Gisteren stond dit paard te grazen in het rijkbevlagde minidorpje Noordeinde, terwijl majesteit haar friese volk bezocht (later zag ik dat warempel drie van de neo-prinsessen geen hoed op hadden; foei).
Een Koninklijk paard, dacht ik.
Delicatessen
Op de grens tussen Graft en De Rijp staat dit stalletje met alles wat een knaagje maar begeert.
Betalen gaat via de kassa.
Onderweg
Negen uur
In de vertrekhal
Doei!
Beestjes, allemaal beestjes
Ik geef de knagers achterin eten en blijf-er-even-bij.
Uit het holletje waaruit ik eerder iemand zag opduiken komt even een grijs snoetje maar het duikt weer weg.
Ik hou vol.
Dan zie ik langs de steiger een bruin exemplaar aankomen. Formaat kleine rat. Of toch woelmuis? Het klimt in de konijnenren na een minuut gevolgd door nog zo 1.
Een ervan komt via onder het konijnenhok naar de konijnen toe die eten.
De konijnen zijn *niet* bang (wat kenmerk zou zijn van ‘rat’) maar het diertje jat wel het bruine broodje dat tot de maaltijd hoorde en verdwijnt ermee onder het hok.
Ik haal een nieuw broodje – voor de konijnen. Dat binnen een minuut wordt weggehaald door een andere onmiskenbaar roodbruine/donkerbruine muis/rat die ermee in de aarde verdwijnt.
Tegelijk duiken in de cavia-ren drie beestjes op die erg lijken op het grijze exemplaar waarvan ik laatst een foto plaatste – alleen zijn ze kleiner.
Zijn het ratten, zijn het muizen. Wat het ook zijn – het zijn er wel erg veel.
Terwijl ik dit zit te schrijven belt R. en ik vertel hem wat ik zag en zeg “dat er iets moet gebeuren” wat hij beaamt en waarna we niet in details treden.
Trots
EenVandaag wil weten hoe trots ik ben op Nederland en braaf vul ik de eerste vragen in tot ik er hier ongeveer ontzettend genoeg van krijg:
Hier onder ziet u een lijst met bekende Nederlanders. Wie vertegenwoordigt volgens u het best ‘het Nederland gevoel’?
U kunt maximaal vijf antwoorden geven.
Bij ‘andere Nederlander, namelijk’, kunt u uw eigen kandidaat toevoegen.
Yolanthe Cabau van Kasbergen�
Erik Hulzebosch�
Jan Marijnissen�
Erica Terpstra�
Geert Wilders�
Koningin Beatrix�
Jan Smit�
Clarence Seedorf�
Linda de Mol�
Gordon�
Ali B.�
Paul de Leeuw�
Guus Hiddink�
Sophie Hilbrand�
Gerard Joling�
Erben Wennemars�
Jan Peter Balkenende�
Beau van Erven Dorens�
Prinses Máxima�
Erben Wennemars�
Wouter Bos�
Anky van Grunsven�
Ronald Koeman�
Daphne Deckers�
Prins Willem-Alexander�
Yvon Jaspers�
Frans Bauer�
Jürgen Raymann�
Joop Zoetemelk�
Rita Verdonk�
Louis van Gaal�
Johan Cruijff�
Marco Borsato�
Youp van ’t Hek�
Andere Nederlander, namelijk:
En nu nog dit
* onder ogen zien dat ik de VU niet bel
* E. mailen
* rugzakje pakken o.a. boterhammen maken
* Fanloggen
* bedenken wat ik vergeet
Bijna weg
Morgen om deze tijd ben ik net opgestegen (mag ik van harte hopen anders heb ik vertraging en zit ik 9 uur te stressen of ik mijn aansluiting in Atlanta wel haal).
Ik heb al gedaan
* google alerts op eens per week zetten
* lijsten opzeggen
* pakje aan klant verzenden
* kattenbakken verschonen
Ik moet nog
* wasmand uitruimen
* backuppen
* Madonna branden, Callas branden [helaas: lukt niet]
* bestelling klaarleggen en nu nóg een bestelling klaarleggen
* E. mailen
* playlist Fanlog bijwerken (en nog 2x Fanloggen)
* VU bellen over second opinion (hiervoor vrees ik het ergste)
* koffer pakken (en tig dingen die mij nu niet te binnen schieten)
Kado van R. (dat ik direct boven het bed hing)
Druk-druk
Mijn auto zit onder de vogelpoep en soms laat ik hem dan even wassen voor ik hem overdraag aan R.
