De kromste taaldingetjes heb ik eruit gehaald en een buitengewoon stupide bruggetje.

Ik ben nog steeds ontevreden. Nog erger ontevreden zelfs.

Ik doe dit nooit meer.

Waarom zeggen en schrijven wij Peking en niet Beijing? Je moet het wel weten als nieuwslezer. Gelukkig is er de NOS-taalcommissie die uitkomst biedt. Als lid van deze groep taalpuristen zal ik gaan bloggen over het wikken en wegen van vreemde namen.

Lees hier verder en beluister er ook een stukje Tjep-Radiojournaal van gisteren.

Op ‘m reageren kan daar ook maar ik vermoed dat-ie de “o, wat een leuk truitje had je laatst aan”- commentjes niet doorlaat. Aan de andere kant: je weet nooit.

Versie 1 van het interview is af en ik ben niet tevreden.

Van de onderwerpen die er écht in moesten is 1 vervallen omdat het er zelfs met hangen en wurgen niet in paste. Andere onderwerpen die in de eerste opzet logisch ‘pasten’ zijn gesneuveld omdat het met die logica vies tegenviel. En wéér andere onderwerpen waarvan ik had gedacht dat ik ze makkelijk en passant erin kon wurmen bleken onwurmbaar.

Ik haat interviews, ik haat schrijven en ik doe het nooit meer.

(= goed voornemen)

Ik heb een mail-interview gedaan met Andy Houtkamp.

Vanochtend heb ik eerst de onderwerpen genoteerd. Toen maakte ik een soort opzet waarbij ik (logisch opbouwend) vier onderwerpen over heb waarvan ik er drie echt kwijt wil.

Met 1 ervan (de persoon AH die we opeens veel beter leren kennen, mooi stukje tragiek) kan ik eindigen. Fijne uitsmijter. 1 kan ik desnoods laten vallen als het teveel hangen en wurgen wordt. Zodat ik er 2 overhou waarvan ik echt niet weet hoe ze in te passen.

Hoe deed ik dat vroeger ook weer? Op dit soort momenten wreekt zich dat elk interview telkens opnieuw een bevalling is. Wat het vroeger óók was (ik heb nooit ‘gemakkelijk’ geschreven), maar toen was er in elk geval een routine die ik nu mis.

Vroeger stond ik nog wel eens spontaan of betrekkelijk spontaan op foto’s.
Sinds ik alleen nog in mijn eigen gezelschap verkeer lukt dat niet meer.
En die enkele foto wanneer ik ben met R. en hem een camera in de hand duw met “klik svp” kan ook moeilijk doorgaan voor ‘kijk, nu ben ik mezelf’. Waarbij ik even voorbij ga aan de filosofische discussie wat ‘mezelf’ wel en niet kan zijn.

Zojuist.
Ik kijk de september-foto’s door op zoek naar een foto om te bewerken voor morgenochtend op dit log en stuit op deze.

Bewust geposeerd. Ook omdat ik benieuwd was hoe ik eruit zou zien met de ogen neergeslagen, de blik naar beneden.
En aangezien mijn schouders tegenwoordig mijn enige fraaie stukje lichaam zijn daarvan er 1 ontbloot en vooruit – ook maar een stuk borst dat door de arm eronder steviger lijkt dan het *is*.

Dat had ik allemaal bedacht.
Maar *niet* dat bij mijn andere arm onder de biceps genadeloos een theezakje zou hangen.

(over houdbaarheidsdata die voorbij zijn)

De plank is opgeruimd en de troep op de vloer ook, al moet ik toegeven dat de troep deels is verplaatst.

Positief: ik vond m’n aangiftebiljet Omzetbelasting (had totaal verdrongen dat ik die ook nog moest doen).

Nu de aanbiedingen. Twee buttons met Thought Criminal die licht beschadigd zijn (wat niet stoort als je ze dráágt). Een horloge van Buffy the Vampire Slayer: batterij leeg, dof plekje ter hoogte van ‘Buffy’ (de naam) en een paar witte haartjes -hoe zou dat nou komen- op het bandje.

