Vandaag dus, behalve wat ik al noemde.

Beetje schaatsen geluisterd en schaatsen gekeken en rest van de tafel (kwa post) opgeruimd en toen was het geordend in stapeltjes en er moet nu nog een hoop écht doorgeploegd en beslist welke Goede Doelen ik geld in *blijf* pompen omdat het er verdomd veel zijn zo aan het eind van het jaar.

Verder een aantal reli-boeken in de Winkel ingevoerd. En me daar ongemakkelijk bij gevoeld.
Omdat bij de Kadotips staat: ‘Jeanne’s Kadotips’. En als ik eerlijk ben sta ik niet bij elke Betty Boop-ovenwant te stuiteren van opwinding omdat ik die zo mooi vind. Maar dat is ‘een kwestie van smaak’. Terwijl reli-stuff behoorlijk veel heftiger is.
En: ik kan het niet beoordelen.

Ik lees de achterflap, ik blader dóór, ik lees een recensie online maar ik heb in feite geen benul van wat zo’n boek behelst.
Is het inspirerend, spiritueel, een mooie andere kijk op het leven?
Of is het hartstikke griezelig zoals die vrouw die zegt dat als je kanker oid hebt je het aan jezelf hebt te wijten want als je geen kanker wil dan knok je er met je mind tegen dus als je wel kanker hebt dan heb je niet genoeg geknokt dus eigen schuld.

Het interessante (confronterende is een beter maar naarder woord dus dat zet ik tussen haakjes) aan netwerken is dat onvermijdelijk mensen van vroeger vragen:
* of ik gelukkig ben
* hoe het met m’n Winkel gaat

Gelukkig ben ik.
In elk geval niet ongelukkig en dat is zat.

Dan ‘hoe het met m’n Winkel gaat’.
Het antwoord hangt een beetje (erg) af van het moment dat de vraag wordt gesteld.
November en december waren klappers.
Januari kabbelt aan en voort.

Zou ik ervan kunnen leven?
Nou – misschien op bijstandsniveau. Maar dat zou het inkopen in Amerika dan weer knap lastig maken.

Wat de laatste maanden goed is gegaan:
Ik ben hoger in de zoekmachines gekomen met Betty Boop (zodat zij loopt als een treintje).
Ik laat me niet meer naar de brievenbus jagen door klanten die 2 stickers bestellen, kattig doen en dan ook nog eens superdeluxe service eisen.

Wat niet zo goed is gegaan:
Sinds het voorbij zijn van de feestdagen kabbelt het zo’n beetje.
Met af en toe een klant die veel bestelt en die ik vertroetel en die mijn service helemaal te gek vindt om te mailen: *misschien* kijk ik nog wel eens in je winkel.
Dat zet geen zoden etc.

Tenslotte.
Ik heb nog zoveel kalenders voor 2009 over dat ik er in mijn eigen huis elke muur mee kan behangen.
Wat ik niet ambieer.
En wat dus ook betekent: verkeerd geïnvesteerd tenzij ik snel (de tijd voor de kalenders van 2009 loopt rap af) een list bedenk.
Maar: wát?

Verder was ik nogal woest in slaap gevallen en eigenlijk ook woest opgestaan.

De afgelopen weken ontstond binnen Twitterkring(en) een hype/rage.
Poken. Dat is een gadget (wát precies is in dit verhaal niet van belang).
Ik kocht er 1. En duwde die (dat zei het doosje) in een usb-ingang.
Waarna er niets gebeurde.

Zodat ik de verkoper vroeg: wat nu.
“Erop drukken” zei die. Eh.. waarop? (ik drukte overal op maar niks).
Nu kreeg ik een code.
Maar: waar moet ik die invullen? En echt, ik probeerde alles dat ik kon bedenken.
Toen: er komt een handleiding, vanavond (vrijdag) of morgen.
Zodat ik gisteravond om een uur of elf maar eens voorzichtig informeerde waar hij bleef.
Ik moest het maar op internet vinden, was het antwoord.
Zodat ik wild-woest het kreng kado deed aan een ándere Twitteraar (want zo kwam ik aan de poken) die me al geDM-ed had dat hij ‘m wel wou overnemen.

