En ergens zitten vast mensen huilend van het lachen foto’s die ze stiekem van *mij* maakten online te zetten.

5.30 uur opgestaan.
Me voorgenomen om weer eens uitvoerig over de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal te Fanloggen en mijn weerzin tegen de duopresentator te overwinnen.
Of in elk geval die weerzin te onderbouwen in een stuk.
Gedaan. En ook nog een apart stukje over Marcel Oosten en mieren. En over Joris van de Kerkhof die een wonderbaarlijk mooi Filiaal maakte.

Toen was het half elf.
En gelukkig had er maar 1 klant betaald (en diens boek kan morgen verzonden).
Jammer/lastig was dat om negen uur een andere klant vragen ging mailen. Over van welke boekenleggers ik er zes had. Ik wist er wel een paar, haal die tevoorschijn, tel ze, ja: zes (of meer).
Geef de nummers door.
Die vindt ze blijkbaar drie keer niks want “hoeveel heb ik er van de page huggers”. Wélke, mail ik terug. Want ik verkoop vele honderden boekenleggers en ik moet een indicatie hebben van het type dat ze zoekt voor ik alle dozen ga doorzoeken.
Niets meer gehoord.

Dan (half elf dus) begin ik aan het zondagartikel voor Fanlog. Deel 1 van de serie ‘wat vinden de Radio 1 Journaal-mensen de hoogtepunten van 2008’.
Om twee uur heb ik een eerste versie af. Zonder foto’s. Die moet ik nog zoeken en dat wordt een hele klus want waar vind ik een rechtenvrije Obama en Pavarotti en Herman Kuiphof en Norbert Schmelzer en Peter van Uhm.
-korte powernap-

Nu is het (dus) alweer half vier.
Over een uur begint weer het Radio 1 Journaal.
Intussen hebben nog twee klanten betaald. 1 pakje maakte ik al klaar. Het andere moet nog.
“Een fijne sinterklaas!” wenst iemand me hartelijk. “Jij ook!” mail ik terug.

De Evangelische Omroep is een van de landelijke zendgemachtigden en heeft als doel het verspreiden van het Goede Nieuws van Gods Koninkrijk via de diverse platforms van de Publieke Omroep.

Voor Netwerk zijn wij op zoek naar een:
REDACTEUR TV

De ideale kandidaat
Je hebt ruime werkervaring bij een nieuwsprogramma op TV of eventueel radio. Ook beschik je over een gedegen kennis van politieke, sociale en godsdienstige ontwikkelingen en verhoudingen.
Je bent een gedreven persoonlijkheid die het een uitdaging vindt om als EO een journalistieke bijdrage te leveren aan het maatschappelijk debat. Je hebt het vermogen om snel en doelgericht informatie te selecteren.
Je bent een overtuigd christen, meelevend met de kerk of gemeente waartoe je behoort en staat van harte achter de doelstelling van de EO.

Precies 28 dagen geleden zette R. een warm nieuw konijnenhuisje in elkaar, ter vervanging van het lekke prieeltje waarin Snuf en Bugs altijd knus zitten zijn.

Tien minuten geleden: het wonder is geschied.

R. en ik waren weer naar de opera.
Het was Die Fledermaus die geldt als een erg goede operette die vooral door operagezelschappen wordt uitgevoerd. Ik weet eigenlijk niet waarom. Misschien is hij erg moeilijk om te zingen.

Het is het bekende gedoe van iedereen die het met iedereen doet en elkaar bedriegen en je eigen vrouw niet herkennen alleen omdat ze een soort vlinder op haar ogen heeft.
Mooie muziek. Die mooi werd gespeeld door het orkest en mooi gezongen door de zangers.
Alleen: hij was te léuk. Leuk bedoeld.
We hoorden een paar mensen om ons heen érg hard lachen.
Zelf vonden wij het steeds flauwer worden en zeiden we tegen elkaar: jammer dat er voor het derde bedrijf niet ook nog een pauze was (om in weg te gaan) want van dat bedrijf wéét je dat het superflauw wordt.

Het toneel was erg dicht de zaal in gebracht. Zodat wij opeens op rij twee zaten ipv rij vijf. In het midden. We konden de zangers dus goed zien. Mn dat ze veel ouder waren dan ze eerst leken.
Teruglopend naar de parkeergarage hadden we het over de tenor die (erg goed, vond ik) Gabriel von Eisenstein zong.
In een van de eerste shots zagen we hem in de verte terwijl hij zich verkleedde. Tot op de boxer short. Lekker ding, dacht ik. Van dichtbij dacht ik: hij lijkt wel in de vijftig. Maar dat zal toch wel niet?
Ik google. Hij is 55.