De buttons (zie op het plaatje van de opruiming of zie anders hier) mag je hebben voor € 1,75 p.s. of € 2,75 samen (=verzendkosten, daar hadden we het laatst nog over).

Het horloge mag je ook hebben voor verzendkosten maar dat moet ook nog in een plastic doosje -om het te beschermen- behalve in die bubbelenvelop dus verzendkosten 2 Euro lijkt me niet onredelijk.

‘Hebbes’ in de commentjes.

* VK bladeren (Magazine en eerste twee katernen en dat was nieuws genoeg)

* plank naast me en vloer rechts van me opruimen (zo’n beetje gedaan = zo goed als me nu lukt wat niet imposant oogt, ik weet het)

* pinguins opbergen

* deel van de ingevoerde boeken opbergen

* playlist op Fanlog bijwerken

* opzet bedenken voor artikel/interview Andy Houtkamp (uitgesteld tot morgen)

(dit moet het maar zijn voor vandaag)

Had ik toch maar meer tijd dan ging ik echt eens lekker aanklooien over hoe onze jongens de mooie nieuwslezers eruit zien.

En dan niet alleen Tjep maar zeker ook Rik.

Laatst op een avond (zaterdag?): prachtig in het pak. Vanmiddag in iets waarin werkelijk élke andere man er saai-saai-saai zou uitzien. Zwart-wit-grijs. Nou já.

Maar kijk ‘m eens prachtig zijn. Sjiek met z’n glimmende grijze das. En dat jasje! Mooi dat het valt (en uiteraard dichtgeknoopt).

Kan niet iemand dit stokje overnemen (BBBD??) en mooie kiekjes schieten en mode-politie spelen enzo?

Wat ik leuk vind van het bloggen, is dat we kijkers, luisteraars en lezers inzicht kunnen geven in ons werk. Want het maken van nieuws is natuurlijk gewoon mensenwerk, waaraan veel debat en discussie voorafgaat en waar we soms ook wel es verkeerde inschattingen maken. Daarnaast is het bloggen voor mij ook een manier om mijn hart te luchten – juist als de uitzending niet verloopt zoals ikzelf had gehoopt.

Volgens velen is het bloggen een zegening, een welkome aanvulling in het medialandschap. Ik neig ernaar mij bij die stelling aan te sluiten. Met plezier lees ikzelf talloze blogs – van collega’s in binnen- en buitenland, maar ook van getalenteerde onbekenden die mij een uniek inkijkje in hun wereld gunnen.

(Lees hier verder en geniet straks van ‘m bij de NOS-chat)

Met R. gebeld over de Winkel.
Eerst: hoe dat te formuleren, het ‘voor minder dan 5 Euro dénken wij niet eens, laat staan dat we kuieren naar de brievenbus’.
Dat wou niet erg.

Toen me weer eens afgevraagd waarom ik dit niet eerder heb gedaan.

1) Ik vind het onsympathiek overkomen.
Want hoe redelijk het ook is (zie de commentjes hier onder), al die dingen weet de individuele klant niet – en bovendien kunnen ze haar niet schelen. Ze heeft een leuk bedeltje van € 1,25 gevonden of een boekenlegger van € 2,00 en die wil ze hebben.

Of ze wil weten of ik van iets van 40 cent wellicht 200 exemplaren heb en of ze dan korting krijgt. Waarna ik moet zeggen: nee, geen 200, wel 15 (ben dus gaan tellen) waarna ze over iets anders weer iets wil weten etc. met als resultaat dat ze gewoon ophoudt met mailen maar mij wel aan het werk heeft gezet. Want tuurlijk zette ze steeds ‘graag snel een reactie’ in haar mails.
Maw: het zit ‘m niet alleen in de prijs van de bestellingen, het zit ‘m ook in het gedoe over goedkope artikelen.

2) Ik vind het ook tegenstrijdig.
Want hoe kan ik nou zoveel goedkoops te koop zetten als ik tegelijk mijn neus ophaal voor mensen die het willen kopen?

Conclusie: ik weet het werkelijk niet maar dat er iets moet gebeuren is een feit.
Daarom: de prijs die ik uitloof voor de Gouden Tip blijft staan.

