Een uur ben ik in klooimodus – dan begint het Radio 1 Journaal weer.
Dus doorzoek ik een doos op wat-weg-kan en wat-ik-hou en wat-anderen-misschien-leuk-vinden.

Dit is de oogst ‘anderen’:
– Wie Wat Waar Almanak 82/83
– Wie Wat Waar nieuwe almanak 84
– Walter van der Kamp Uilenspiegel naar de gelijknamige tv-serie met foto’s van oa Ko van Dijk en een zeer jeugdige Willeke Alberti
– Conny Sluysmans – Vraag niet waarom (die van de Telegraaf)
– Avery Corman (auteur van Kramer vs Kramer) – Hij leek zo leuk… het verhaal van een verkrachting
– Dr. Benjamin Morse – De lesbienne

Dat laatste boek lijkt me gezien de flaptekst voor eh.. de liefhebster. Aangezien de auteur predikt dat de lesbienne waar mogelijk genezen moet worden en anders moet zij geholpen “om het leven wat lichter te maken”.
Zij, de lesbienne, verdient geen haat maar begrip. Ze kan het nl ook niet helpen, heeft vast een nare ervaring gehad met een man.

Heb je belangstelling: tast toe. Alles kan door de brievenbus maar er moet wel meer op dan een postzegel van 44 cent.
En als ik morgen niets gehoord heb gaat het in de wat-weg-kan-doos.

Soms denk ik: laat ik eens iets geks doen.

Die mensen in mijn virtuele sfeer die me interesseren. Stel dat ik ze uitnodig voor een rondje speed daten.

Ik richt een lokaaltje in.
Mogelijk gehuurd van de plaatselijke kleuterschool waar we ook heen gaan om te stemmen.

Tafeltjes gerangschikt.
Al mijn potentiële irl-contacten op een stoeltje.
Ik ga ze af.

“Vertel iets over jezelf”, “Waarom denk je dat wij vriendjes kunnen zijn”, “Denk je dat je kunt handlen dat ik veel gooi op internet”, “Wat vind je van *mij*’, “Wat stem je”, “Hou je van katten/honden/kippen/knagers” (indien nee: waarom ben je hier eigenlijk).

Aan het slot zeg ik “dank jullie allen dat jullie gekomen zijn” en “jullie horen nader (ev. dus – per mail)”.

En dan daarna inventariseer ik m’n emoties en denk: die vond ik leuk voor irl.
En die weer niet maar wél voor virtueel.
En de rest: sorry maar toch nee.
En moet ik ze dat dan mailen??
Of zend ik ze gewoon een slap ‘de keus is niet op jou gevallen’?

Het is bijna sinterklaas en veel mensen bedenken dat ze nú online iets gaan uitzoeken wat ze liefst morgen maar – vooruit – in elk geval overmorgen in huis willen hebben.
Dat leidt tot stress bij die mensen maar ook bij meneer bolcom en mij.
Hoewel misschien ietsje meer bij mij dan bij meneer bolcom.

Ik maak lijstjes met wat-te-doen.
Omdat anders tussen de klanten en Fanlog vergeten dreigt te worden wat echt belangrijk is.
Zoals contact houden resp. hernieuwen met aardige mensen al dan niet uit het verleden.
Ook moet de mondhygiëniste gebeld. En de belastingman.
En de belastingpapieren die ik een half jaar geleden niet wilde ordenen daar moet nu dus écht iets mee.

Soms loop ik even de tuin in.
Wel twintig minuten. En babbel met de kippen en de caven en in iets mindere mate met de konijnen maar weer wél met de duiven en de kauwtjes en de mussen en de eenden.
Alleen nog niet met bomen.
Maar geef me nog een jaar.

Me nog voorgenomen: mooie foto maken van mooie Rik van vanochtend.
(misschien straks)
Nu een plant gekiekt. Met stekels aan de bladeren. Maar wel mooie bloempjes.
Maar 1 foto genomen. En pas later gezien dat de stekels en de verbórgen bloempjes scherper (in beeld) zijn dan de opengevouwen bloempjes.
Deze plant heet Jeanne.
(haha)

“Straks, geheel voorbereid, zit hier Joris van de Kerkhof.”

En dan, zwoel fluisterend: “Een Mooie Dag…”

Volgens mij is-ie errug blij dat-ie drie dagen vrij heeft.

Rik.

(foto volgt later)

Een van mijn 48 Hyves vrienden stuurt mij een bulkmail. Dwz gericht aan al háár 50 Hyves vrienden.

“Beschrijf mij in 1 woord, gewoon 1 woord. Zend je mailtje terug naar ALLEEN mij.
Daarna stuur je dit bericht naar al je vrienden en je zult zien hoeveel vreemde en interessante dingen er over je gezegd worden!

Zo doe je het:

1. Klik op antwoorden en stuur mij 1 woord.

2. Dan ga je terug naar dit bericht en stuur het door naar al je vrienden (ook mij) en je zult zien wat de mensen van je zeggen in 1 woord!”