Dit verhaal in het kader van ‘service aan de klant’ en hoe ver je daarmee komt.

Dit is mijn rustdag. Althans, dat zou het (zéér: relatief) moeten zijn.
Dus slaap ik uit tot acht uur en schrik dan wakker van de kippen die geen water hebben.
Zodat ik vijf minuten later in de tuin alles voer dat voer (en water) op prijs stelt.

Dan meld ik degenen die in deel 6 van de serie zijn opgenomen dat hun bijdrage vandaag op Fanlog staat.
Met persoonlijke briefjes (is wel het minste).
En geef ik de Tip van de serie door aan Medialog.
En hier. En op hyves. En op Twitter.

Om daarna vast te stellen dat er een giga-fout in het artikel zit.
Een link naar geluid waarover ik gisteren al dacht dat hij niet klopte maar anderen zeiden dat het goed was, die wás er niet.
Er zat op dat punt in het artikel een groot zwart gat.
Shit shit shit!

Wit gat gerepareerd.
Toen kon de Vrije Zondag beginnen.

Vandaag staat de allerlaatste aflevering van de serie Hoogtepunten van mensen van het Radio 1 Journaal op Fanlog.

Correspondenten Wouter Meijer, Wabe Roskam en Michel Maas bieden een blik op hun wereld (die niet die van Obama is).
Verder politiek redacteur Ruud Slotboom, presentator Bert van Slooten en economisch redacteur Peter van den Meerschaut.
Lees wat hun harten het afgelopen jaar sneller deed kloppen en waar ze met plezier of een andere emotie aan terugdenken.

Het artikel staat hier en commentjes dáár zijn zeer welkom.

Ik ben steeds drukker aan het netwerken.
Ik zit nu dus ook op Facebook. Leuk.
En waarom? Ik kan er geen sterk verhaal bij houden.
Het is het verschijnsel van op goed geluk je ergens aanmelden, vrienden vinden, via die vrienden nóg meer vrienden. En dan de blije verrassing wanneer iemand me accepteert als vriendin en de nog blijere verrassing wanneer anderen *mij* benaderen.

En dán?
Tja. Dan niks eigenlijk.
Een enkel ‘hallo’-mailtje.
Of een ‘paar zinnen even bijpraten’-mailtje.
Dat zijn eigenlijk de beste.

Soms ontstaat er een écht contact. Dat is even interessant en dan zijn we eigenlijk uitgepraat.
Echt vervelend vind ik de mailtjes van mensen die ik destijds al nauwelijks gekend heb en die me bestoken met vragen over hoe het nu met me gaat.
Vroeger gaf ik beleefd antwoord. Nu niet meer.
Ik beschouw het maar als het Amerikaanse ‘how are you doing’ waarop ‘fine! and how are yóu?’ volstaat.

Nieuwslezer Rik van de Westelaken, die een bacteriële infectie opliep, is nog niet helemaal de oude.

Rik liep de infectie in september op tijdens de paralympics in China. Hij is aan de betere hand, maar voelt zich volgens Shownieuws nog te slap om weer aan het werk te gaan.

(Bron)

Foto Leendert Jansen

Onze drogisterijen en een van de online winkels die echt zorg voor hun reputatie, en je moet niet bang zijn.

Alle drugs worden aangeboden tegen een betaalbare prijs, zal worden verpakt en verzonden discreet in de nacht voor elk land in de wereld tuttoil.

Een plattebeeld-tv hoef ik voorlopig niet.
Zoveel tv kijk ik niet en eigenlijk vind ik het onzin zolang de andere (8 jaar oud?) het nog doet.

Maar een platte monitor – het lijkt erg aantrekkelijk.
Om ruimte te scheppen bijvoorbeeld.

