Ik doe m’n dingen, ik Fan m’n Fanlog, ik mail met aardige R1J-ers die willen bijdragen aan mijn nieuwe serie en sleur en sleep aan anderen die dat (nog) niet doen en beraam plannetjes mbt wie het wellicht handiger is even niks (meer) te doen om die dan over een paar weken *hard* te grijpen. In de hoop dat die (zij/hij, maar meestal: hij) zich dan verplicht voelt en toch iets doet.

Ik handel bestellingen af (die er weer zijn), ik tracht de charme zelve te zijn met klanten die Zeikerd als hun middelste naam hebben.
Ik pak pakjes en leg die klaar voor morgen naar het postkantoor.

Ik zorg voor mijn dieren. Ook voor de knagers.
En wanneer ik vanavond bij de achterren sta is daar voor het eerst in een week weer een rat. Een die ik ken. Een beetje mottig. Hij zit onder de tweede ren van de cavia’s. Die R. vandaag nog heeft opgetild omdat ik dacht dat daar een nest onder zat dat we dan ruw zouden hebben uitgeroeid. Maar er was niets. Behalve dus heel soms deze rat.

Eerst jaag ik hem weg. Dan kijk ik toe. Ik zie hem snel iets grijpen. Niet goed durven. Angstig, angstig, zal hij wel, zal hij niet.
Hij zal en grijpt een graantje dat hij met de handjes naar het mondje brengt en eet zoals een eekhoorn eet.
O got. Ik wil hem zo graag haten.

Ik voel me ‘leeg’ wou ik schrijven.
Maar ik voel me misschien wel te vol.
Zo hoorde ik bij Govert van Brakel ook nog een interessant liedje. ‘Bleeding all over you’ van Martha Wainwright van de cd ‘I know you’re married but I’ve got feelings too’ die ik al downloadde alleen op basis van de titel.
En nee (voor wie nu springt naar conclusies): ik heb geen verhouding met een getrouwde man.
Wel gehad. Maar nu dus niet.
Misschien toch wel: leeg.

De ratels en de kleppers enzo vallen wat tegen, zowel het aanbod als de kopers.

Maar waar mijn Plusmarkt sterk in is: bijna bedorven afgeprijsde waar 🙂

De 23 kleuters van het klasje van juffrouw Klara in basisschool De Luchtballon in Erembodegem zijn op de 8.021ste plaats geëindigd in de Beleggerscompetitie 2008. Zij kochten in februari voor 100.000 euro virtuele aandelen en zijn daarmee in 1.002 euro rijker geworden. Dat is beter dan de beurs in het algemeen heeft gepresteerd en ook beter dan driekwart van de 31.000 spelers in deze competitie.

Het idee om kleuters te laten meedoen kwam van het Radio 1-programma ‘Peeters en Pichal’, die op deze manier de glazen bol van beursspecialisten wilden relativeren. De kleuters mochten een papieren strook met hun favoriete kleur uitkiezen. Elke strookje stond voor een aandeel dat ze op de beurs konden kopen.

In werkelijkheid zijn er natuurlijk genoeg mensen die aandelen kopen met even weinig kennis van zaken. De kleuters hebben gewoon geluk gehad.

(Bron)

Vandaag was een heftige dag.
‘Heftig’- nooit gedacht dat ik dat woord nog eens serieus zou gebruiken in relatie tot mezelf.

Nee, geen details.
Meer een verklaring (‘soort van’): o, dáárom schrijft ze niets.

Misschien later vanavond nog iets maar ik denk van niet.
En met ‘heftig’ bedoel ik dat mijn gemoed werd geschud en ontdaan raakte maar *niet* dat mijn leven voor altijd dramatisch is veranderd.

Wat versta jij eigenlijk onder ‘heftig’?

Uitverkochte producten bezorgen supermarktklanten de grootste ergernis, gevolgd door het bijvullen van schappen tijdens openingstijden. Lang wachten bij de kassa komt op de derde plaats.

Dat blijkt uit het onderzoek ConsumentenTrends van het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL) onder 1500 consumenten.

Bron: het FD.
Foto: het schap (links onder) waar mijn favoriete slobberwijn, de Verdicchio, hoort te staan bij de Plusmarkt, vanochtend gekiekt.

 Lees ik net dat Mariette Hamer GroenLinks (en SP) oproept om ‘ballen‘ te tonen en langdurige werklozen aan het werk te helpen. Nou is dat lef voor iemand die als belangrijkste wapenfeit heeft de aanstelling van een politieke commissie (Bakker), waardoor alle mogelijke maatregelen met een jaar vertraagd zijn.
Maar bovendien: wat is dat voor verschrikkelijk taalgebruik? Een vrouw roept andere vrouwen op om hun ‘ballen te tonen’? Misschien heeft zij ze, maar ik zou niet weten waar ik ze vandaan moet halen.

(bron)

Ik heb de broeierig-weer-poll afgesloten.

De uitslag is dat de meeste invullers ‘t liefst in d’r/z’n eentje onder alleen een laken in bed willen liggen.
Opmerkelijk vind ik het grote aantal invullers dat met zwoel weer wil vrijen.
Met ‘zomaar’ een LD of met -toemaar- de Mooiste Man van Nederland.
Bedoelen ze daarmee nou Jeroen Overbeek (hier als zodanig verkozen) vroeg ik me af.
Of hun éigen ‘Mooiste Man’.

Zelf zou ik niet met Jeroen Overbeek willen vrijen.
Wel met een LD. Maar ik denk dat gezien mijn vér voorbij de houdbaarheidsdatum zijn dat er niet meer inzit en je kunt een eind de ruimte in fantaseren maar ik vind niks aan fantasieën die toch nooit waarheid kunnen worden dus – lamaar.

