Het is gelukt.
Ik ben nu een Xs4all-vrouw.
Die net een half uur is bezig geweest met het slopen van Ziggo uit al m’n email-adressen waarbij eerst van alles niet lukte en toen moest ik wachtwoorden opgeven en dat is niet mijn sterkste punt.
(tijd voor: weer eens een goed voornemen)

De aardige monteur heeft ook meteen de laptop Xs4all-klaar gemaakt.
Hij was twee keer zolang bezig als de drie kwartier die ik ‘m had gehuurd en dat bracht hij niet in rekening.

De monteur doet ook klusjes buiten Xs4all óm.
Ik denk dat ik hem vaker ga inhuren.

(nu ben ik doodmoe)

Ik vind er niet veel aan, aan het Radio 1 Journaal van vanochtend.
Wat heel goed aan mij kan liggen.
Onderwerpen die me niet aanspreken, verslaggevers die mijn hart niet sneller doen kloppen.
Wie weet hangt de rest van Nederland ademloos aan de lippen van Catrien Straatman en Bert van Slooten.

Ik controleer betalingen voor de Winkel.
Ik hoop op bestellingen.
Maar blijkbaar denkt iedereen bij Sinterklaas: bij Jeanne moet je zijn.
En bij kerst: ik ga naar bol.com.
Want ik kan me niet voorstellen dat echt iedereen alleen maar dure gadgets kado doet zoals ‘men’ zegt. Wie is die men eigenlijk.

Enniewee: bij mij bestellen ze vrijwel niets. En als ze iets bestellen betalen ze het niet.
Wat te doen, wat te doen.
De Winkel is dezelfde, google verwerkt zoekopdrachten hetzelfde.

(en over drie uur komt de xs4all-monteur)

R. was hier.
Eerst haalden we dierenvoer bij Ranzijn.
Ik had mijn cameraatje bij me omdat begin oktober er al zoveel bizarre kersttoestanden waren.
Maar nu waren er juist minder. Dus niets gefotografeerd.

Wat ook moest: de nageltjes van Eebje knippen.
E. hield haar stevig vast, R. knipte nageltjes.
Mijn taak was foto’s maken en vooral jammeren toen R. ergens in Eebjes leven had geknipt.

Ik houd niet van e-cards.
Dit dus: zo helemaal in het algemeen.

Bij sommige mensen denk ik: toch lief dat…
Maar iha heb ik er de pest aan, vind ik het ’te makkelijk’ en – lees de waarschuwingen – ook te gevaarlijk.
E-cards zijn een prima methode om je PC te besmetten en waarom zou ik dat risico nemen omdat iemand niet gewoon een mailtje stuurt of een papieren kaart.

Alleen: de sites die e-cards sturen melden aan de verstuurders dat hun kaart niet wordt geopend.
En sommige verstuurders worden dan ijzig koel en als ik vraag of er wat is zeggen ze ‘nee hoor – druk’ en blijkt pas later dat ze wildwoest waren vanwege die niet-geopende e-card.

Dezer dagen was er ook een klant die een e-card stuurde en een dag later: je hebt ‘m niet geopend!
Dan doe ik het maar (want: goed bedoeld).

Maar ik háát die pressie! als ik iemand een gewone kaart stuur ga ik toch ook niet na drie dagen zeuren: én, én – heb je ‘m gehad, las je ‘m al, wat vond je ervan?

(hint voor wie mij nog niet zo goed kent en enige actie naar mij toe overweegt: afstand bewaren wordt zeer gewaardeerd)

Zending opgehaald en in sorteerproces 08-12-2008 De Rijp , balie postkantoren bv
Zending gesorteerd in sorteercentrum 09-12-2008 Amsterdam , intern transport pakketten
Zending gesorteerd in sorteercentrum 09-12-2008 Zwolle , intern transport pakketten
Chauffeur is onderweg 10-12-2008 Amersfoort , pakkettendistributie
en aangezien ik niet denk dat chauffeur nu nog gaat bezorgen zal het dus *minstens* vier dagen duren voordat dit pakket is bezorgd.
(vloek)

Ik loop de Plusmarkt binnen en op het bankje direct na de flessen melk zit een klein meisje.
Een jaar of twee schat ik haar. Blond koppie, blauw rokje, rode maillot.
Ze huilt niet, ze *krijst*. Helemaal rood aangelopen van pure woede.

