Vanochtend op Twitter: iemand zit in een Amsterdams ziekenhuis te wachten en zet wat kiekjes op het net. Van mensen die daar ook rondhangen.
Hij wacht op de longarts.
Er was nl iets met een vlekje. Afwachten maar.
Dan: kijk, dit is de röntgenfoto. We zien een vlek.
Volgt: Catscan.

En: nu bloed prikken dan weten we meer.
O ja – z’n vrouw komt. Dat helpt.
Verzekering raadplegen. Uitslag wachten.
Uitslag komt.
Tumor tussen zijn longen. Zo groot als een vuist.
Volgende week punctie. Daarna (dagen later) weer uitslag.
Intussen geïnformeerd naar arbeidsongeschiktheidsverzekering: lukt niet.
En: “is blij dat ie alles mag delen”.
Tenslotte (voor dit moment): “tanx all, jullie mede leven helpt enorm.”

Ik heb zoveel respect voor hem.
Zover gaan met delen, dat kan ik nog niet.

En Twitter is dus zó veel meer dan ‘ik drink koffie’ en ‘zzzzz’.

De bom op Schiphol is volgens mij opgeruimd.

Voor het eerst in dagen hoor ik een vliegtuig boven mijn hoofd (wat een goddelijke rust was het tijdens het niet-gebruiken van de Polderbaan).

Voor Fanlog vragen we boeken aan van een uitgever die veel boeken van NOS-mensen uitgeeft.
Hansje en ik bedenken: zullen we daar een zondagverhaal over maken. Over die uitgever.
Boekbesprekingen kunnen altijd later nog.
Hansje wil het wel schrijven maar kan ik vast wat vragen bedenken.
Dus maak ik een behoorlijk volledig lijstje met vragen en zeg dan: ik kan ze natuurlijk ook zélf stellen en dan stuk schrijven.
Zo gezegd etc.

Vanochtend voor -voor anderen:- dag en dauw verzend ik de vragen. Om zeven uur heb ik de (uitvoerige) antwoorden al binnen.
Met dit zinnetje: “Jij bent niet toevallig de allround journaliste Jeanne Doomen?”

En ja! Ja! Ja! Dat ben ik wél!
En tjonge wat is het balen dat 9 van de tien (zo niet 99 van de 100) mensen met wie ik in contact kom geen benul daarvan hebben.
Maar heel af en toe is daar dus iemand die me ként.
Niet ‘kent’-kent zoals in ‘ziel’.

Maar wel ‘kent’-kent als in dat ik ooit, lang geleden, voor wie VK las en Opzij en Mensen van Nu en Disk en Belasting Magazine en Account en Folia en Sekstant en De Nieuwe Linie en Ars Aequi en het Nederlands Juristenblad en nog zo wat dat me nu even niet te binnen schiet iemand *was*.
Ah – goeie ouwe tijd.
En nog meer ‘ah’ – iemand die daar iets van weet.

Het is weer gebeurd, het tweejaarlijks borstkankeronderzoek.

Wat ik prettig vond: niet met de vrouwen-van-mijn-leeftijd uit het dorp in een klein hokje hoeven zitten wachten.
Wat ik interessant vond: zien hoe onbekende vrouwen van in de vijftig eruit zien en me realiseren dat ik er dus ook zo uit zie.
Op die ene vrouw na – het stuk van de bus.

Diepdonkerbruin van het zonnen, hoge hakken, juwelen, strak topje met uitpuilende borsten. Iets te rijk voor ‘van de camping’.
“Ze hadden nog nooit zulke mooie gezien!” jubelt ze wanneer ze na het pletten weer terug komt in de wachtkamer en schudt met borsten die wel groot zijn maar niet erg schudden wat doet vermoeden dat ze niet echt puur natuur zijn.
De andere vrouwen, ook ik, lachen alsof we het een leuke opmerking vinden.

En ik vind het ook écht leuk.
Als vb van hoe we allemaal anders omgaan met onze zenuwen.

Al weken en vandaag uren tel ik af tot dat vreselijke, afschuwelijke, enge borstkankeronderzoek.

Ik bewijs het gelijk van de bevriende arts dat stress dé manier is om weer de opvliegers te krijgen waar ik al een tijdje vrijwel vanaf was.
Zodat ik nu maar hoop dat ik niet 1 klamme zweetbal ben wanneer de dames van de borskankerbus straks mijn borsten gaan pletten.