Ik schreef, vond ik, vanochtend weer een stel leuke stukjes voor Fanlog.

En bedacht een poll over de uitzending. Waarin lezers/luisteraars kunnen aanvinken wat ze van de uitzending vónden. Leek me leuk.

Daarna moest ik nog twee stukjes maken (die zijn net af en werden met dank aan die functie in WordPress ietsje eerder gedateerd zodat de poll bovenaan bleef).

Net (=een uur na de start van de poll) eens gekeken hoe erg het storm loopt kwa reacties. Drie. Das niet veel.

En het is nog minder wanneer je weet dat ik die om niet helemáál voor schut te staan allemaal zélf heb geplaatst 🙁

Ook vanochtend (vreugdesprongetje): Jeroen Tjepkema. Mijn eerste indruk om zeven uur: niet zo’n spannend outfit (maar wel een erg leuk lachje na die weggespoelde auto’s).

Om half acht nog een keer gekeken. It grows on you, deze combinatie. Althans, it grows on mij.

Mooi jasje is dat (zelfde als gisteren?). Mooi ook weer: dichtgeknoopt. En dat hemd is eigenlijk óók heel mooi. Zo mooi zelfs dat ik denk: take it off, het jasje, zodat we het even helemáál kunnen zien.

Mocht ik dezer dagen tijd hebben dan zal ik alle drie de outfitjes fotograferen en mag wie meer verstand heeft van de Kleding die de Man maakt mij vertellen welke stijl ons idool tegenwoordig (uit)draagt.

Op Twitter volg ik nu erg veel mensen die ook mij volgen uit beleefdheid omdat het zo ónbeleefd is ze niet *terug* te volgen.

Zodat ik word bedolven onder twitters van mensen die me niet interesseren en van wie ik nu meekrijg dat ze koffie drinken of uit het raam kijken of een plaat opzetten en nog zo wat.

Want dat is het lastige op Twitter itt Hyves waar je een ‘slapend’ vriendenbestand kunt hebben: hier duiken ze steeds op. Met voor een groot deel onbelangrijk gekwek wat ook komt omdat zij mij niet echt boeien maar dat is weer zo onaardig om dat te zeggen zodat ik het ge-‘ik zet koffie’ maar laat binnenkomen tot ik er in verzuip (nu ongeveer).

Het kan nu tóch elke dag feest zijn want ook vanochtend zit daar: Jeroen Tjepkema.

En net heb ik bedacht dat kleurig fleurig voor hem een absolute *must* is of hij verrast me met een donker (diepblauw??) colbert dat is dichtgeknoopt (netjes!) over een iets donkerder (zwarte?) trui en daaronder een zwart-wit geblokt hemd.

Ik zie het ’t eerst wanneer ik van buiten knagers voeren weer naar het huis hol, uit de verte door het raam, en ik denk: das niks. Maar het is prachtig. Het staat hem perfect en ook vandaag: wat zit zijn haar weer leuk.

You wear it well, A little old fashioned but that’s all right zit nu al een half uur in mijn hoofd. Maar mogelijk is dit juist hartstikke modern.

Wat is-ie leuk, Rik van de Westelaken.

Lees hier.

Net wanneer ik denk: leuker dan dit kan het niet worden blijkt Jeroen Tjepkema (nu gelukkig ook weer in de ochtend waar hij zich toch wat frivoler kan kleden) iets nieuws te hebben bedacht.

Een knálrood overhemd (met noppen? kon dat niet goed zien) en daar overhéén een lichtgrijze saaie pullover met een donker jasje.

Prachtige, erg originele combinatie – gaat dat zien, gaat dat zien!

[update: z’n haar zit ook erg leuk]

Hij zag er echt nóg mooier uit maar mijn foto’s lukten niet goed.

Nu zit ik ook nog op Plaxo.

Omdat iemand die ik ken van vroeger en met wie ik verbonden ben via LinkedIn me daarvoor had uitgenodigd en ik het zo onbeleefd vond om dat *niet* te accepteren.

De poll dus ook daar maar weer mee aangevuld. En nu kun je tegelijk zeven mogelijkheden aankruisen.