Ik lees op een lijst: een Samsung SyncMaster (940bw) is goed.
Ik google en lees over problemen met een videokaart in oude computers.
(Met hulp) uitgezocht wat mijn videokaart is: ATI Radeon 9600 Family (Microsoft Corporation) en Radeon 9600 SEC Family (Microsoft Corporation).

Dus vraag ik op diezelfde lijst: kán dat samen?
En krijg als antwoord dat ik moet zoeken naar nieuwe drivers en “Verder kun je dan natuurlijk ook zoeken of je kaart en je beoogde nieuwe beeldscherm samen werken” wat ik ervaar als een RTFM.

Toch voer ik in google m’n videokaart in met die monitor.
Wat tot niets leidt, althans tot niets dat ik snap.

VN belt. Dat mijn (zoveelste) tijdelijke abonnenement over een paar weken afloopt.
De aardige man aan de telefoon ‘mag’ me een aanbod doen.
Een half jaar voor 49 Euro.
Ipv 84 Euro.

Dat scheelt een hoop, geef ik toe.
Alleen: ik haal VN nooit uit het bandje.

En zoals wel eens van het 1 het ander kan komen besluit ik tijdens het schaatsen de tafel beneden te gaan opruimen, althans de stapel post.
Ik vind inderdaad veel VN’s-in-het-bandje en idem Tips&Trucs.

En: de brief om bezwaar te maken tegen het Elektronisch Patiënten Dossier.
O ja, dat moest ik ook nog doen.
Maar: het had gemoeten voor 15 december = vier weken geleden.

Zal ik het toch doen? Wat gebeurt er dan?
Gooien ze het bezwaarformulier lachend in de prullenbak? Maken ze de envelop niet eens open?

Waar vind ik trouwens dat Burgerservicenummer?
Op mijn paspoort (meest recent vernieuwd) zie ik niets dat daarop lijkt. Rijbewijs is bijna tien jaar oud.

Wat had ik vandaag allemaal kunnen en willen doen en wat heb ik gedaan.
Veel en: niet zoveel.

Ik heb een stuk of vijf boeken ingevoerd.
Ik heb wat gemaild met klanten.
Enkele ervan waren zeurkousen.

R. was hier en we hebben knagers- en kippenvoer gehaald.
En kattenzand.

Bij Ranzijn stonden veel klim- en krab- en ligrekken voor katten waarvan wij ons afvroegen of daar ooit een kat spontaan gebruik van maakt.

Nu heb ik House gekeken en ben ik moe.

Resultaat

Leuke tip via Twitter (en als het goed is kom je er via aanklikken van het plaatje).

Ik stop met de dvd’s.

Muziek downloaden en branden: leuk.
Als het met de tv-series makkelijk gekund had: nog leuker.
Nu dat niet kan en alleen frustratie oplevert: owel.

Dan heb ik ze maar niet of ik koop ze of krijg ze of ik heb ze inderdaad gewoon *niet*.
Ben ik jarenlang gelukkig zat mee geweest.

Op de radio: de helft van de Nederlanders heeft een plat tv-scherm = erg mooi.
Zou ik gelukkig zijn als ik het had?

Het goede nieuws: ik ben nog steeds online met xs4all.
Wel heb ik de indruk dat alles trager gaat dan met ziggo. Maar dat kan verbeelding zijn.

Vandaag dacht ik (avontuurlijk): laat ik weer eens proberen een dvd binnen te halen.
Ik zag staan: deel 9 en 10 van The Mentalist.
Daar bleek een fout in te zitten.

Toen dacht ik: ach, waarom niet – deel 1 t/m 8 dan maar.
Een uur later stonden die op mijn harde schijf. En tien minuten daarna had ik ze met PAR gescreend en laten repareren.
Waarna ik ze wou uitpakken en toen een foutmelding kreeg.
En er weer schoon genoeg van had.