O ja, hém zagen we ook. Het was even zoeken maar daar zat-ie dus toch. Beetje wazige foto maar je kunt zien dat ’t ‘m is en dat is als bewijs voldoende.

Er zijn ratten, hoor ik in De Praktijk, die bermbommen kunnen opsporen.
Daarop kun je ze trainen. Dan moeten ze ‘het veld’ in met een harnasje aan. Niet om ze te beschermen maar om een draad aan vast te doen (geloof ik) want ze zijn zo licht dat ze de bom niet kunnen laten ontploffen.

‘Helden’ heten de ratten en: we kunnen ze adopteren. Voor 5 Euro per maand. En dat lijkt niets maar ik heb voor 7 Euro ook al iets onduidelijks bij Stichting Aap geadopteerd en voor 6 Euro een hok bij de Knaagdierenopvang en alles bij elkaar is het al bijna 100 Euro aan goede doelen per maand dus ik laat deze rat aan me voorbij gaan.

Met pijn in het hart want niet alleen zou ik een certificaat krijgen met een mooie foto. Maar: ik kan mijn rat ook brieven schrijven! En dan schrijft ze terug!
Alleen: ze verstaat alleen Engels. Maar dat is in mijn geval niet zo’n probleem.

Bij de adoptie kan ik kiezen uit een volleerde rat of een rat die nog moet beginnen aan haar opleiding.
Niet doen, Jeanne, niet doen! Eén goed lopende november winkelmaand maakt nog geen succesvol bedrijf.
(en dus ook niet dadelijk gaan zoeken naar wie website en éven kijken…)

In het Radio 1 Journaal: miv morgen mogen we vrij door de douane brengen goederen twv € 430 (= nu € 175).

We zijn heel slim, vertelt een douanepersoon, we weten errug goed wie we moeten controleren. Rare vluchten pikken er eruit.

Slim. Ja. Razendslim. Zo werd ik er bij mijn laatste terugreis uitgehaald omdat de klungel me vroeg waar ik vandaan kwam (“Cincinnati”) en hij niet wist dat dat in Amerika lag. Wat een collega hem vertelde terwijl hij met me naar de kofferdoorzoekruimte liep. Zodat ik daar opgewekt de koffer opende en zei: kijk, dat heb ik gekocht (2 pockets) én een doos kleenex en dit zijn mijn t-shirts en die had ik al en…

En “jaja, het is goed” zei de lieverd. En ik hád een onderste laag met pure diamanten of coke of wat dan ook kunnen hebben. Maar toen hij ‘vriendelijke middelbare vrouw reizend uit Amerika’ had gecombineerd met twee pockets en een doos tissues taalde hij niet eens meer naar de dubbele bodem die mijn koffer wel degelijk heeft…..

“Red je het een beetje” vraagt R. en dit keer heeft hij het niet over mijn ziel.
Hij heeft het over mijn Winkel die dezer dagen aan het eigen succes lijkt ten onder te gaan.

Bestelling volgt op bestelling. Wat hartstikke fijn is maar dat betekent een hoop pakjes pakken.
En mn die voor sinterklaas komen als totaalbedrag vaak uit boven de 45 Euro (= gratis verzenden, dat lokkertje wérkt) maar ze bestaan ook uit een hoop prullaria. Prullaria van (relatief) hoge kwaliteit natuurlijk. Maar prullaria uit tig verschillende dozen die allemaal bij elkaar moeten worden gezocht.

Het goede nieuws: dit is mijn meest succesvolle maand ooit kwa omzet.
Het andere nieuws: ik sjok met de tong uit de bek met een waanzin-waas voor de ogen doodmoe in het rond, bestellingen samenstellend, zorgzaam inpakkend en nu even niet moeilijk doen over ‘ik ga alleen op maandag en donderdag naar het postkantoor’.

Alleen
“Hallo,
Ik vroeg me af of het ook mogelijk was om dingen op te komen halen ?
Zoniet is het mogelijk dan om als ik maandag bestel dinsdag in huis ? Alvast bedankt” (geen naam)
dat gaat toch echt niet gebeuren.

Na de verjaardag-from-hell kijk ik niet erg opgewekt uit naar kerstmis.
Maar misschien valt het, juist omdat ik op het ergste ben voorbereid, reuze mee.

Bij de TROS is een mevrouw die weet wat iedereen fout doet met de feestdagen.
En ze vertelt dat je als aangetrouwde familie nooit echte familie wordt maar ‘van de koude kant’ bent.
Daarom heeft ze tegen een vrouw die een nier wou afstaan aan haar schoondochter gezegd, dat dat huwelijk misschien mis zou lopen en “dan loopt die schoondochter ermee weg”.
Met de nier dus.
Wat een creep.

