op me. Dat was heel belangrijk voor me. Mijn saxofoon is toch vijftig procent van mijn leven.”

Twitter is per definitie leuk zijn in woorden.
140 tekens per tekstje waarvan je followers en followers-to-be denken: tjee, wat is ze (m/v) geestig, interessant etc.

Als Twitter niet primair zo werkte had ik intussen geen 590 followers gehad.
Maar Twitter is ook: uiterlijk.
Zodat er Twitter bitches zijn die zich op sites met die naam verleidelijk tonen, die bijeenkomsten met elkaar hebben waarbij uiterlijk een rol speelt en ik zou liegen als ik het niet toegaf: allemachtig wat zijn er een hoop beeldschone meiden van in de twintig die twitteren.

Ik ben geen Twitter bitch.
Ik ben te oud. En eigenlijk denk ik dat ik ook toen ik jonger was geen Twitter bitch zou zijn geweest omdat ik als feministe toen niet op mijn uiterlijk had willen worden ingedeeld laat staan bejubeld.
Maar. Maar. Ik zie dat twittermannen van wie ik meer had verwacht Twitter beginnende bitchjes (meisjes van 20 met een leuk koppie en amper 100 tekstjes) kwijlend terug-volgen terwijl ze dat mij niet doen.
Wat ik niet veroordeel omdat ik óók weet hoe het zit met hormonen en ah! wat een leuke koppies hebben die meisjes. En wat een treurig ogend oud wijf ben ik.

Wat een tijdje hielp: ik gebruikte als avatar de foto van mijn gedichtenbundel van toen ik 18 was.
Was wel grappig maar ook een beetje raar.
Dus zette ik er vorig weekend een actuele foto op die ik zelf so-so vond.
En nu net weer een andere.
Die roze/oranje is de eerste, de blekere de tweede.
Ik ben reuze benieuwd.

“Ga je nu alweer weg? Je bent net terug!” twittert iemand wanneer ik vraag of iemand een aardig motel weet bij de luchthaven van Phoenix. Aangezien ik niet 100% gelukkig ben met het motel waar ik de laatste jaren heen ga. Wat noodgedwongen is omdat het motel waar ik daarvóór heen ging (Days Inn) ook niet helemaal whoa was, maar het was vertrouwd. En iets in mij gaat voor vertrouwd. Nee: veel in mij gaat voor vertrouwd.

Ik ga dus inderdaad weer bijna weg en dat is denk ik mijn zaak en alleen mijn zaak maar ik verdedig me met dat ik nooit dagtripjes maak en nooit weekendtripjes en nooit weekjes Ardennen etc.
Ik voeg er nog net niet aan toe dat ik geen kleren koop (nou ja – géén, voor niet meer dan 200 Euro per jaar, hooguit). Dat ik nooit naar de film ga. Slechts zo vaak als er opera is (met R.) uit eten en dan pizza.

Ik weet niet wat het is in mij dat gaat voor ‘vertrouwd’.
Dat gaat nl ver. Zo tank ik in al mijn dorpen en stadjes ook bij hetzelfde benzinestation en als het kan zelfs bij dezelfde pomp.

Maar vandaag bedacht ik dus: dat motel, de Ramada Inn Limited bij het Airport van Phoenix, is gewoon niet goed.
De kamer gaat wel. De tv (veel kanalen) is ok. De airco is een ramp (herrie!) maar het ergste: het personeel is op een enkeling na te bot voor woorden.

Ik krijg op twitter een tip. Ik ga zoeken. Ik lees reviews van gasten. En voor zover ze betrekking hebben op motels waar ik zelf ooit was herken ik een hoop (in het negatieve).
Dan zie ik de Legacy Golf Resort. Studio Suite 419 sq.ft.; 1 King bed and full sized sofasleeper; 2 person dinette; partial living room area; furnished patio or balcony; fully equipped kitchenette, refrigerator, dishwasher, and washer/dryer; shower/tub combo, sleeps 4. Voor $ 81 incl. tax.
Ik word helemaal enthousiast en denk: zal ik dit ook meteen boeken voor mijn laatste avond in de VS?
Maar dan (begin oktober) zitten we meteen op $ 160.
Wat ik toch wel een beetje veel vind voor laatste nacht en avond un-winden.

