Het voordeel van ’s nachts wakker liggen omdat de ene nare droom de andere opvolgt en slapen steeds minder aantrekkelijk wordt: je hoort nog eens wat.
Zo kan ik bevestigen dat sinds vannacht 4 uur de Polderbaan weer in gebruik is.
En: was daar verderop in de polder niet de scholekster?

Vanochtend mag ik met L. en Tashi een rondje Middenweg lopen.
En ja hoor: de scholekster.
Verderop: baltsende kieviten.
Veel ganzen ook (maar die staan juist *niet* voor lente denk ik, die vreten zich vol om élders een gezinnetje te stichten).

We zien de kiekendief. Maar ik ben niet goed genoeg in kiekendief om te weten of het die is die hier overwintert of die in onze rietkragen broedt.
Aan het eind van de Middenweg nóg een roofvogel. Geen idee welke. Straks eens kijken of er iets aan de wazige foto valt te zien.

Ik wou dat de grutto terug was. En dat de tuin weer groen was.
Ik wil de complete lente and I want it nów.

Die radeloze mensen vertelden stuk voor stuk dat ze ten einde raad waren omdat ze officieel nog niks wisten en dat ze uiteraard vurig hoopten dat hun geliefden het overleefd hadden. Jammer, dacht ik, omdat dat soort beelden mij altijd veel te cliché zijn.
Ik wacht al jaren op het moment dat een in de aankomsthal wachtende mevrouw heel nuchter vertelt dat ze hoopt dat haar man het niet overleefd heeft omdat haar huwelijk met hem toch al jaren een hel is.
Of dat ze een koel betoog houdt over de vrouw met wie haar echtgenoot op reis is. Zogenaamd zijn secretaresse, maar ondertussen! Lijkt me prachtig als ze vertelt dat ze hoopt dat dat dertig jaar jongere tyfuswijf haar beide benen moet missen zodat haar man haar de rest van zijn leven mag duwen!
Maar dat soort beelden zien we nooit.

Een week geleden werd Eebje ziek en ik *wist* het: die gaat dood.
Wat ze de volgende ochtend om 5.40 uur ook deed.

Sindsdien gebeurt er het 1 en ander en doe ik het 1 en ander en ben ik vooral bezig met ‘bestaan’ en het me aantrekken als klanten naar doen. Dat doe ik altijd maar nu nog meer.

Ik zit op een lijst van vrouwen waarop we elkaars wel en wee bespreken.
Ik doe ‘zo’n beetje’ mee. Eigenlijk, bedenk ik na deze week, doe ik meer mee op twitter.
Nou, niet ‘méé’-mee. Maar toen Eebje dood was meldde ik het daar meteen en daar kreeg ik aardige reacties (en ook heel veel niet-reacties, ik wil het niet mooier maken dan het is). Maar op die lijst meldde ik het niet eens.

Een paar dagen geleden reageerde ik wel zelf op iemand.
Bozig. Waarna de hele lijst over me heen viel (behalve diegenen die het mogelijk met me eens waren maar die -verstandig- dachten: als je met zo’n tekst onder de bagger wordt gestort kun je beter je mond houden).

Ik ben niet goed in groepen.
*In* die groepen zitten er ook teveel trutten (v/m) van klasse waarmee ik helemaal niks te maken wil hebben maar die áls ik eens iets zeg altijd over me heen vallen.

Conclusie: ik ga de groep/lijst maar weer eens verlaten.
Als waar je verkeert geen warm nest blijkt – wat is dan the point van er verkeren?

Ik bied een boek aan voor 8 Euro (na vlijtige research, de concurrenten die ik kon vinden zitten boven de tien) en weeg het en kom -vlg. TNT-tarieven- op € 3.50.
Een Belgische klant bestelt het boek, ik weeg het nogmaals, leg uit dat het 585 gram weegt en dus valt in pakket naar België tussen 500 en 2000 gram = € 7.40 en breng voor verzendkosten € 7.75 in rekening.
Ja! deze geldwolf wil ook haar bubbeltjesenvelop voor 1x ietsje gecompenseerd zien.

Vandaag een mail.
“Beste,
Ik moet afzien van deze verkoop aangezien de verzendkosten elders lager liggen (vanuit Nederland, maar zelfs ook vanuit Engeland) en de samengestelde kost in het geheel ook lager is.”
Waar ik dus niets van snap want hoe kan iemand lager gaan dan die € 7.75 (behalve met een paar dubbeltjes door geen envelop te rekenen).

Nóg een mail van een klant.
“Goedemiddag,
Dit was een testbestelling, dus deze bestelling klopt niet!
Ik heb nog 2 vragen:
Is het niet mogelijk meerdere kikkers van hetzelfde soort te bestellen? Want dit lukt me nu niet.
Ik ga ervan uit dat de bezorgkosten per zending zijn? Dus stel: ik bestel in totaal 20 kikkertjes, dan ben ik toch € 13,25 (20 x € 0,60 + € 1,25) kwijt?
Alvast bedankt voor de informatie.”

Ik schrijf iets terug over: lees eens de leveringsvoorwaarden. En zie eigenlijk nu pas wat een idiote mail dit is: 20x 1 kikkertje dat meer weegt dan 20 gram dus op de post gaat voor € 1,25 per stuk en dan voor 20 exemplaren óók € 1.25 verzendkosten?

