Ik ben dol op internet -al was het maar omdat ik virtueel een stuk beter communiceer dan irl- en dus sta ik heel erg open voor de meeste nieuwe communicatie-mogelijkheden.

Dat zeg ik – en dat klinkt leuk maar al bij het opstellen van de pol merkte ik dat me niet zo erg veel mogelijkheden te binnen schoten.

Daarom: je kunt er per keer 3 aanvinken en je kunt ook hieronder in de commentjes mij en andere wat suffe lezers up to date brengen mbt wat er nog méér speelt.

Ik moet het bekennen.

De laatste weken dacht ik dat de tv-carrière van Jeroen Tjepkema op een zéér laag pitje stond.

Ik zag ‘m minder dan ik hem zou móeten zien aangenomen dat hij in de ochtend-Journaals ongeveer gelijk opging met Herman van der Zandt.
Ik hoorde hem regelmatig op de radio (Herman vdZ nóóit meer) waarbij ik ‘aanteken’ dat Jeroen een véél betere radionieuwslezer is dan Herman die iets slooms en looms heeft en hij articuleert ook niet zo mooi (maar hij oogt wel ‘lauw’ – zeggen ze).

En dan opeens, vanavond, acht uur. Het tv-nieuws begint, ik denk: ik kén die stem!
En wanneer hij op de radio is weet ik het al na drie woorden, maar daar verwacht ik hem ook een beetje maar hier aarzel ik en dan verdomd: het *is* um!!

Zelfverzekerd en prachtig.
Met een mooie hardlichtblauwe das (foto volgt morgen).

Dat had ik moeten weten toen ik de poll opstelde waar nu uitkomt dat we hem ut liefst met weelderig borsthaar zien of anders in z’n retro truitje of z’n paarse truitje of z’n eigen rode truitje.

Negentig stemmen werden uitgebracht.
Zelf stemde ik 1x p.d. en het was afwisselend borsthaar en rood truitje en retro en paars en bloes en -ok- 1x (1!) iets waarover ik stiekem fantaseer maar dat was echt heus alleen ‘to spice it up’.
De poll dus.

(nu weer een andere poll bedenken en echt, die foto komt morgen – en bij ‘niet snel genoeg’: zeur)

* tien juridische boeken in de Winkel zetten (gedaan)

* dezelfde tien boeken in Boekwinkeltjes zetten (geen zin in)

* wassen (aangezien Guus een Grote Prooi heeft geslacht op het badkamerkleedje)

* mailtje sturen aan Andy Houtkamp dat ik z’n interview pas volgend weekend schrijf

* paar cd’s branden

* naar Langs de Lijn luisteren (ben érg benieuwd hoe ze 6,5 uur vullen nu drie wedstrijden die ze uitgebreid zouden verslaan zijn weggevallen)

* (iets dat ik nu vergeet): VN leesbladeren

Van 1 van de feministen van tóen maar still going hartstikke strong

Vandaag tien jaar geleden ging mijn man dood. Euthanasie.
Ik wist het bijna zeker maar tijdens de ochtend ging ik twijfelen.
Was het toch niet negen jaar? Of elf?

Mij schoot te binnen dat de begrafenisonderneming een boek had neergelegd waar bezoekers van de uitvaart hun naam en adres konden noteren. Handig -zodat ik later wist wie ik een ‘bedankt voor je meeleven’-briefje moest schrijven.
Ik wurm dat boek uit onder een stapel denkend dat daar toch op zijn minst de datum op moet staan.
Nee. Maar er in staan wel meer dan honderd namen en adressen van mensen van wie ik sindsdien nooit meer iets heb gehoord.
(moet ik daar nou iets van vinden? Nee toch….)

Ergens vanochtend mailde een aardig iemand me: dit is vast een zware dag nl tien jaar geleden – waarmee dat ook weer was opgelost.

* is het zwaar?
Ach. Niet in de zin van ‘ik treur de hele dag om m’n overleden man’.

* is het op een andere manier zwaar?
Tja.
Eerlijk gezegd: een dag is een dag.
En ik hecht noch aan feestdagen noch aan treurdagen.

Maar als ik dan toch een blik werp op mijn leven nu: tis niet zo leuk.
Maar ook niet echt klote.

Wat ik gewild had? Ah.
Ik kan van alles bedenken maar eerlijk gezegd: geen idee.

‘Oud’ is het thema van de Boekenweek en in VK schoffelt iemand het boekenweekgeschenk van Renate Dorrestein al onder de dorre bladeren maar bij Matthijs van Nieuwkerk zitten twee absolute babes op leeftijd.