Ik antwoord niet. Omdat ik haar onvoldoende ken. (en toch mijn Hyves-vriend? ja…)

Maar bovendien: wat moet je met ‘aardig, intelligent, humoristisch, lief’ etc. In haar geval.

Of ‘contactgestoord, moeizaam, kattig’ etc in het mijne.

De stem uit het verleden belde net opnieuw.
Stoorde ze?
Nee.
Hield ik van muziek.
Eh.. ja.
Of ik dan naar een avond met zigeunermuziek wou komen in een kerk een paar dorpen verderop.
Nee.

Waarna ik uiteen zet dat ik totaal contact gestoord ben (zij: “je hoeft niets uit te leggen”) en ik het dan tóch ga uitleggen – zo’n beetje – waarop zij zegt: “maar ik neem aan dat je eraan wérkt”.
Ik: nee.

En eigenlijk klinkt ze wel aardig. En niet bij benadering zo eng als vróeger (dat zeg ik ook).
En ze zegt ook aardige dingen.
Dus vraag ik haar email-adres.
Maar ik hoef voorál niet te mailen, zegt ze.
En ja maar, stel dat ik wil, zeg ik.
Het hoeft helemaal niet en ze rekent nergens op zegt weer zij. 

Er is trouwens iemand die ik echt wel graag irl zou leren kennen. Wat ik niet durf.
Maar ik denk dat hij ook niet durft.
Such is life.
Wat toch mooier en ietsje mystieker klinkt dan ‘zo is het leven’.

Het Radio 1 Journaal is nauwelijks begonnen of de telefoon gaat.
“Met (stem uit het verleden).”
Ik (altijd sterk wanneer ik word overvallen): “O. Hallo.”
Stem: “Niet schrikken.”
Ik: “Nee.”
Stem: “Stoor ik.”
Ik wil het uitleggen maar realiseer me dat het hele verhaal over Fanlog en het programma wat ingewikkeld is dus ik houd het op: “Ja.”
“Dán bel ik een andere keer,” zegt de Stem opgewekt. “Tot gauw!”
Ik: “Dag.”
Ik zei het al: dit was weer eens een érg sterk optreden.

Ok – volgend probleem.

Terwijl ik toch al bijna in het behang zit wegens alles dat mis loopt en nog moet mailt iemand: “ik wou commenten op iets van jou en dat lukt niet – nou, dan niet”.
Ik mail eerst agressief terug en dan iets beheerster en vraag beleefd: wát er dan niet lukt.
Iets met het email-adres. Dat ze niet wil invullen.
Maar dat – verzeker ik haar – alleen voor ons is ter verificatie en niet om op het net te zetten.

Waarna ze mailt: “maar als je geen email adres invult, maakt niet uit welk, krijg ik een foutmelding, dat ik * alle velden* moet invullen”.

Dit kan ik niet testen omdat dankzij de cookies de PC denkt dat ik *ik* ben dus ik hoef niets in te vullen.
Zou iemand een poging willen doen?
(ik word hier zoooooo moe van 🙁 )

Zou iemand (liefst meerdere iemanden) iets voor me willen doen?

(tis iets kleins)

Wanneer je op Fanlog ergens in de rechterkolom bovenaan klikt op “stuur ons even een mailtje” – wat zie je dan?

Hansje en K. worden nl geleid naar hun mailprogramma, ik krijg een foutmelding vanuit Google accounts. Ongeldige pagina enzo.

En omdat ik de énige ben heeft dit geen prioriteit 🙁

En als hier nu meerdere mensen zeggen: heb ik óók, komt het naar boven op de te-doen-lijst.

En als echt helemaal niemand er een probleem mee heeft (behalve ik, die mezelf niet op die manier mail hoeft te sturen) kunnen we het als te-doen schrappen.

Fanlog is niet meer Pivot maar WordPress.
Ik denk dat het een verstandig besluit was.
Om verschillende redenen.
Maar er is nog ontzettend veel niet goed. Of dat nog móet.
En Hansje en K. (die de supervisie doet) en ik zijn nooit tegelijk online tenzij wél maar dan op een moment dat minstens 1 van ons dat niet uit komt.
Zodat het stressen wordt en achter van alles incl de feiten aanhollen.

Het liefst zou ik het allemaal overlaten: ‘maak er iets moois van’.
Maar los van het prijskaartje dat per uur dat wegtikt zwaarder begint te hangen: er moeten gewoon beslissingen worden genomen. En die moeten dan weer worden ‘gecommuniceerd’ en – o gruwel – geïmplementeerd.
Wat regelmatig fout gebeurt zodat dan weer moeten worden uitgelegd dat het écht anders was bedoeld (maar ongetwijfeld fout uitgelegd).

Fantasie.
Een Lieve Man, tevens Lekker Ding, die/dat zegt: ik maak de open haard aan (is al twee jaar niet gebeurd), ik kook iets voor je. Hier is een glas witte wijn en ga jij lekker tv-hangen.
En vergeet álles dat nog moet.

Maar ja, dat arriveerde ook gisteren weer niet als verjaardagskado 🙁

Ach – ik had het natuurlijk *gisteren* moeten doen: een mooie logaanbieding.

