Er moet zó veel dat een te-doen-lijstje vandaag niet volstaat.
Een rooster dus (en eerst twitter uit – ziezo, gebeurd)

10.15-10.30 op stoom raken en ook
– aanslag IB 2007 kopiëren en in envelop doen voor SVB
10.30-11.30 Engelse literatuur invoeren in de Winkel

11.30-12.00 whatever

12.00-13.00 Engelse literatuur invoeren in Winkel

daarna
– bestelling magnetengroothandel afronden
– cd’s branden en opbergen
– planning maken ‘wat te doen voor vertrek naar VS’
– mailtje schrijven waar ik tegenop zie
– slapen (en hopelijk niet weer 2 uur lang aangezien ik doodmoe ben)
– lezen in het boek waarin ik een week geleden 30 blz las
– mezelf aanpraten dat het leven leuk is

Erg leuk filmpje, helaas niet hier te plaatsen (mag niet) dus zelf klikken.

“Hey, did you see this on the news? I thought this was nice. Over the weekend in Washington, DC, First Lady Michelle Obama was at a homeless shelter serving food to the homeless. Wasn’t that nice? Reaching out to the middle class. I thought that was fantastic.” — Jay Leno

“And former President George W. Bush says he’ll start a national speaking tour soon. You know, as soon as he learns how to speak.” — Jay Leno

“President Obama today came out against human cloning, but I think he might be a little hasty here because there should be exceptions. For example, let’s say Obama can find a nominee who has paid his taxes. Clone that guy.” — Jay Leno

“How about this satellite they just launched that will look for Earth-like planets in our galaxy that might contain life? They say they’re trying to answer the question, ‘Is there intelligent life on other planets, and if there is, will they loan us money?'” — Jay Leno

“Ga je weer naar Arizona” mailt iemand.
Dat is nog een betrekkelijk neutrale vraag.
En misschien bedoelt hij wel ‘alwéér’ – maar dat staat er niet.

Zelfde dag (dit was gisteren) andere mail.
“Ga je nog ergens naar op vakantie behalve naar Amerika.”
Dat lijkt al meer op: kun je niet eens iets originelers bedenken.

Het antwoord is niet alleen: ik ga naar Amerika en alleen naar Amerika en inderdaad wéér naar Arizona.
Het antwoord is zelfs: ik volg mijn vaste route met de vaste motels.
En (nog erger): alles is al vastgelegd.
En (het wordt nu écht eng): eenmaal daar doe ik in grote lijnen wat ik altijd daar doe.

Ik, gewoontebeestje.
Wel grappig dat ik dit soort toegewijde trouw nooit erg bij mensen heb gevoeld.

Jarig dus: hij wordt/is 49.

Deze foto is van een paar jaar geleden toen hij zijn haar nog blond verfde. De laatste tijd is het haar donker met wat grijs.

Hij lijkt het erg naar zijn zin te hebben op de televisie. En komt dus nooit meer terug naar het Radio 1 Journaal.

We missen hem. Ik mis hem. En zijn ‘Mooie Dag’.

Was het zo of lijkt het zo dat dagen vroeger langer duurden.
En dan bedoel ik met vroeger niet toen ik kind was.
Ik zit te denken (komt door de dag, ik weet het) aan toen ik nog mijn man had.

Zaterdag was: vroeg opstaan. Samen de krant lezen in bed, dan hij schaatsen, ik aan het werk.
Dan hij terug van schaatsen met loempia’s uit Purmerend die ik opwarmde.
Lunch.
En daarna was er nog héél veel dag over. Tussen half twee en elf uur (oid).
Waarin we van alles deden. Maar als je me nu vraagt wát?
De tuin – maar toch niet elke zaterdag.
Allebei wat werken? Kan.
Soms kwam er bezoek en dan moest er iets met tafel dekken en eten voorbereiden.
Of we gingen op bezoek en dan moesten we eind van de middag in de auto.

We keken tv.
En in de zomer borrelden we eerst in de achtertuin.

Nu loopt de ochtend over in de middag waarin ik slaap en ‘dingetjes doe’ zonder dat er iets uit mijn handen komt.
En het is alweer avond en ik moet eten klaar maken voor de knagers.
Got wat ben ik moe.

Vandaag is het precies elf jaar geleden dat mijn man is dood gegaan.
Toen viel 7 maart ook op een zaterdag.
Het is ook precies twee weken geleden dat Eebje is overleden.
Ik had verwacht dat het een kutdag zou zijn maar tot nu toe valt het erg mee.

Ik ben vroeg opgestaan, ik heb Radio 1 Journaal geluisterd (helaas werd mijn verzoekplaat niet uitgezonden), ik heb getwitterd, ik heb het zondagartikel voor Fanlog óver twitter afgemaakt.
Daarna heb ik in de tuin wat dode strengen verwijderd.

Nu zou ik van alles willen doen.
Zoals VK lezen (maar o, wat is die krant dik! Zo dik dat het me zwaar valt eraan te beginnen).
Of cd’s branden. Ik heb er nog erg veel op de PC staan die op schijfjes en in hoesjes moeten opdat ik er een keuze uit kan maken voor de reis.