Joyce Roodnat en Annemarie Oster zijn het.
En Roodnat is in de zestig en Oster in de zeventig en ze proberen te doen of ze heel anders zijn maar ik zie het niet.
Twee beauties. De ene (Joyce) behoorlijk truttig met een raar permanent en parels maar wél erg mooi en enge teksten als dat je als oudje naar búiten moet omdat je anders een “grijze muis” bent of zei ze nou “grijze mus”?
Hoe dan ook: ze had het over mij.

Annemarie Oster was wat minder streng maar gaf toe dat ze wel botox had gebruikt. Hoe lang, wanneer? Mm – nú zou ze er zo ongeveer mogelijk mee stoppen.
Het verklaarde wel waarom haar gezicht geen enkele expressie toonde.

Marc-Marie in een rare ijsmuts babbelt mee als een nichtwijf dat met vrouwen kletst.
Maar op een ‘hoe oud ben jij eigenlijk’ geeft het kwalletje niet eens antwoord.

Leeftijd en oud is moeizaam, laten we daar niet ‘moeizaam’ over doen.
Niemand wil 57 worden en daar dan stoer over doen.
Ik in elk geval niet.
Ik was het liefst bij 45 gestopt.
En hoe nu verder?
Aanmodderen.

Grappig trouwens dat Matthijs van Nieuwkerk het helemaal niet op zichzelf betrekt.
Terwijl ik per week hem meer een oudere jongere met te lang haar voor z’n leeftijd zie worden.
Misschien vóelen mannen dat niet, dat ook zij past hun prime zijn?
Of zijn ze dat nooit indien ‘populair’?

Het Filiaal in het Radio 1 Journaal ging over douchen.

Ik schreef er over en ‘normaal’ (ja – tis triest) reageert daarop niemand. Maar dit keer wel.

Zodat ik Hansje mailde: zullen we er een poll van maken? Van het douchen.

Zo gemaild, zo gedaan. Met hier de Ankeiler.

Radio is “vrij zwemmen”: je begint de uitzending zonder dat het draaiboek vaststaat, zonder dat alle teksten klaar zijn. De gesprekken voer je zelf en als die wat langer duren dan gepland, dan is dat geen probleem. Radio is improvisatie, spontaan en spannend. Bij de radio is mijn journalistieke carrière begonnen. Als 17-jarige, bij de lokale omroep van Uden, als redacteur en presentator van het jongerenprogramma van Omroep Kersenland (jaja, die naam klinkt net zo professioneel als de uitzendingen zelf waren).

Inmiddels is het medium flink veranderd. De cassettebandjes van toen zijn nu onzichtbare mp3-tjes. En ondanks de ervaring van vroeger, vind ik het omschakelen – van tv naar radio – best lastig. Mijn vorige ochtenduitzending was vijf maanden geleden en dus moet ik er een beetje inkomen. Deze ochtend is er weinig nieuws, veel schaatsen, een platenlijst die niet helemaal klopt, een gesprek dat niet lekker loopt, een jingle wordt gestart zonder dat ik tekst heb. Ook goedemorgen…!

Hartstikke stoer vind ik dat – een zeer matige uitzending waarin het 1 en ander misloopt en dan binnen twee uur jezelf evalueren op internet.

Hier staat de rest met een geluidsfragment en de verwijzing naar een interessant interview waarnaar ik zelf ook al eens verwees maar ik ben vergeten of dat hier was of op Fanlog.

Tis nu in orde, dat live schaatsen kijken.

Handig, dat Twitter, want daar meldt de NOS-jongen die er over gaat dat even. Dat-ie het gefikst heeft.

Klooi-modus is erg geschikt om daaraan verslaafd te raken (Twitter bedoel ik).

Hoi Jeroen,

Kun je aan je collega Herman vragen waarom hij altijd zo kreun in zijn stem heeft.
Klinkt wel zwoel maar in de vroege ochtend hoor ik liever jou.

Groetjes

Inderdaad: klooi-modus…

“Oh oh everybody’s making love ‘cause love is free”= liedje van Sheryl Crow.

Nou… niet everybody dus 🙁

Ondanks de relatief gezonde levensstijl van de meeste singles kampt de helft van hen in meer of mindere mate met overgewicht. Chocolade blijkt de grootste verleider tijdens de `lekkere trek’ en bijna de helft denkt gezonder te leven als men een relatie zou hebben.

Van alle singles die te kampen hebben met overgewicht zit er bij ruim een kwart slechts een paar kilo teveel aan. Nog eens 14 procent weegt 5 tot 10 kilo te zwaar en voor 5 procent geeft de weegschaal zelfs 10 tot 15 kilo boven het streefgewicht aan. De laatste 5 procent heeft het letterlijk en figuurlijk zwaar.

Lees hier verder

Het is nu zeven dagen geleden dat ik een ziek konijn uit de ren viste en naar de dierenarts bracht. Waarna ik viereneenhalve dag leefde tussen vrees en toen wat hoop en toen vrees en toen de klap op m’n kop dat het konijn dood moest.