“Ze is bang voor de stofzuiger” zegt de moeder tegen iemand die het vraagt en ik denk: grappig, net als mijn katten.
Alleen: waar is die stofzuiger dan. Maar misschien was-ie er net en moet ze nu wennen aan het idee dat er niets engs meer is.

Een kwartier ben ik in de Plusmarkt. Een kwartier krijst het meisje. Hard, erg hard.
Wij, de andere klanten, vinden het wel grappig. Het verbroedert. We spreken er elkaar op aan.
Zag jij haar ook al op die bank zitten? Wat hard, hè?
“Arme moeder” zeg ik nog tegen iemand – omdat ik weet dat dat de politiek correcte reactie is.
Maar stiekem heb ik gewoon lol en denk ik: daar schrijf ik straks een grappig logstukje over.

Dan ben ik bij de kassa en de rij schiet maar niet op zodat ik eens kijk wat er bij de caissière aan de hand is.
Het kind staat er (intussen eindelijk stil). En haar moeder, die onbedaarlijk staat te snikken en alsmaar ‘sorry, sorry’ zegt tegen het kassameisje.
Er is iets met geld dat ze niet kan vinden. Of een cheque. Of zoiets.
Ook dat nog.
Dan heeft ze het gevonden, betaalt en loopt met het kind naar de hoek waar de lege dozen staan.
Ik zie haar schouders schokken.
Arm kind. De moeder bedoel ik.

Dit is de dag van opruimen in mijn huis en in mijn hoofd.
En bedenken wat ik niet zélf kan opruimen (grote zware dozen van Raja en Viking) zodat R. en/of E. dat morgen kan doen. Wanden vrijmaken ook.
Voor het geval de monteur toch niet de Multikabel-kabel wil gebruiken maar een eigen kabel wil leggen.
Dan kan E. die wanden morgen (zo’n beetje) schoonmaken=ontdoen van de allerergste stof.

Dit is ook de dag waarop ik vroeg boodschappen wil doen omdat toen ik maandag om 11 uur in de Plusmarkt stond daar nóg een hoop mensen stonden en ik erger me altijd als winkelwagentjes de doorgang versperren en er lange rijen staan voor de kassa’s.

Alleen krijg ik de auto niet open wegens een dichtgevroren slot.
En zien alle ruiten van de Polo eruit alsof ik minstens een kwartier zal moeten krabben.
Zodat ik mijn krat met pakjes en mezelf weer naar binnen heb verplaatst.
Gelukkig had ik nog een ons rosbief over zodat de katten hiervan niet de dupe hoeven te worden.

Slecht geslapen, veel gepiekerd.
Dat wil nog wel eens samengaan.

O.a. over dat over twee dagen mijn multiweb-adres het niet meer doet.
Bedacht waar ik dat gebruik (waarvan ik wéét dat ik het gebruik) en dat ik dat moet wijzigen.
Bedacht dat ik webmail bij Ziggo moet opzoeken.
Bedacht dat ik een sig moet maken met: multiweb werkt niet meer – en die voortaan onder elk mailtje moet zetten.

Ook nog gepiekerd over dat ik nu een nieuw draadloos toetsenbord heb maar dat de erbij horende cd-rom zoek is.
Zodat als er iets mis gaat ik niet opnieuw kan installeren. Zodat ik dan geen toetsenbord heb. O nee, daar heb ik gelukkig een oud van bewaard – met draad. Maar ik heb geen extra muis.
Kan een vrouw zonder muis? Vast wel, maar ik moet er niet aan denken.

Verder gepiekerd over dat nu ik vrijdag de weekendboodschappen niet kan doen ik dat donderdag wil doen maar dan staat Barbara de Loor met haar ijsbaantje op het terrein van de Plusmarkt en kan ik er dus niet parkeren. Kan ik vandaag al alle boodschappen voor het weekend doen – wat mag ik dan echt niet vergeten.

Enz.
Toen dus maar opgestaan en bijna weggeglibberd in een hoop kattenkots op het overloopje direct voor mijn slaapkamer.
‘Bijna’ = niet.
Wie weet valt deze dag dus mee.