Nu niet, zeg ik tegen ‘m want daarvoor heb ik het te druk.
Waarméé dan, vraagt die.
En zo op de vrouw af schiet me weinig te binnen.
In de loop van de middag des te meer.
Opeens wordt me duidelijk dat ik het niet réd, alles af krijgen voor woensdagochtend.
Eigen dingen, Fanlog-regeldingen, Winkel-dingen, mensen-mailen-dingen.
Dan holt een witte eend vanuit de sloot mijn tuin op.
Krijs-krijs-krijs. Helemaal over de rooie.
En niet omdat een stel woerden het op haar eer hebben voorzien.
Ze zit ergens te broeden, heeft even de eieren verlaten voor een snelle snack en héb ik die voor haar?
Tuurlijk heb ik die dus snel ik naar beneden, snijd broodjes, strooi kippengraan, werp duivenpinda’s.
Slobber-slobber-eet doet de eend en na tien minuten (of was het zeven) gaat ze op de wieken terug naar de kids-to-be.
(PM voor R.: hereneenden die eten willen negeren, koppeltjes voeren en dameseenden-in-nood onthalen)
Forecast
Niemand
Schrijf ik weer eens een Zondagverhaal voor Fanlog en helemaal *niemand* reageert 🙁
Sinds vanochtend staat Twitter ook op dit log.
Althans wat ik zelf twitter zomaar in de lucht en in interactie.
Bij More updates kun je meer zien en – je aanmelden.
Waarom heb ik Twitter op het log gezet.
Omdat ik Twitter leuk vind. De korte ‘wat ik doe’-berichtjes vallen soms in een moeras, maar soms ook niet.
En ik heb na een paar weken ook al een aantal gezellige terug-Twitter-contacten.
Ik wil aanraden: probeer het.
En als je probeert en je voelt je verloren – mail mij (aangezien ik het herken).
Móet Twitter?
Nee natuurlijk.
Maar Twitter *is* leuk.
Vind ik.
Gordel
“In het gebied dat ook wel de Bijbelgordel wordt genoemd…” zegt nieuwslezer Dick ter Hark.
Wat een raar woord, denk ik. Het is toch gewoon (gewoon…) ‘Bible belt’? Dat schrijft ook de Volkskrant.
Maar -even gegoogled- tis écht (op z’n minst: ook) Bijbelgordel. Wikipedia zegt het ook.
Boodschap
Er wordt op de voordeur gebonsd. Hard.
Ik zie twee schimmen door het matglas.
O jee, denk ik. Zou er iemand onwel zijn geworden.
Dan wordt er ook getrokken aan de bel. Errug hard.
Ik snel naar de voordeur en wanneer ik die open doe zie ik het meteen.
Van die zalverige protestantse smoelen. Een man en een vrouw. En wijselijk niet met de Strijdkreet oid openlijk in de hand maar in de tas.
Maar dergelijke smoelen can’t fool me zodat ik zeg: “U komt met een boodschap waarvoor ik niet ontvankelijk ben.”
“O neeee?” teemt de man.
“Nee!” zeg ik ferm en doe de deur dicht.
Zou dat nou ooit werken? Dat iemand zegt: “God? Ja, daar zou ik bést eens iets méér over willen weten. Kom binnen en vertel me álles.”
Ik kan het me zo helemaal niet voorstellen.
Vrouwen leven ‘groener’ dan mannen
Vrouwen denken en leven ‘groener’ dan mannen. Dat blijkt uit een opiniepeiling over duurzaamheid waar de regionale kranten van Wegener Nieuwsmedia zaterdag over berichten. Vrouwen laten de auto vaker staan, douchen naar eigen zeggen korter dan mannen en draaien de kraan eerder dicht tijdens het tandenpoetsen. Ook trekken vrouwen eerder dan mannen een trui aan als ze het koud hebben in huis, laten ze apparaten en lampen minder vaak ‘stand by’ staan en scheiden ze vaker en beter afval dan mannen.
Van de vrouwen vindt bijna 59 procent dat de politiek te weinig doet op het gebied van milieu. Slechts 45 procent van de mannen is ook deze mening toegedaan.
Lees hier verder en ontdek dat 55+ het ook nog eens beter doet dan de jonkies (haha).
