Op Fanlog staat een interview met Deborah Blekkenhorst: vroeger redacteur bij het Radio 1 Journaal die wel eens het krantenoverzicht mocht ‘mee’lezen, nu presentator bij Radio Kassa.

Het interview staat hier.

Dit is de factuur voor uw boekwinkeltje Jeannes Winkel
Tijdvak: 2009-02-11 tot 2010-02-11
Voor deze periode betaalt u 47.40 Euro.
waarvan 19% BTW 7.57
Dit bedrag zal binnenkort via automatische incasso van uw rekening worden afgeschreven
P.S. U heeft momenteel 113 titels geplaatst.

Dat was dus een leuk idee dat me tot nu toe nét uit de kosten haalde maar zeer weinig opleverde (en ik had er goed aan gedaan de termijnen in de gaten te houden en tijdig op te zeggen).

Ik bel met R. en bespreek een half uur dat ik érg veel moet doen en nergens toe kom.
Dan loop ik de tuin in en maak foto’s en zie opeens wáár de kauwtjes de laatste dagen al die takjes heen versleepten.
De schoorsteen van het huis waar Tashi woont.

Geloof het of niet (toevallig is het waar) maar nog deze week verkocht ik een Kalender 2009 voor 10 Euro.
Zodat ik de hoop niet helemáál heb opgegeven dat ik de kalenders die nu nog te koop staan nog kwijt raak ook.

Maar.
Vanuit de goedheid van mijn paashaashart een aanbod alleen aan loglezers alleen tijdens deze Paasdagen (die wat mij betreft nu al zijn begonnen):
Bestel iets, wat dan ook. En je krijgt er een door jou zelf uit te kiezen kalender he-le-maal gratis bij, als de verzendkosten daardoor niet hoger worden.
Het plaatje hiernaast laat slechts een deel van het aanbod zien.
Ik heb er nog véél meer. En mooi dat ze zijn! Als Collector’s item (sommige), om te gebruiken tot en met 31 december (allemaal).
Om te gebruiken voor scrapbookdingetjes (bijvoorbeeld).
En misschien weet je er zelf nog wel iets anders mee te bedenken.

Zet bij de Opmerkingen op het bestelformulier: ‘loglezertje’.

Ik mail:
“Natuurlijk valt dat niet tegen elkaar weg.
Als jij geen fout had gemaakt met je postcode had ik nooit het tweede pakje hoeven verzenden.
Dat jij dat nu retourneert (logisch toch? je had er geen recht op) spreekt voor zich.
En dat jij nu óók € 1,32 uitgeeft aan postzegels betekent toch niet dat de door mij uitgegeven € 1,32 aan postzegels daarmee vergoed zijn? En het envelopje toch ook niet?”

Klant:
“Oké, Jeanne, jij gelijk. Je zult mij er niet meer over horen.
Jij zult mij hierna NOOIT meer horen; noch een bestelling zien doen.
Het ga je goed….”

Aan mijn muur hangt een spreuk.
“I know there’s a Hell – I work in Retail…”

Ik vind geven moeilijk.
Het praktische, feitelijke “dit zijn mijn spullen maar nu mag jij ze hebben”-geven.
Ik doe het altijd onhandig en erna voel ik me zelden goed.

Het probleem: ik wil een gebaar maken maar ik wil de ander er niet mee overweldigen.
Dus bagatelliseer ik het gebaar. “Ik wou het tóch al weg doen, ik kan er niets mee, ik heb er niets aan, het alternatief zou de grijze bak zijn.”
Terwijl dat helemaal niet zo is.

Dan reageert de ander met: “Oh… nou, als je het tóch al weg wou doen, dan wil ik het wel hebben.”
En ben ik teleurgesteld want het was wel degelijk een gebaar, ik deed wel degelijk iets weg van waarde (al was het maar ‘waarde voor ev kopers in de Winkel’).

Of (variant): ik zeg over dingen die ik uit Amerika meenam “ze waren niet duur hoor, de meeste kocht ik in Dollar stores” wat dan deels waar is maar ándere dan de meeste kocht ik elders en alles bij elkaar was het wel degelijk een kado dat de enkele dollars oversteeg dit nog los van de erin geïnvesteerde moeite van het zoeken.
Zodat ook hier de ontvanger reageert alsof ik 2-3 Euro heb uitgegeven (“leuk, hoor”).

Allemaal mijn eigen schuld.
Omdat ik onduidelijk ben. Maar ik weet niet hoe het dan wél moet.
Behalve iets ‘wijs’ als ‘niet hechten aan dankjewel’.

[tip: de commentjes staan ‘aan’ maar een te heftige portie betweterigheid zou zomaar eens verkeerd kunnen vallen]

1) Er zingen de hele dag vogeltjes ondanks de gure koude wind

2) Op een stuk dat ik gisteren op Fanlog schreef, een góed stuk al zeg ik het zelf, komen veel reacties.

3) Sinds Eebje dood is maken de andere katten geen gebruik meer van de kattenbakken maar poepen en plassen ze in de tuin.
Vroeger moest ik de bakken 2-3x per week schoonmaken (ik deed het 2x en dan waren ze vaak hartstikke vies).
Laatst dacht ik: ze zijn schoon maar laat ik ze toch maar verversen, misschien helpt dat.
Daarna zag ik er Sammie 1x in plassen. En toen niet meer.
Das toch mooi makkelijk, dat ik de kattenbakken niet meer hoef te reinigen.