Gisteravond om acht uur ging ik ‘even’ slapen omdat ik doodmoe was.
Toen ik om tien uur wakker werd dacht ik: laat maar – ik slaap lekker door.

Om 1 uur werd ik opnieuw wakker en dacht: de achterdeur is nog open. Oh well.
En om 2 uur: ik ben vergeten de knagers te avondvoeren! Gevolgd door: nou ja, ik voer ze straks om half 5 wel.
Om 3 uur stond ik op en voerde de knagers.
Die waren opgetogen (denk ik) want nu waren er geen kauwtjes die een kwartier later massaal op ze zouden neerdalen.

Weer naar bed. Om vijf uur opgestaan.
Zojuist opnieuw knagers gevoerd en weer wat narcissenloof verwijderd.

Nu roept het werk en ook Vroege Vogels dat helaas over de Europese Verkiezingen gaat die me niet zo erg interesseren en ik weet toch al wat ik stem.

O ja: Guus lijkt weer de oude.
En tracteren doet hij écht alleen op zijn verjaardag (vandaag geen muis/rat/vogel).

In Amerika at ik braaf. Erg braaf.
Ik at stoommaaltijden. Vis. Garnalen en zalm. En toen ik daar echt totaal op was uitgekeken af en toe kip (wat ik eigenlijk niet eet want ik ben geen vegetariër maar ‘kip’ staat voor mij gelijk aan de mishandelde zusters van Femke en Agnes).
Die stoommaaltijden hadden ongeveer 250 calorieën. En dan at ik nog 1 snee brood met gepocheerd ei als ontbijt en 1 snee brood met kaas als lunch en wat pretzels bij de borrel en dat was het dan.

Eerst viel ik een beetje af.
Short ging ruimer zitten.
Toen bereikte ik het punt van ‘ik móet vreten!’ zodat ik chicken tenders at.
Dat deed ik 3x.
En meteen was ik weer zo dik was ik was toen ik kwam.

Nu eet ik niet.
Wel ontbijt. En overdag een enkele snee brood (vandaag zelfs drie). Maar geen avondmaaltijd. Zelfs geen chips oid.
De laatste keer dat ik dat hier vertelde, dat ik zo’n periode had, kwamen er tips met ‘koop biologische aardappelen, die hoef je niet te schillen’.
Maar mijn probleem is helemaal niet dat ik geen aardappels wil schillen. Mijn probleem is dat ik blokkeer bij het idee dat ik voor mezelf zou gaan zorgen. Zelfs een boterham met kaas maken lukt me nu niet.

Gisteravond dropte ik dit op twitter.
Ook daar allerlei eet-tips. En 1 DM (direct message, onzichtbaar voor de anderen) van iemand die het herkende.
1 op 575 volgers – das wel heel erg weinig.
Kwa ‘herkenning’.

Wanneer je(ik) de halve nacht ligt te malen en om vier uur maar opstaat is overdag wat bijslapen erg welkom.
Dat het er niet van zou komen werd me duidelijk om precies negen uur toen de schaafmachine bij de buren in werking werd gesteld. Herrie!

Toen, rond half elf: stilte.
Tien minuten later nog steeds.
Ik gluur eens in de tuin van de buren en zie dat de schilder een kopje koffie drinkt.
Aha. Koffietijd. Hoe lang zou die duren? Zal ik het erop wagen en een poging doen? Al slaap ik maar een half uur, dat zou dan toch mooi meegenomen zijn.
Alleen: op dat moment heb ik net even geen gruwelijke slaap.

Een half uur later probeer ik het toch en ja hoor, dat zat er dik in: schaaaaaaaf.
Wat ik nu per uur kan vertellen want zo gaat het natuurlijk de hele dag en dan een kwartier geleden direct naast mijn bureau: schaaf! herrie! schaaf!!!

En nee, ik heb de schaver géén toestemming gevraagd om zijn foto hier te publiceren maar het gaat ook helemaal niet om hém, het gaat om mij en mijn leed.
Waarbij het wel grappig is te weten dat het morgenochtend Luilak is.
Dat kan er ook nog wel bij.