Mijn stuk op Fanlog over de berichtgeving over Uruzgan (en nog iets)
Beatrix was in de Eemshaven! Carter was bij Hamas!
Daarmee opent het avond-R1J want ach ja – het nieuws van de gedode en ernstig gewonde soldaten is misschien nog niet echt ‘oud nieuws’ maar echt ‘heet nieuws’ is het ook niet meer.
Toch besteedt R1J er aandacht aan als een soort rode draad.
“Elk slachtoffer is even erg” horen we regelmatig maar ja – de zoon van de baas is natuurlijk toch nét even erger dan andere slachtoffers want: “dat komt dichtbij”.
Het is niet de eerste keer dat ‘de zoon van de baas’ in een oorlog sneuvelt horen we van buitenlandredacteur Lambert Teeuwissen. De zoon van Roosevelt bv. En de vader van McCain was bevelhebber toen zijn zoon (dé McCain dus) krijgsgevangen werd gemaakt.
Roel Pauw gaat naar de Generaal Spoorkazerne in Ermelo waar de slachtoffers vandaan kwamen waar veel mensen al weekendverlof hebben maar er is een register geopend om medeleven te tekenen.
Op de Leusderheide is een oefening van mensen die binnenkort naar Uruzgan gaan. Martijn van der Zande hoort over “schrikken” en “we weten altijd dat het risico er is” en “diepe indruk” en “je wordt nog meer vastberaden om het daar tot een goed einde te brengen”.
Toen ik in september in Amerika was zag ik op HBO een film. Portretten van Irak-gangers die het wel hadden overleefd maar die een arm, een been, twee armen, twee benen, hun ogen, hun huid, hun zielerust waren kwijt geraakt.
Een voor een zaten ze op een kruk en vertelden hun verhaal. Dat erop neerkwam dat ze nog wel leefden maar dat ze eigenlijk alles kwijt waren. Partner. Zichzelf.
En na tien minuten kwam de volgende.
Ik viel in die film en raakte niet meer los.
Ik dacht: thuis zoek ik op wie die film maakte. Wie die mensen waren. Ik vond het niet.
Vandaag denk ik er weer aan. Ook vandaag. Want eigenlijk is die film geen dag uit mijn gedachten geweest.
De jonge vrouw die haar armen kwijt raakte. Protheses kreeg. En die niet in de metro aan een paal durft te staan angstig dat iemand haar aanraakt en die prothese voelt en terugdeinst.
En ik wil echt helemaal niks afdoen aan het verdriet van de bevelhebber Van Uhm om het verlies van z’n zoon.
En godverdomme klote die 14 ándere Nederlandse doden in Uruzgan.
Maar onze gewonden? En al die andere gewonden? Van andere behulpzame troepenmachten, onder de bevolking. In Uruzgan, Irak, Afrika.
Het leven zuigt. En o, wat wou ik dat ik nog steeds geloofde in ‘Make love, not war’.
Heftig
Allemachtig.
Via Twitter was ik al gewaarschuwd dat er iets aan zat te komen. Persconferentie op Defensie. Toen: wordt live uitgezonden op Ned 1. Aanslag, denk ik. Shit.
En ja: aanslag. En niet zomaar een aanslag. Twee doden en 1 ervan is de zoon van onze nieuwe bevelhebber ter plaatse die gisteren aan ons is voorgesteld en over de uitspraak van smans naam Jeroen Tjepkema nog zo’n grappig stukje schreef – dat hij het gisteren fout deed.
Vandaag krijgt hij ruimschoots de kans het goed te doen. Te ruimschoots. Want hij kijkt alsof hij zelf een familielid heeft verloren. Helemaal aangeslagen. Zodat ik me ook nog meer aangeslagen voel dan ik me zelf toch óók al voel.
Over naar Arjan Noorlander, aan de telefoon vakbondsman Debie, in de studio Peter ter Velde (daar keek Jeroen Tjepkema een paar keer storend weg van zijn gesprekspartner, alsof z’n oortje iets raars zei) maar over all: hij deed het prima.
Wel vervreemdend om dan over te gaan op ‘ander’ nieuws zoals de in Brussel voor een webcam broedende slechtvalken. Waarbij hij serieus bleef en érg serieus en waardig afkondigde.
Ik háát dit soort nieuws (doe mij maar gelazer in een ver buitenland en wat stakingen en een beetje feel good zodat niets me afleidt van kleding, haar en ogen van de Mooie Jongen die het voordraagt).