Ook zou ik boeken kunnen invoeren – ben deze week zo druk geweest met dieren dat dat er nauwelijks van is gekomen.
‘Opruimen’ is ook geen slecht idee.
Of: in diepe stoel kruipen met leuk boek.

Maar ik ben moe, moe, moe en ga dus maar weer eens slapen.
Jammer van de dag. Waarvan ik straks nog een restje hoop mee te pikken.

Wanneer ik dood ga hoop ik dat ik niet achterblijf als ghost in Ghostwhisperer.

Dat ik ok, dat was het dan kan denken. En: huppakee – naar het witte licht.
Maar ik begrijp ze goed, die rondhangende geesten. Met onafgehandelde zaken.
Met gekwetste gevoelens. Met bagage.
Want ik wil niet zeggen dat ‘rancune’ mijn middelste naam is (dat is nl ‘attent’). Maar ik kan me een hoop voorstellen bij bozig blijven hangen.

Dezer dagen heb ik te maken met een aantal mensen wier middelste naam wél ‘rancune’ is. En ‘rancune’ vind ik nog tot daar aan toe.
Maar ‘rancune’ in combinatie met passief-agressief en niets uitspreken maar alleen dóen zodat ik moet vragen… “zit je mogelijk iets dwars?”
Dat maakt bij *mij* iets los.
Nl: woede. Gewone pure woede. Beng-beng met de handtas op het hoofd meppen woede.
En écht, ik snap niet waarom mensen die boos (op mij in dit geval) zijn niet gewoon zeggen: ik ben boos op je want….
Al was het maar omdat weinig *mij* zo woest maakt als dat gluiperige indirect nijdig zitten zijn, dat het tapijt onder je uit sleuren en dan doen alsof dat echt geheel per ongeluk gebeurde en: ‘boos? ik? nee hoor – hoezo?’

De Nederlandse vrouw neemt het niet zo nauw met intimiteiten buitenshuis. Seks met een collega heeft 33 procent wel eens gehad, 90 procent vindt een aanraking van een bekende prima, 30 procent heeft er geen moeite mee zich door anderen dan haar eigen man op de mond te laten zoenen en ruim de helft van alle vrouwen vindt het leuk te worden nagefloten.

Veel vrouwen vinden het helemaal niet zo erg om te worden nagefloten, vooral als het ook nog door een knappe man gebeurt, zo blijkt uit onderzoek. Foto: Roel Dijkstra Dit blijkt uit onderzoek dat VROUW heeft laten uitvoeren onder 1500 lezeressen. Verder blijkt dat vrouwen aanzienlijk meer pikken van een mooie man dan van een lelijke.

Op de vraag of een tik op de billen als ongewenst wordt ervaren, antwoordt 30 procent dat dit afhangt van de uitdeler. En zo is een op de zeven vrouwen bereid met de baas naar bed te gaan in ruil voor promotie, met de kanttekening dat hij er wel leuk moet uitzien.
(bron)

“Dag Jeanne met Arthur van Rajapack.
Rajapack heeft dit jaar uitgeroepen tot het jaar van de kostenbesparing.”

Ik schiet de lach. Wat leuk en origineel gevonden!
Nu treft Arthur me toch al in een goeie bui want Guus zag ik niet meer sinds die toen R. kwam om tien uur het huis ontvluchtte. Ik riep uit het raam, vanaf de schuurdeur en in de tuin.
Om vier uur: nog steeds geen Guus (R. was om twee uur al weg) en ik ben in gedachten al affiches aan het maken wanneer meneer van boven komt. Lekker warm lijfje, lag gewoon ergens te maffen. En wou best rosbief. Toen belde dus Arthur.

Die mag me een aanbod doen. 10% korting op plastic zakjes die ik wel bij ze bestel.
Heb ik nog genoeg van, maar misschien de blisterverpakkingen?
Zou ik moeten nakijken en dat kan deze week niet want ik heb het heel druk.
“Dat is alleen maar heel goed!” lacht Arthur en “nou en of” doe ik (wijselijk verzwijgend dat druk is met 1) Jozef halen 2) caaf Carla naar de dierenarts voor een prik 3) op Tashi passen 4) konijn Potter weer ophalen bij R.).

Wat heel erg is: hard toeterend, raampjes open, vrolijke muziek tetterend uit de autoradio dwárs door een begrafenisstoet rijden.
Niet doen. Is schandelijk.

Wat net zo erg is: in een dorp rustig rijdend vanaf de Plusmarkt langs de kerk rijden waar dorpelingen zich verzamelen. Meesten gekleed in het zwart. En dan nog een paar groeten ook (geen groet terug, alleen strakke blikken).
Schande. Omdat er een begrafenis aan kwam. Waar ik niets van wist.
Ik wist niet eens dat er een dorpeling dood was.
Wat de allergrootste schande is vermoed ik.