Nog meer positieve dingen op deze Positieve Dag.

1) Vanochtend lag er een dode muis voor mijn bureau: een kadootje van Guus – wat ontzettend lief!

2) De twitteraccount van Menno Reemeijer twitter.com/mennor was opeens weg. Maar gelukkig: hij bleek de naam te hebben veranderd in twitter.com/mennoreemeijer – hij *is* er dus nog!

3) Het was niet mijn schuld en ook niet die van TNT Post dat het pakje niet bij de klant was aangekomen.
Ik dacht opeens: stel dat de klant een verkeerd adres heeft opgegeven?! en zocht haar op in de Telefoongids en checkte het toen ook nog in het Postcodeboek en jawel – haar postcode eindigde niet op 37 zoals ze had opgegeven maar op 67.
Ik mailde haar dat maar hoorde niets dus deed het pakje toch maar op de post aangezien ze er haast mee had.
Drie uur later: ze had het eerste pakje alsnog ontvangen, had ik het andere al gepost?
Dat had ik, zou ze dat zodra ze het ontvangt terug willen sturen?
En… dat *wil* ze! Goed, hè? Zo is ook dit weer goed afgelopen.

Vandaag bedacht ik opeens dat ik behalve al het andere ’te doen’ ik ook nog moet wennen aan mijn nieuwe fototoestel.
Om zeker te weten of ik het wel wil meenemen of dat ik toch maar houd bij de Mju-780.
De laatste fotografeert niet erg scherp maar is wel lekker licht.
De Mju-9000 moet zich dus bewijzen als een betere kiekerd in winkels (want alleen daar gebruik ik het kleintje voor).

Toestel is mee naar de Plusmarkt maar pas bij de kassa denk ik eraan.

Mm. Die foto valt me niet mee.
De compositie is niks (dat is mijn schuld) maar echt scherp vind ik ‘m ook niet. Terwijl-ie me nb verraste door te gaan flitsen – ik dacht dat ik dat had uitgezet.

Nog een keer buiten dan maar.
Ook niet echt fraai.

En ik gelóóf dat er toen in het beeld iets stond over dat het donker was (daarin had de Mju-9000 helemaal gelijk) maar kan nu in de handleiding niets vinden. Wel valt me opnieuw op hoe veel dat toestel kán. Waar ik nog niet eens aan toe kom en misschien wel nooit.
Alleen weet ik nu nog niet of hij in een winkel beter fotografeert dan de 780.
Donderdag dus allebei meenemen. En hopen dat meneer Plusmarkt daar geen bezwaar tegen heeft.

Vandaag is uitgeroepen tot de Dag van het Positieve Denken.
Ik verplicht me per tekst-logje 3 positieve dingen te noemen.
Mocht ik een foto plaatsen dan hoeft dat niet – het moet niet meteen te gek worden.

1) Er is een kans dat de pimpelmeesjes ook dit jaar weer in het vogelhuisje naast mijn slaapkamerraam trekken.
Ik zag er twee samen ingaan en weer uitkomen. Dat kán betekenen dat ze het huis hebben geïnspecteerd en hebben vastgesteld dat de vorige bewoners wel érg veel troep hebben achtergelaten en dat het ook behoorlijk begint te tochten. Zodat ze eerst nog eens elders gaan kijken.
Het kan óók betekenen dat ze bij mij komen wonen en daar ga ik nu van uit.

2) Jeanine Hennis is jarig.

3) Het probleem met de klant die de bestelling niet had ontvangen is opgelost: ik stuur alles gewoon nóg een keer.
Nu ga ik naar de Plusmarkt (de brievenbus in Graft is al driekwart jaar geleden verwijderd, die lag halverwege) zodat ik meteen nog wat boodschappen kan doen.
Waarbij ik dan weer Lentebloeierzegels krijg. Die ik kan geven aan Mariette. Zodat die perkplantjes kan planten.
Eind goed, al: voortreffelijk.

Vorderpfoten und ein Köpfchen ragten aus den Trümmern – so begann das Tier-Wunder von der Severinstraße! Mehr als vier Wochen nach dem Einsturz des Stadtarchivs wurde nun ein Kater lebend aus den Trümmern gerettet!
Galerie
Es war am Montag um 15.15 Uhr: Ein Bergungshelfer entdeckt die Pfötchen und den Kopf des getigerten Katers. Vorsichtig trägt er die Trümmer um das Tier ab. Und merkt: Der Kater lebt!

Schnell ist das Tier identifiziert: Es ist Felix. Nach dem Kater wird seit dem Einsturz gesucht, Frauchen hat rund um die Unglücksstelle zahlreiche Suchplakate aufgehangen.

Nun das Wunder: Felix hat den Einsturz überlegt und vier Wochen in den Trümmern überstanden. Abgemagert ist er, der kleine Kater. Aber nach einem Besuch beim Tierarzt steht fest: Es geht ihm den Umständen entsprechend gut!

(bron)

klik!