Beste Jeanne,

De reden hiervan is dat er vele duizenden spamberichten zijn verstuurd vanaf het bestand rev.php, welke aanwezig is in de map b2. Deze is samen met enkele anderen (c99.php, cp.php, hgn.php) kwaadwillend. De bestanden zijn niet geplaatst via FTP, waardoor ik er met vrijwel volledige zekerheid vanuit kan gaan dat de bestanden geplaatst zijn middels een lek in de website.
Mijn eerste vermoeden is dat dit plaats heeft kunnen vinden in verband met het uitschakelen van het hackfilter op het domein. Ik zie meerdere malen in logbestanden aanvragen die ons hackfilter normaliter zou afvangen. In ieder geval heb ik de de map offline gehaald omdat wij het versturen van spam uiteraard niet kunnen toestaan.

Natuurlijk helpt het niet: de hele nacht wakker liggen en dan om vier uur maar opstaan.
En wat ook niet helpt: dat gelazer met het Winkelscript zodat ik niets kan dóen (behalve dozen uitpakken).

Intussen een conflict met iemand die sterk is in passieve agressie.
Wat ik probeer te pacificeren (en nee, met sommige -niet zo slimme- mensen is “dit gaat helemaal mis tussen ons, we moeten praten” *niet* een optie). En wat aan me vréét. Zo erg aan me vreet dat er maar dit hoeft te gebeuren of het is over en uit met de pacificatie en de bom die in mij nestelt barst.

Tot helemaal overmaat van ramp: bij de buren heeft iemand een schaafmachine oid aangezet zodat in bed kruipen met dekbed over me heen en hopen op wat bij-slapen ook al afvalt als mogelijkheid.
En dan is er nóg een ‘nog iets’ die ik hier ook al niet kan vermelden.
Allemachtig.
Of ‘goeie help’ om met de ons helaas als presentator van het Radio 1 Journaal ontvallen Rob Trip te spreken.

Amper geslapen en om vier uur maar opgestaan.
Kom, dacht ik toen.
Laat ik (na het voeren der dieren waarvan Guus nog steeds amper eet maar verder niet ziek oogt) eens doorgaan met het verdelen van de Kinderboeken.
Sinds gisteravond kan dat nl: ze staan allemaal onder Nederlands en ik kan ze nu deels daar uit halen en in Engels zetten.
Alleen ontdek ik nu dat wat ik na dat overzetten uit NL heb verwijderd er nog steeds staat en dat een aantal boeken dubbel in Engels staan.
Althans: wanneer je die bekijkt in de Winkel.
Bekijk je ze in Beheer van de Winkel, dan staan ze daar maar 1x. Ik kan er dus niets aan veranderen.

Voeg hierbij een computer die giga-traag is en niet sneller wordt hoe vaak ik ‘m ook oude bestanden laat comprimeren en overbodig spul laat deleten. En voeg er nóg iets bij dat ik hier niet kan vertellen omdat ik niet 100% zeker ben wie dit log allemaal lezen.

Eerst was er de nacht waarin ik niet kon slapen door het onweer en Guus ook niet.
Voor Guus was het vannacht erger omdat hij bang was maar nu minder erg omdat hij lekker kan bij-slapen.

Ik stond om half vijf op en trof de helf van Twitterland aan de computer wat wel weer leuk was.
Toen Radio 1 Journaal en Fanlog. Daarna boodschappen. En toen naar bed. Waaruit ik tien minuten werd wakker gebeld door mijn uitgever: of ik het nieuwe omslag van mijn Hollende Kleurling wilde goedkeuren.
Ik bekijk, keur goed, geef 1 wijziging door en val weer in bed. Waaruit ik tien minuten later opnieuw word wakker gebeld. Dit keer door de buurman. Dat mijn gouden regen is afgebroken en op zijn grasveld ligt – of ik dat al had gezien (nee).

Wat ik wél had gezien: dat de twee eenden die vaak bij mijn vijver vertoeven er nu 1 ei hebben gelegd. Waar ze verder niets mee doen. Ik bedoel: ze broeden niet.

Amper twee dagen terug en doodmoe.
Hoe krijg ik het zo voor elkaar.