Nu onder de douche. En dan over een uur op pad.
Met de TomTom én de beschrijving van Routenet.
In de hoop dat die allebei -of tenminste 1 ervan- up to date zijn aangezien de verkeerssituatie op de ring van Alkmaar het afgelopen jaar ingrijpend is gewijzigd.

Dan een week alles verdringen en dan weer de dagen gaan aftellen tot de uitslag -waarschijnlijk- in de bus valt en met trillende handen de envelop openen om te kijken of ze een ‘je mag weer twee jaar rustig ademhalen’ of een ‘hierbij: je doodvonnis’ hebben opgestuurd.

* douchen uitstellen tot een uur voor vertrek
* mobieltje zoeken en indien nodig opladen
* voor alle zekerheid de route ook maar uitprinten met Routenet
* en de route van de borstkankerbus naar de dierenarts
* eerst die dierenarts bellen of hij pillen wil klaarleggen (Guus heeft jeuk)
* in TomTom adres dierenarts invoeren (kan nog vaker van pas komen)
* mezelf afleiden met werk (= half gelukt)

Er is (dus) een nieuwe poll.

Dit keer kun je maar 1 mogelijkheid aanvinken (tot je de site opnieuw bezoekt – of op Vernieuwen klikt).

En stort vooral je hart uit in de commentjes onder dit stukkie.

Beste Ernst,

Misschien herinner je je nog dat we in dezelfde periode hebben gestudeerd (en dat ik op het GLE heb gezeten met je vrouw Paulien die wél goed in volleybal was vs ik niet).

Mijn vraag. De laatste tijd valt het me op dat de NOS je achternaam uitspreekt als Hirsch BALlin terwijl ik me meen te herinneren dat het Hirsch BalLIN is.
Ik mailde hierover met Jeroen Tjepkema die voor de NOS over dergelijke zaken gaat en hij zegt dat hij zeker weet dat het BALlin is. Waarna ik het besprak met Roelof Kxxx en Constantijn Kxxx die zeggen dat zij net als ik denken dat het BalLIN is.

En ik weet: er zijn belangrijker zaken in het leven. Maar misschien ken je ook dat liedje van Liza Minelli: ‘it’s Liza with a Z not Lisa with an S’ over het belang van het goed uitspreken van je naam.
Ik hoop dat je het raadsel wil ophelderen en je begrijpt dat ik mezelf ongelooflijk stom vind als blijkt dat ik het bij het verkeerde eind heb en de NOS bij het goeie.

hartelijke groeten, ook aan Paulien!
Jeanne Doomen
—————–
Geachte mevrouw Doomen,

Uw e-mail is door de afdeling publieksvoorlichting van het Ministerie van Justitie ontvangen. Wij zorgen er voor dat uw bericht ter kennisname onder de aandacht van minister Hirsch Ballin zal worden gebracht.

Met vriendelijke groet,

I’ve been flying with Delta for many years now. Usually I fly from AMS to Atlanta and then Phoenix.
My complaint/concern is that each time I land in Atlanta it takes longer to get through customs. And not because the people who want to see my passport or screen my luggage are more thorough but because there are too few of them. And especially the people looking at the passports seem to really enjoy taking their time doing it. They are sooooo slow!

I know Atlanta is an important hub for Delta. That’s why I wonder if there is nothing you can do about this. This time it took me one hour to get my passport inspected and another hour to get my luggage looked at. I was just in time to check in for my connecting flight. The time before I had to run to make it: I was one of the last persons on board.

I am already looking into KLM-flights that fly directly into LAX so I can rent a car there to drive to Arizona.
I hate to do this because I love Delta. But right now flying with you is Major Stress because I always fear I will miss my connection.
—————–

Dear Ms. Doomen,

Thank you for contacting Delta Air Lines.
We appreciate your comments. We would like you to know that the Transportation Security Administration (TSA) assumes responsibility for security in the nation’s airports, including the screening of all passengers and baggage.
During the screening process, TSA screeners are trained to ensure that passengers’ contents are returned to their bag inthe same condition every time a bag needs to be opened. (huh?)

Please direct all claims questions to the TSA Consumer Response Center at 866-289-9673 (toll free in the USA). Claim forms are also available on TSA’s website.