Toen was het maandagavond en sliep ik nog net niet en sloeg Sammie me in mijn gezicht.
Waarna ik dacht: als ik het niemand vertel hoef ik het ook niet onder ogen te zien maar zo blijkt het toch niet helemaal te werken.

Ik bedacht dat hij misschien jeuk heeft (dat had hij de vorige keer toen hij me aanviel ook) en dus gisteren pilletjes tegen jeuk gehaald en een nieuwe kalmering-happy cat-verstuiver. Niet aan de dierenarts verteld wat er was gebeurd trouwens, bang dat die zou zeggen dat ik weer met een streng buiten de slaapkamer sluiten-regiem zou moeten beginnen.

Vannacht ben ik niet aangevallen. Dat is goed nieuws maar ik voel me niet goed.
Ik voel me verdrietig – om het konijn. En angstig – om de kat.
Ik ben erg moe, ik heb nergens zin in en er komt niets uit mijn handen.

Wel lees ik een beetje (een thriller). Verder zet de verkoudheid niet door. En Hillary is nog niet verslagen.
Heel fijn.

“For anyone in Ohio or America who’s ever been counted out but refused to be knocked out, for everyone who has stumbled but stood right back up, for everyone who worked hard and never gives up, this one is for you,” Clinton said to massive applause.

Putting to rest rumors that she might end her campaign depending on the results of yesterday’s vote, Clinton offered an affirmative assertion she would continue on. “We’re going on, we’re going strong and we’re going all the way,” Clinton said.

Chants of “Yes She Can!” filled the room.

Lees hier verder

Ik en enkelen met mij hebben zich deze week vooral voorgenomen
* mail vroegere vriendin beantwoorden en
* mail huidige vriendin beantwoorden

Elke dag dat ik het zag staan dacht ik: vandaag moet ik daar toch eens tijd voor maken.
Maar het bleef bij ‘sorry, komt later’ aan húidige vriendin – nadat die *mij* had gemaild waarom ik niet reageerde 🙁

Verder nam ik mij opnieuw voor af te vallen.
Who am I kidding (wat leuker klinkt dan: wie hou ik voor de gek).

Een boek lezen klikte ik ook en toe aan en verdomd: daar ben ik een uur geleden in begonnen maar nu zit ik alweer aan de PC dus dat geeft te denken.
Maar…. ik voel me een beetje hangerig en wie weet krijg ik griep en dan mag ik lekker veel in bed en als ik me soms ietsje beter voel mag ik dan lekker lezen.

‘Van mezelf gaan houden’ kan geen kwaad maar ik klikte het zelf niet aan dus kan er -nu- weinig over zeggen. Geldt ook voor wat er onder staat.

Kwa nieuwe poll schiet me niet zoveel leuks te binnen daarom gebruik ik even Jeroen Tjepkema als aantrekkelijke aankleedpop.
Je kunt drie mogelijkheden aankruisen, zo vaak als je wilt (wel even de pagina verversen).

Eigen ideeën mogen hieronder vermeld.

Andere mensen zetten op hun site: ik zit op Twitter, vólg mij daar. En als ze echt populair zijn moet je op Twitter ook nog eerst toestemming vragen om ze te mogen volgen: request permission.

Terwijl ze je eerst uitnodigen om dat te doen. Maar áls je het doet: op de knietjes en smeken.

Ik probeer het nu nog 1x (nou ja, 2 of 3 misschien – maar dus niet onbeperkt, bedoel ik): volg mij op Twitter – als jezelf into Twitter bent. Anders raak je er net zo gefrustreerd als ik nu al ben en daar kopen we niks voor.

Ik heb weer een abonnement op VN.
Na ‘m een jaar (bijna) direct bij het oud papier te hebben gegooid. Zodat ik mijn andere abonnement beëindigde. En nr. 2 was de laatste die ik kreeg (en die ging ook bij het oud papier).

Maar op een avond toen ik uitzonderlijk goed gehumeurd was belde een érg leuke knul van een call center who charmed the pants off of me (bij wijze van spreken).
En ach – why not, dacht ik en legde me vast op 13 weken voor 13 Euro en daarna een kwartaal-abonnement.

Woensdag valt nummer 1 (voor mij) wat nr 9 is in de bus.
En ik laat ‘m in het cellofaan maar denk vandaag: ik moet ‘m op z’n minst doorbladeren anders wordt het straks weer 25 nummers ongelezen op de stapel voor de plaatselijke voetbalvereniging.

Op de omslag: de nieuwe Dusty’s – Adele, Duffy en Shelby. Die muziek ken ik, dat vind ik leuk dus lees ik. En het interviewtje met Adele (“giechel-giechel”) vond ik ontwapenend leuk, moest ik erg om lachen.

Dan van kaft tot kaft. [Lees meer…]