Heeft ze een wijs advies voor kerstmis? Nou en of ze dat heeft.
Je moet je verzoenen met je ouders. Dat is ook goed voor je kinderen.
“En” zegt Mieke van der Wey (ook al ‘wijs’): “Iedereen heeft familie.”

Binnenkort zet ik spirituele boeken in de Winkel.
Ik kreeg ze van iemand kado en ik heb er totaal geen verstand van maar misschien zijn ze heel mooi.
Spannend vind ik het altijd wel, boeken waar ik niets van snap en dan op het net erover lezen en proberen ze te beschrijven.

Zelf kocht ik in Amerika ‘Yoga for busy people’.
Voor ‘misschien de handel, misschien ook mezelf’.
Dat laatste omdat het me wel wat leek: weinig moeite doen met een schitterend resultaat.
Net zoals ik wel 5 kilo wil afvallen maar zonder minder te eten en al helemaal niet door meer te bewegen.

Vorig weekend las ik in het boekje.
Ik denk dat het érg goed is. Op het net lees ik er ook alleen maar positieve dingen over.
Alleen: ik ben te rusteloos.
Zit stil en lees het en doe ding 1: center your attention.
Ik breng het niet op.

Dus staat het nu toch in de Winkel. En is het de Winkeltip.
Meer spiritualiteit volgt de komende weken.

Jarenlang hebben mijn PC en ik problemen met elkaar gehad omdat hij het laadje (laatje?) van de brander niet open wou doen zonder dat ik met een paperclip in z’n gaatje zat te pielen.
Toen, opeens, deed hij het weer.

Tot nu – maar nu wil hij niet meer dicht.
Zomaar. Opeens.
Vanochtend nog een cd-tje gebrand.
Waarna hij open blijft staan.

Voorzichtig eraan geduwd. Gepield met paperclip.
PC uit en weer aan gezet.
Niets helpt.

Ik ben, denk ik, een makkelijke werkgeefster voor een werkster.
Ik ga niet met het vingertje over de bovenkant van de schilderijen om te controleren of die wel zijn afgestoft. Ik doe zelfs niet moeilijk wanneer er vrijwel *niets* wordt afgestoft.
Als het huis optisch schoon lijkt vind ik dat schoon zat.

Zo kan het gebeuren dat ik opeens ontdek dat zich op een bepaalde plek al jaren vuil gruwelijk heeft opgehoopt. Dan zeg ik -vandaag- tegen mijn werkster dat ik stom toevallig (dat is ook zo) iets van zijn plaats heb getild en daaronder een hoop vuil zag en zou ze zo goed zijn om – in dit geval – een keukenla eens te soppen.
Waarbij ik ter illustratie van waar ik vuil zag 1 bakje uit die la optil: het witte plastic bakje rechts.

Vanavond zoek ik iets in die la, kan het niet vinden, dingen zitten wat klem en ik denk: bij het terugzetten na het soppen heeft ze de bakjes misschien wat gewrongen tegen elkaar gezet.
Dus til ik op.
En zie dat onder het witte bakje de la betrekkelijk schoon is.
Maar ontdek ik door het verschuiven van de ándere bakjes een hoeveelheid prut waar zelfs deze slons helemaal beroerd van wordt.

En helaas is deze slons inderdaad een ‘makkelijke’ werkgeefster die heel af en toe probeert duidelijk te zijn dat ze écht hecht aan het schoonmaken van iets speciaals.
Maar de keren dat dat tot schoongemaakt resultaat leidt zijn te verwaarlozen.
Wat niet wegneemt (en dat is nu het probleem) dat ik om zo’n Jantientje-van-Leiden als vandaag wél goed woest word.

Deze maand wil ik

meer bewegen (44%, 44 Votes)
vaker een (goed) boek lezen (41%, 41 Votes)
(deel van) mijn huis opruimen (38%, 38 Votes)
tevreden zijn met mezelf (en m’n leven) (23%, 23 Votes)
dat de aandelen weer gaan stijgen en er duidelijkheid over Fortis komt (21%, 21 Votes)
zodat ik weer rustig kan slapen (19%, 19 Votes)
een kilo afvallen (minstens) (14%, 14 Votes)
meer genieten van de natuur (11%, 11 Votes)
mijn Passie volgen in de Liefde (10%, 10 Votes)
vriendjes worden met iemand die ik bewonder (6%, 6 Votes)
mijn Passie volgen in mijn Werk (3%, 3 Votes)
een serieuze gooi doen naar dat ene (onbereikbare?) LD (1%, 1 Votes)
iets anders dat ik onder het stukje van Jeanne zet (1%, 1 Votes)
Total Voters: 100