Again, thank you for writing. We appreciate your selection of Delta and will always welcome the opportunity to be of service.

Sincerely,
Kynia Douglass
Online Customer Support Desk

Beste service-afdeling,

Vandaag kreeg ik geen VK Magazine. Net als vorige week zaterdag.
Daar heb ik toen (vorige keer) over gebeld waarna ik werd doorverbonden met een echt mens omdat ik de week ervóór ook al geklaagd had (toen over: helemaal geen krant).

Ik verwachtte dat ik nu weer zou worden doorverbonden maar helaas.
Zodat nu is doorgegeven dat ik helemaal geen krant heb gehad, wat dus niet het geval is.
Het gaat ‘slechts’ om het magazine.

Ik vind het trouwens erg onhandig dat ik niet even ‘gewoon’ met een mens kan bellen maar dat de computer beslist of ik daarvoor in aanmerking kom.

En ik begin ook schoon genoeg te krijgen van de hele krant vanwege deze slechte bezorging.
Ik zie het nog 1 week aan, gaat er dan weer iets mis dan zeg ik ‘m op.

vriendelijke groeten,
Jeanne Doomen
———-
Antwoord:

Geachte abonnee,

Hartelijk dank voor uw bericht waarin u ons laat weten dat de bezorging van de Volkskrant niet naar uw wens plaatsvindt onze excuses hiervoor.

Met dit bericht bevestigen wij dat uw klacht in behandeling is genomen.
Mocht u nog vragen of aanvullende opmerkingen over de bezorging hebben dan verzoeken wij u vriendelijk om nogmaals contact met ons op te nemen.
Wij vertrouwen erop u met het bovenstaande naar behoren te hebben geïnformeerd.

Met vriendelijke groet,
Ganessa Nieuwenhuijzen
Klantenservice de Volkskrant

Tja. De fans van Jeroen Overbeek hebben de uitslag behoorlijk zitten beïnvloeden.
Tientallen stemmen ineens. Daar viel door mij (met een paar stemmen per paar minuten) niet meer tegen op te corrigeren.

Zodat Jeroen Overbeek op dit weblog is verkozen tot de Mooiste Man van Nederland.
Tja (zei ik al).
Want ik vind ‘m ‘best mooi’ maar ook weer niet zó mooi.

Had ik het voor het zeggen gehad dan was de uitslag geworden
1) Rob Trip
2) Rik van de Westelaken
3) Ronald Plasterk
4) Jeroen Tjepkema
5) Francisco van Jole

Rob Trip omdat hij, ooit mooie jongen, nu prachtig oud aan het worden is maar ook weer niet hartstikke prachtig en dat maakt ‘m in mijn ogen echter en daarom mooier.
Rik van de Westelaken omdat hij -geen punt van discussie- gewoon woest aantrekkelijk is en dat waarschijnlijk alleen maar steeds meer zal worden.
Ronald Plasterk omdat ik erg gevoelig ben voor de combinatie aantrekkelijk en erg slim.
Jeroen Tjepkema omdat hij iets kinderlijk-moois heeft. Iets erg jongs, kijk eens naar dat mondje. Maar in die jongen zit een mooie Man die op het punt staat te ontwaken.
Francisco van Jole omdat ik ‘m leuk vind. Slim, geestig, bijzonder. Niet mooi-mooi. Wel leuk-mooi. Bijzonder-mooi.

En Jeroen Overbeek? Tuurlijk is die mooi.
Dus van harte gefeliciteerd Jeroen O en vooral gefeliciteerd degenen die zo fanatiek op hem stemden en nee – die bokaal ga ik inderdaad niet uitreiken.

Wat krijgen we nou, zit ik even in een Goed Boek (écht wel) te lezen, stemt iedereen zich gek en zit ik opeens op 545 stemmen.

Hoe weet ik nou wat het was op 500 🙁

We gaan dus door tot 1000.
(en denk niet dat het me niet opvalt dat Jeroen Overbeek en Wouter Hamel fans hebben die véél fanatieker zijn dan die van de in werkelijkheid Mooiste Man van NL -Rob Trip- en z’n échte Runner-Up: Rik van de Westelaken)

Op De Nieuwe Reporter staat een goed stuk over Twitter. Wat er de lol van is.
In dat stuk heeft de schrijver het over ’s lands meest onbeschofte presentator.

