Ik doe mijn best. Echt.
De eerste vijf of zo collectieve kerstwensen liet ik van me afglijden als ware ik mijn lieve kwakertje.
Bij collectieve wens 6 en 7 kreeg ik iets van ‘knars’ tussen de tanden maar nog steeds: geen krimp.
We zijn nu nog een collectieve wens of 5-6 verder en mijn korte lontje begint te smeulen.
Lieve beste collectieve kerstwensers (en dan mn diegenen die ze niet alleen in mijn privé-hyve zetten maar óók nog eens in alle hyves-groepen waar zij -en ook ik- lid van zijn): ik vind dit ‘niet zo leuk’.
En ja, dit jaar heb je het al gedaan. En je hebt je niet ingehouden.
Maar voor volgend jaar: misschien zou je je als het niet teveel moeite is kunnen afvragen of werkelijk *iedereen* in je adresboek ontvankelijk is voor die overdaad aan kerst-cheer.
Misschien zijn er mensen die
– een zieke cavia hebben (of een hond of een kat of een kind of een partner of iemand anders die ze na staat)
– die in de zorgen zitten over hun financiële positie vanwege de kredietcrisis
– die gewoon depri zijn
– die he-le-maal NIKS hebben met dat kerstgejubel
Suggestie, zo helemaal in het algemeen: als je kerstwensen (of andere wensen) wil spread around, vraag je dan af aan *wie* je ze richt.
Is ook leuker voor het individu dat ze krijgt omdat die zich dan ook persoonlijk voelt benaderd.
En is je dat teveel moeite?
Laat het dan!
(hieronder stonden verwensingen die ik heb verwijderd omdat bij de collectieve wensers 1 enkele vrouw zat die ik wel mag en haar wil ik niet *collectief* treffen)