Hiernaast staat een poll.
Als ik rijk was zou ik… ophouden met werken. Dat is 1 optie.
Maar ik heb niets tegen werken.
Alleen zou ik willen dat ik kon kiezen wie ik me verwaardigde te bedienen als klant.

Ook bel ik het CBR.
Althans, dat probeer ik.

De hele ochtend krijg ik een ingesprektoon – zo 1 alsof de telefoon eraf ligt.
Dan, om kwart voor twaalf: “er zijn nog 5 of meer wachtenden voor u, wij adviseren u later terug te bellen”.
Ha! denk ik, lekker niet. Ik ga gewoon wachten.
Dat doe ik dus drie kwartier en dan zijn “al onze medewerkers nog steeds in gesprek” en word ik wat ranzig van dat “heeft u nog een ogenblik geduld alstublieft”.
Drie kwartier vind ik genoeg – ik leg neer.

Om half twee weer die “vijf of meer” en ik hang meteen op. Om twee uur nog een keer en nu besluit ik het er maar weer eens op te wagen.
Na twintig minuten verbreek ik wat moet doorgaan voor een ‘verbinding’.
Omdat ik denk: dadelijk héb ik iemand te pakken en wedden dat die zegt dat die het ook niet weet en dat ik maar rustig moet afwachten?
En dan kan ik wel dramatisch doen, maar dat doen al die andere bellers die de lijn bezet houden natuurlijk óók. Want als die geen drama voelden, zouden ze ook niet bellen.

“In an interview with Fox News, Gov. Sarah Palin’s daughter, 18-year-old Bristol Palin — remember Bristol Palin, who had the baby? Well, she talked in the interview. She said, ‘A year ago, I never would have thought I would become a mom or that my mom was going to be chosen to be a vice presidential candidate.’ Oddly enough, both things happened because some guy failed to take the proper precautions.” –Jay Leno

“And Secretary of State Hillary Clinton is in Asia. She is in Japan, or as Bill was heard telling a woman in a bar last night, ‘We’re separated.'” –Jay Leno

Ook dit was weer een dag die vliegt.
Waarop ik niks deed waarvan ik nu zeg ‘goh, dat deed ik toch maar’.

Ik heb een paar pakjes verzonden.
Ik heb een paar artikelen in de Winkel gezet.
Ik heb Fanlog gedaan.
Ik heb met R. bedacht (of liever: hij bedacht en ik zei ‘goed idee’) welke opera-serie we volgend seizoen gaan volgen.

Ik heb uitgezocht dat ik zondag de plaatsen voor de terugreis bij KLM mag vastleggen.
Ik heb gehoopt op dat CBR écht mijn aanvraag verlenging rijbewijs zou ‘bespoedigen’ nl naar nu (quod non).

Ik heb wat getwittert.
Ik heb gedacht: vroeger kende ik ook artsen, nu niet meer. Nu ken ik sowieso bijna niemand meer. Ik heb gedacht: zal ik mijn huisarts bellen (als dat al kan). Of: zal ik bij ‘m langs gaan.
Maar mijn huisarts is een jonkie in een dorp, hoeveel ervaring heeft hij met rijbewijzen enzo. En hoeveel ‘vriendjes die neuroloog zijn’ zou hij hebben.

Zo vloog de dag voorbij.
Morgen om half zes begint de volgende.

“And, you know, you got to admit, President Obama gives great speeches. Like, today, instead of just saying, ‘Oh, from North to South,’ he said, ‘From the windy plains of the Dakotas to the sunny skies of Arizona.’ That sounds so much better than, ‘From the sleaze ball criminal element of Wall Street to the broke-a@# beaches of California.'” –Jay Leno

“And there are a lot of new taxes coming. California state legislators want to solve our state’s giant deficit by taxing marijuana. Meanwhile, Oregon wants to increase a tax on beer, while New York wants to tax Internet porn. You know what this means? By the end of spring break, this whole thing could be paid for.” –Jay Leno

“Well, here’s something I learned on the Discovery Channel. Researchers say that animals actually plan for the future. And I think it’s true. For example, do you know that most animals sold all their stocks at the end of 2006?” –Jay Leno

“And one of the hardest hit businesses in this failing economy is plastic surgery. Fewer and fewer people are getting plastic surgery. How ironic is that? The one time you really need a smile on your face, you can’t even afford to get it.” –Jay Leno

Ik krijg de wereld voor een belangrijk deel tot me via het Radio 1 Journaal.
Ik schrijf erover voor Fanlog. Ik moet er dus iets van vinden.

Soms vind ik van heel veel iets en heb ik onvoldoende tijd om daar over te schrijven = jammer.
Soms vind ik van weinig iets en dwing ik mezelf tot twee, hoogstens drie stukjes.
Mijn favoriete onderwerpen zijn *niet* economie en buitenland.

De laatste dagen is het enige onderwerp, nou… 85% ‘kredietcrisis’.
In de ochtend negeer ik dat. In de middag neemt Hansje het voor haar rekening.
Vandaag deed die niet mee.
Dan schrijf ik dat ik geen zin heb.
Wat mogelijk niet sjiek is.
Maar – oh well.

Ik heb geen zin in die crisis! Ik doe er niet aan!
(dat wordt dus hard dobberen de komende maanden)