Of nog beter: een kadootje. Ik had moeten tracteren. Maar ja, op wát. En: aan *wie*.

Maar de verjaardag is voorbij dus het probleem ook en daarom gewoon een aanbieding.

Dit is een grote, zachtrubberen magneet die je ook op je auto kunt kleven – mocht je dat willen. Alleen (staat op de achterkant) moet je ‘m verwijderen bij noodweer én als je de wasstraat in gaat.

Het formaat is 14 cm x 8 cm.

Lijkt mij leuk voor een dansmeisje of -jongen.

Logprijs incl. verzendkosten € 2,25. Waarmee het *bijna* een kadootje is.

‘Hebbes’ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen. Btw: is uniek voor Nederland want ik heb maar 1 ex. en het zou wel héél toevallig zijn als iemand anders er ook 1 meebracht uit Kingman, AZ.

En nu is de verjaardag dus ook alweer bijna voorbij.
Die leuker begon dan ik had verwacht en die nu weer als gebruikelijk verpietert.

Ik kreeg mail, ik kreeg zelfs drie stuks échte post, ik kreeg e-cards, ik kreeg felicitaties op een lijst, ik kreeg véél felicitaties op Hyves én ik kreeg een paar om vast te houden kadootjes.

Verder ging de dag z’n gang. Met Winkel en Fanlog en érg veel Fanlog omdat er van alles mis ging en bleek.

En toen opeens, ergens tegen half acht was er die dip.
Vanwege ‘te druk gehad met dingetjes doen’ en ‘geen zin nog iets te koken’.
Blikje kikkererwten opengemaakt en opgewarmd.
(ook dit jaar hint voor wie me volgend jaar écht wil verrassen: bezorg me lekker eten!)

Nagedacht over wie iets liet horen. De aangename verrassingen. En wie niet.
En wat nu.

Dat was de verjaardag die – op een uur na, dan ga ik slapen – alweer wás.
Ik ben 57. Ik word nooit meer 40. Ik word nooit meer wat dan ook dat ik vroeger was.
Zou ik ooit *wijzer* worden?
En wil ik dat wel.

En verder doet Fanlog-nieuw het soms, meestal wel. En tovert zich dan weer terug in Fanlog-oud.
Ik dácht dat ik wist wat het triggerde, maar dat blijkt het toch niet te zijn.
In elk geval niet steeds.

Voor alle zekerheid werken Hansje en ik als gekken om wat nog niet is overgezet snél overgezet te krijgen. Karin legt uit wat ik daarna nog steeds niet snap en stelt vragen.
En net wanneer ik denk: oké, dóe maar, gooi het oude script met alles wat eraan hangt eruit zie ik een fout op Fanlog-nieuw.

Waarbij dit zich grotendeels staccato afspeelt tijdens het avond-Radio-Journaal zodat ik gaandeweg gék word van dingen bevatten, dingen beluisteren, reageren, beslissingen nemen.
Wanneer Govert van Brakel me een mooie avond wenst kan ik gevoeglijk worden opgedweild.

En toen zat ik nb bijna ‘gelukkig’ te zijn (ik!) en zette ik mij opgewekt aan het Fanloggen. En schreef een stukje en wou het plaatsen en wég is het mooie nieuwe Fanlog!

Ik word gelinkt naar het óude dat stopt op gisterochtend vroeg.

En degene die er – hopelijk – iets aan kan doen, kan ik niet bereiken.

Goed humeur gekild door de techniek 🙁

Ik ben jarig en er zijn mensen die dat weten en erg veel mensen die dat *niet* weten.
Ik heb twee leuke e-cards gehad. En een paar erg lieve mailtjes. R. belde.
Op een lijst regent het felicitaties.

En meestal denk ik ‘laat me nou’ en ‘kan dit ophouden’.
Maar dan komen de felicitaties opeens ook via Hyves binnen en begin ik het hartstikke leuk te vinden.

Ik ben jarig!! En ik vier het met mezelf in mijn eigen, warme virtuele wereld.

Fanlog is overgegaan op een ander script. We zien er nu ook anders uit. Mooier, vind ik.

Alleen gingen hierdoor alle reacties van de laatste week verloren. Doodzonde. Mn vanwege die 84 juichende commentjes nav mijn zondagverhaal!

Jammer, hoor 🙁

En tuurlijk weet ik zélf wel dat 84 mensen mij he-le-maal te gek vinden maar juist onder een artikel dat gaat over hoe fijn het is om “applaus, applaus” te krijgen was het wel erg leuk geweest als de loftuitingen waren blijven staan.

En om die mensen nou te gaan mailen of ze plies nóg eens willen commenten hoe leuk ze mij(n verhaal) vinden, ja, goh – dat doet een vrouw toch niet snel.

Voor de échte fans: Jeroen Tjepkema is vanmiddag nieuwslezer op de radio.

Radio 1, elk heel en half uur.

Luisteren, genieten, en fantaseren over wat hij aan heeft (*niet* een das in elk geval).