Over 25 minuten rijd ik weg om El. op te halen.
Ik heb opgeruimd. Ik heb bedacht dat ik me niet in iets ga hijsen dat anders is dan wat ik gewoon draag.
Ik heb een licht wanhopige blik geworpen op de troep beneden (en ik heb de vieze pootjes van het aanrecht geveegd). Misschien ga ik écht opruimen. Misschien ga ik boeken uitzoeken. Misschien ga ik VK lezen (hoewel ik vind dat dat niet kan als iemand elders in huis een klus voor me doet, dan mag ik het niet leuk hebben).
Ik heb ook nog iets raars gedaan – maar dat was eerder deze week.
Een kaartje laten drukken van die foto die ik deze week vanuit mijn werkkamer nam (de polder).
Die ga ik als kerstkaart sturen aan een paar mensen in Amerika die ik aardig vind. Van de hotels.
(ik zei toch dat het raar is)

Vroeg op voor een knap waardeloos Radio 1 Journaal.
Catrien Straatman mocht alle interviews op 1 na doen (lekker oefenen op mij en die vier andere gekken die op zaterdagochtend vroeg naar Radio 1 luisteren).

Ik heb een lijstje gemaakt van wat allemaal moet.
Iha ‘moet’ zoals mails beantwoorden van mensen die ik schandelijk verwaarloos (1 mailde gisteren al bezorgd of ik soms ernstig ziek was omdat ik al maanden niets liet horen).

Verder: werkkamer opruimen althans in zoverre dat El. die hier straks aan mijn PC komt prutsen erbij kan.
*Niet* beneden ook gaan opruimen uit schaamte voor de troep waarin ik leef omdat dat juist zo mooi kan terwijl zij boven bezig is met de PC.

Eerst maar eens de knagers voeren (kippen hebben al gegeten). En de kattenbakken schoon maken.
En de eigen wc.

Ik wou dat ik een rielekste vrouw was die rielekst omging met zichzelf en haar leven.

Vandaag opeens overvalt het me: ik wil langer naar Amerika.
Maar eigenlijk sluimerde het al langer en probeerde ik maandag voorzichtig op R. uit ‘zal ik in het weekend terugkomen’ maar “niet doen” zei hij. Mogelijk omdat hij dacht dat ik het voorstelde omdat dat voor hem met ophalen makkelijker zou zijn.

Vandaag is daar dus die overval: ik wil.
Want hier, Nederland, ik vind er niet veel aan. Ik voel zoveel pressie. Ik voel verwachtingen. Waaraan anderen niet voldoen tegenover mij, waaraan ik niet voldoe tegenover anderen.
=niet leuk.

Eerst een mail aan R.
“Ich setz dem Fall…” wat verwijst naar de operette Der Bettelstudent en R. (die ik een uur later bel omdat hij nóg niet reageerde) corrigeert ff de naamval. Jaja. Hij wel (spreekt Duits).

Mail-mail-mail met Melissa van de Yuma Cabana en: I’m all set.
Nu nog de vlucht regelen. En Kingman. En Boulder City.
En: Der Bettelstudent in de ghettoblaster.

“Ach, ich hab’ sie ja nur
Auf die Schulter geküsst
Hier hab’ ich den Schlag gespürt
Mit dem Fächer ins Gesicht. –
Alle Himmelmillionendonnerwetter, heiliges Kanonenrohr.
Mir ist manches schon passiert,
Aber so etwas noch nicht!”

= goeie herinnering terug aan R. en ik.

Jong mutsje mag meedoen op de Klimaatconferentie in Polen.
Waarom is het nodig dat er jongeren zijn, vraagt de VPRO-presentator.
Omdat zij “focussen op jongerenonderwerpen”.
Wat dat zijn?
Dat de aarde in stand blijft omdat zij immers jong zijn en er nog lang mee voort moeten.

Juist ja.
Mij als oudere kan het inderdaad geen bal schelen of de aarde in stand blijft.
Na mij de zondvloed. Dus over (pakweg) 25 jaar: wég ermee, met die aarde. Laat de polen smelten, laat het water overstromen, laten de diertjes 1 voor 1 worden uitgeroeid.
O ja, en al die arme mensen kunnen ook verhongeren voor mijn part.

Goed dat er jongeren zijn die wél in de toekomst zijn geïnteresseerd.