Wie zou hij daar nou mee bedoelen, vraag ik me af.
Hier kun je de klojo aan het werk zien op een filmpje waarin ook Francisco van Jole voorkomt (die is het dus *niet*).

Kun je je meteen afvragen of je echt vindt dat Francisco tot 1 van de 5 mooiste mannen van Nederland hoort. En zo ja – hiernaast op ‘m stemmen.

Ik ga trouwens door tot 500 stemmen. Dan is het mooi geweest en reis ik met een fraaie bokaal af naar Hilversum om de gelukkige winnaar innig te omhelzen en die bokaal namens de lezers van dit log te overhandigen.

Dinsdag moet ik de TomTom écht gebruiken.
Dus denk ik: laat ik de lege wijnflessen eens met de auto naar de glasbak brengen.
Met m’n TomTom als gids.

Alleen kan m’n TomTom het GPS -signaal niet vinden. Niet wanneer ik op pad ga, niet op het parkeerterreintje van de Plusmarkt, niet wanneer ik daarna nog een keer langs de (dorps)weg parkeer.
Nog een paar keer uit en weer aan zetten helpt niet. Wel begrijpt hij wanneer ik ‘Thuis’ kies als bestemming dat dat een Favoriet van me is (kwa ziel zitten we op 1 lijn).

Eenmaal ‘thuis’ op de TomTom-site Help opgezocht. Daar raden ze me aan via het TomTom-prog m’n speeltje synchroon met de satellieten te zetten.
Alleen zegt het prog dat er iets mis is met de server en dat zegt-ie een uur later weer. En nóg een keer nadat ik het prog van de PC heb gegooid, opnieuw gedownload en opnieuw er op gezet.
Wat -zoals men wel zegt- “niet opschiet”.

Daarom twee uur dáárna TomTom-zelve toch nog maar een keer geprobeerd, nu vanaf de vensterbank van de slaapkamer. En jawel: maar liefst zes satellieten hebben hem gevonden. Waar ik heen wil, vraagt-ie.
Nu? nergens heen.
Maar morgen mag-ie me naar de Plusmarkt brengen.

Wat heeft Rob Trip nu weer voor raars met z’n haar gedaan? Hij was toch (gewoon) grijs aan het worden zoals wij allen?
Terwijl hij eerst blond-achtig was met soms meer en soms minder grijzende slapen – afhankelijk van de verfkwast.

Maar nu is zijn haar opeens pikzwart met rare gel-piekjes. En érg grijze slapen.
Wat een bizar contrast oplevert.

Zo wordt-ie dus *niet* de Mooiste Man van Nederland 🙁

[mm – van de zijkant gezien is er méér grijs en minder diepzwart en lijkt het meer op een coupe soleil maar dan met grijs en zwart ipv met blonde punten]

[mm-2 – op de vrouw af: ja, dit is toch de Mooiste Man van Nederland, hoogste tijd om weer eens op hem te stemmen dus]

[mm-3 – mooi en nog hersens ook, kom daar maar eens om]

Omdat niet iedereen die mij hier volgt ook op Hyves zit: daar ben ik aan het spelen met fotootjes van mezelf.

Dit is de meest recente

Het tellertje links tikt al weken af: dinsdag moet ik naar het tweejaarlijks borstkankeronderzoek.
In Heiloo. Omdat ik de eerste oproep (van april) heb verzet.
Aangezien ik niet het risico wou lopen dat ik vlak voor mijn vakantie een vervelende uitslag zou krijgen.

Nu zit ik niet alleen de dagen af te tellen tot dinsdag (ik heb zelfs mijn TomTom die ik nog nergens anders voor gebruikte al ingesteld op de Reis naar Heiloo) maar zit ik ook serieus rekening te houden met de brief -binnen twee weken volgens de site- “je hebt kanker”.

Waarna ik keuzes heb en 1 ervan is niet in september op vakantie gaan.
Waar ik eigenlijk al vanuit ga. Want ik denk dat het mis is.
Niet met een aanleiding. Vanuit ‘een gevoel’.
Pure stress.
(en een beetje voorgeschiedenis met veel kanker o.a. borstkanker in de familie o.a. mijn moeder)

Opeens denk ik: als ik eens wel zou doen wat ik nu gewoonlijk doe.
Zoals mijn kamer in Yuma reserveren.
Want stel dat het leven wél gewoon doorgaat.