Ik koos dus voor in m’n eentje in bed en soms voor ‘helemaal met rust gelaten worden’ wat ik ook graag kies als het weer heel anders is dus dat zegt niet zoveel over het weer.

Toen ik toch beeldscherm aan het kieken was klikte ik ook een paar keer op Rik van de Westelaken van gisteravond (prachtig als altijd) en op Jeroen Tjepkema van gisteren eind middag.

En voor iemand nou rare associaties krijgt: dit zijn *niet* mannen over wie ik stiekem zou fantaseren als ik mezelf zou toestaan stiekem te fantaseren.
Doe mij maar Robert Redford (gisteren op tv in de Horse Whisperer). Maar ook niet echt in my league dus zodoende – lamaar.

Vier uur, de bel gaat, voor mijn deur een auto met rood-wit-blauwe-vlag en eruit komt een man met een Volkskrant.
Of ik mevrouw Doomen ben.
Dat ben ik.

En opgetogen neem ik de krant in ontvangst maar -wijs geworden- voel ik meteen of het Magazine er wel in zit. Niet.
Zeur-zeur tegen de man.

Nou, hij zal nog eens in de auto kijken.
En vindt in een andere VK wél een Magazine dat hij er voor me uit haalt (leuk voor de volgende abonné die het niet meteen checkt).

Geachte heer, mevrouw,

Hartelijk dank voor uw bezorgverzoek.
Wij zullen uw aanvraag binnen één werkdag verwerken.

Daar ben ik dus mooi klaar mee 🙁

De Volkskrant is er weer niet.
Op de site staat dat de krant op sommige plaatsen wat later is. En dat de bezorging om 8.30 uur zal zijn afgerond.

Om half tien denk ik dat ik nu wel mag bellen waar-ie blijft.
De stem zegt dat de krant verlaat is tot half negen (jajaja) en dat ik nu een 1 mag intoetsen als de krant vandaag niet is bezorgd.
Doe ik.

Dan: er zijn zoveel bellers dat de wachttijd kan oplopen.
Ze zeggen niet hoe lang.
Maar ze ‘verzoeken’ me later terug te bellen.
Grom. Grom. Grom.
(en btw google: dit is wéér een klacht over de bezorging van de Volkskrant!)

Wil ik drie weken de Telegraaf voor 24 cent per dag.

we are… tja

Op de radio: ik heb het overheersende verhaal van mijn ouders beleefd!
Dat was me nogal wat.
De buitenwereld was éng!

Ik val in het uur ‘diep voelen’ dat tussen 7 en 8 op radio 1 wordt uitgezonden en de Diepe Voelers plegen Kunstenaars te zijn.

Ik heb geen idee wie dit is die ik na deze twee theatrale zinnetjes direct uit zette.
Wel weet ik dat mijn jeugd ook geen dolle pret was.
Maar voordat ik daar met klemtonen op de zinnen op de radio aandacht en ach jee en nog zo wat zou gaan eisen zou ik me liever … eh… even nadenken over een uitdrukking en ‘in m’n graf omdraaien’ is het niet helemaal.

Ik zoek op wie het is: Leon de Winter.
Ja goh – tjee. Die heeft duidelijk een moeilijke jeugd gehad.
Alleen kan ik wie daar zo mee leurt nooit meer op dat punt serieus nemen.

Ik ben opgelucht, opgetogen en bied hier kadootjes aan.
Daarna zit ik te denken over september=Amerika (waarvan ik een week geleden nog dacht dat ik er helemaal geen zin in had).
En wanneer de bel gaat sprint ik naar beneden want dat zal de bloemenman wel zijn die meestal laat kiezen uit chrysanten, drie kleuren rozen (die na twee dagen treurig de kopjes laten hangen) en nog iets dat ik niet wil.
Maar ach, je zult als winkelier maar langs de deuren in de dorpen moeten dus koop ik elke week wel wat (voor 5 Euro – die ik al in de hand houd).

Aan de deur staat inderdaad een man met bloemen. Een boeket. Of ik ‘ik’ ben. Jazeker.
“Het kaartje zit erin” zegt hij en ik grijp mijn leesbril-uit-de-keuken (ik heb ze inderdaad in alle kamers liggen) en word hartstikke ontroerd en blij en traantjes enzo.

Vaas van de kast gehaald die dik onder het stof zit aangezien de mooie boeketten hier niet bepaald regelmatig het huis in vliegen. Vaas gewassen. Bloemen schuin afgeknipt (weet nooit helemaal zeker of dat echt moet).
Vastgesteld dat ik die fraaie grote tafel midden in de kamer waar dit mooi op zou staan niet héb – althans niet zonder stapels troep erop.

Op de boekenmolen dus.
Heel veel foto’s genomen. Maar dit moet ‘m maar zijn.

ik trakteer dus drie loglezers op een Klein Kadootje: meld je via de commentjes en neem daarna via de mail contact met me op om je adres door te geven voor het geval ik dat nog niet heb….

Gewoonlijk komt de postbode om een uur of twaalf. En grappig hoe wanneer je geen specifieke post verwacht ‘een uur of’ prima is.
Gisteren kwam hij om elf uur.
Zodat ik vandaag vanaf kwart voor elf zit te luisteren of ik iets hoor.

Het is nu kwart over 1 en er is geen post geweest.
Ik dénk dus dat de postbode al voorbij is en geen post voor me had. Zoveel post krijg ik normaal immers ook niet.

Misschien komt de brief morgen.
Wanneer het vrijdag-de-dertiende is.
Niet dat dat er -extra- toe doet.

Jeroen Tjepkema.
Mooi, hoor!